ΕΛΛΑΔΑ

Σε συνθήκες Μεσαίωνα η φιλοξενία παιδιών

σε-συνθήκες-μεσαίωνα-η-φιλοξενία-παιδ-446494

Εικόνες από το… Μεσαίωνα αναβιώνουν στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων στα Λεχαινά Ηλείας: Παιδιά δένονται με ιμάντες σε κρεβάτια – κουβούκλια, τίθενται συνεχώς σε καταστολή με το πρόσχημα ότι βρίσκονται σε υπερδιέγερση, παρακολουθούνται με ηλεκτρονικά μάτια και δεν λαμβάνουν καμία ατομική φροντίδα. Η κατάσταση, όπως διαπιστώνει και ο Συνήγορος του Πολίτη μετά από αυτοψία, που πραγματοποίησε στο χώρο, μοιάζει με σύγχρονο… κολαστήριο.
Πριν από λίγο καιρό δύο ανήλικοι με βαριά νοητική αναπηρία είχαν βρει το θάνατο στη Μονάδα. Ένας 16χρονος πέθανε λόγω μηχανικής απόφραξης στομάχου και λεπτού εντέρου από κατάποση ξένων σωμάτων και ένας 15χρονος λόγω πνιγμονής από απόφραξη του λάρυγγα από κατάποση σπόγγου. Οι συνθήκες, παρά ταύτα, από τότε ουδόλως βελτιώθηκαν.
Κατά την επίσκεψη του κλιμακίου του Συνηγόρου του Πολίτη στη Μονάδα, οι φιλοξενούμενοι ήταν 79 άτομα ηλικίας 6 έως 38 ετών με σοβαρές αναπηρίες, ιδίως εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομο Down, νοητική υστέρηση, αυτισμό, κινητικά προβλήματα, πολυαναπηρίες και διαφορετικές ειδικές ανάγκες. Οι ανήλικοι ήταν 15.
Η πρώτη διαπίστωση ήταν ότι οι βασικές ανάγκες των παιδιών, όπως η προσωπική φροντίδα, η διατροφή, η ένδυση, η καθαριότητα, η προσωπική επαφή και η εκπαίδευσης, δεν καλύπτονταν.
Τα παιδιά ήταν μόνα στα κρεβάτια τους, ατενίζοντας το λευκό ταβάνι του δωματίου, για πολλές ώρες καθημερινά. Σύμφωνα με άτυπη ενημέρωση του προσωπικού χορηγούνταν κατασταλτικά φάρμακα.
Μικρά παιδιά βρίσκονταν ξαπλωμένα σε παιδικά κρεβάτια, τα οποία είχαν κουβέρτες γύρω – γύρω για προστασία από αυτοτραυματισμό και κάποια, αν και πολύ μικρής ηλικίας, ήταν δεμένα στο κρεβάτι τους με ύφασμα με αιτιολογία την αποφυγή αυτοτραυματισμού.
 Κάποια από αυτά ζητούσαν την προσοχή, τη σωματική επαφή και έδειχναν επιθυμία να βγουν από τα κρεβάτια τους, ενώ άλλα παρέμεναν αδιάφορα ή κινούνταν στερεοτυπικά. Δεν υπήρχαν παιχνίδια δίπλα τους ή προσωπικά αντικείμενα καθώς θεωρούνταν επικίνδυνα λόγω πιθανότητας αυτοτραυματισμού πάντα με την αιτιολογία της αδυναμίας συνεχούς εποπτείας τους, λόγω της έλλειψης προσωπικού.
Οι κινητικά αυτόνομοι ενήλικες διαβίωναν σε δωμάτια χωρισμένα στα δύο με ξύλινο κιγκλίδωμα και πόρτα με κλειδαριά, τα οποία θυμίζουν χώρο κράτησης, σε ατομικό χώρο περίπου 5 τ. μ, μόνοι πάνω σε ένα κρεβάτι, χωρίς τίποτα στο χώρο, για να μην ενοχλούνται μεταξύ τους. Σε κάποιες περιπτώσεις τα χέρια τους ήταν δεμένα στο κρεβάτι και κάποιοι κινούνταν στερεοτυπικά.
Διαπιστώθηκε ηλεκτρονική παρακολούθηση των υπνοδωματίων των φιλοξενούμενων που είχε κριθεί απαραίτητη λόγω της έλλειψης επαρκούς νοσηλευτικού προσωπικού. «Προβλήματα υγείας και συμπεριφοράς που αποδίδονταν από το προσωπικό στην ατομική κατάσταση των παιδιών, μπορούν να αποδοθούν στην ιδρυματική περίθαλψη αυτού του τύπου, τον τρόπο διαβίωσης των παιδιών για χρόνια υπό τέτοιες συνθήκες και την έλλειψη δραστηριοτήτων και περιβαλλοντικών ερεθισμάτων», επισημαίνεται στο πόρισμα του Συνηγόρου.

Χωρίς παιδίατρο και παθολόγο

 Η έλλειψη παιδιάτρου και παθολόγου, ωστόσο σημειώνει ο Συνήγορος, συνιστά μείζον πρόβλημα για την παρακολούθηση σε καθημερινή ή τακτική βάση της υγείας ανηλίκων και ενηλίκων φιλοξενούμενων και, παράλληλα, προκαλεί δυσχέρεια στη συνταγογράφηση. Μία αγροτική ιατρός δεν επαρκεί για το πλήθος και το είδος των αναγκών των φιλοξενούμενων, αναφέρθηκε δε ότι η σύμβασή της είχε λήξει. Τα αρμόδια νοσοκομεία της περιοχής, στην πράξη, δεν εξυπηρετούν άμεσα, τακτικά και προγραμματισμένα τους φιλοξενούμενους. Οδοντιατρική πρόληψη, φροντίδα και περίθαλψη δεν παρέχονταν.
 Την χρονική περίοδο της επίσκεψης δεν υπήρχε κανένας νοσηλευτής, ενώ αναφέρθηκε ότι κανένας νοσηλευτής δεν ήταν πρόθυμος να αναλάβει τις ευθύνες του προϊσταμένου νοσηλευτικής υπηρεσίας.
Σε ό, τι αφορά τη θεραπευτική φροντίδα οι ανάγκες για ειδικές θεραπείες δεν καλύπτονταν στο σύνολό τους ούτε για όλα τα παιδιά λόγω έλλειψης επιστημονικού προσωπικού, κατάλληλα διαμορφωμένων χώρων, εξοπλισμού, προγραμμάτων, επιστημονικής εποπτείας και επιστημονικών θεραπευτικών πρωτοκόλλων.

Στο σχολείο με το… Συνήγορο

Τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ στην πλειονότητά τους στερούνται την υποχρεωτική εκπαίδευση και τη δυνατότητα που παρέχει ο νόμος για τους μαθητές με σοβαρές παθήσεις για «κατ’οίκον» εκπαίδευση. Επίσης δεν παρέχεται ειδική αγωγή καθώς δεν προβλέπεται θέση για ειδικό παιδαγωγό ενώ δεν υπήρχε ούτε ο αναγκαίος εξοπλισμός.
Δύο παιδιά με νοητική υστέρηση και διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, αλλά με αυτονομία κίνησης, εντάχθηκαν τελικά στο ειδικό δημοτικό σχολείο Λεχαινών (2010-2011), μετά την παρέμβαση της Αρχής, σε ηλικία 7 ετών περίπου.
Τα παιδιά, παρά το γεγονός ότι φοιτούν μόνο για δυόμισι πρωινές ώρες, έχουν ενσωματωθεί ομαλά, εξελίσσονται και προοδεύουν σημαντικά σύμφωνα με την ενημέρωση των ειδικών εκπαιδευτικών του σχολείου αλλά και σύμφωνα με το επιστημονικό προσωπικό της μονάδας, το οποίο αναφέρει ότι «έχουν ηρεμήσει».
Ωστόσο όταν επιστρέφουν από το σχολείο τοποθετούνται πάλι στα κρεβάτια – κουβούκλια όπου διαβιούν, προκειμένου να μην αυτοτραυματιστούν, επειδή δεν υπάρχει προσωπικό για να τα δραστηριοποιήσει.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου