Η εισαγγελέας Πρωτοδικών της Αθήνας κα Ελένη Ράικου διέταξε
(11.03.2011) κατεπείγουσα προκαταρκτική «έρευνα για αναρτήσεις στο διαδίκτυο που αναφέρονται σε επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και επιβολή κυρώσεων για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων».
Θα παρακαλούσα την κα Εισαγγελέα να μου γνωρίσει αν η έρευνά της θα συμπεριλάβει τον οίκο αξιολόγησης Moody’s, την καγκελάριο Μέρκελ, τις εφημερίδες Financial Times και Wall Street Journal, που μιλούν και γράφουν συνεχώς για πιθανότητες πτώχευσης της χώρας μας και συχνότατα την υπαινίσσονται. Ίσως θα μου επέτρεπε να της θυμίσω να ερευνήσει ακόμη και κατά των Γερμανών εκείνων που από πέρσι φωνασκούσαν: «δεν θα δώσουμε τα ευρώ της εργασίας μας για τη διασκέδαση των Ελλήνων», διότι και αυτοί σίγουρα διέσυραν την πατρίδα και τους συμπατριώτες μας στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Αν τα διάφορα blogs και websites αναπαράγουν επίσημες δηλώσεις όλων αυτών, στην εποχή μας της ελεύθερης σκέψης και πληροφόρησης, σχολιάζουν αληθινά γεγονότα και πιθανότατα έχουν δικαίωμα να το κάνουν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ασφαλώς δεν θα ήταν εποικοδομητική η όποια διάδοση για επικείμενη πτώχευση της Ελλάδας προς κάθε κατεύθυνση. Αλλά θα ήταν αναγκαίος λιγότερος στρουθοκαμηλισμός για να μη χρησιμοποιήσω την έκφραση «ο κόσμος το ’χει τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι». Κι αυτό γιατί στο εξωτερικό είναι τόση η σιγουριά για την αφερεγγυότητά μας ώστε η κα Μέρκελ ζητά να πουλήσουμε κρατική περιουσία ύψους 50 δισεκατομμυρίων € για να μειώσουμε το χρέος μας. Στο εσωτερικό καταργούνται συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα εργαζομένων, περικόπηκαν μισθοί, κλείνουν επιχειρήσεις (έκλεισε ένα στα τρία καταστήματα της Σταδίου- από το σημερινό αθηναϊκό Τύπο), απολύονται μισθοδίαιτοι, πολίτες άγγιξαν την πείνα και τη φτώχεια, αλλά κατά την αξιότιμη κα εισαγγελέα φαίνεται να μη μπορεί να συμβιβάζεται η έννοια ότι πτωχεύουσες μάζες πολιτών ανήκουν σε πτωχεύουσα χώρα.
Η περίπτωση αυτή θυμίζει τη λογοκρισία που επέβαλε το 1967 στον Τύπο η χούντα με υπεύθυνο το μανιακό συνταγματάρχη Βρυώνη. Θυμίζει επίσης και τον πρέσβη της Ελλάδας στο Λουξεμβούργο, όταν αυτός στις 16 .06.2010 λογόκρινε, περιέκοψε και σχολίασε δημοσίευμα στο Λουξεμβουργιανό Τύπο, που μετέφρασε (ως συνήθως ενεργεί) το Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας (ύστερα από καθυστέρηση – μαγείρεμα έξη ολόκληρων ημερών από τη δημοσίευση) με σκοπό να αποκρύψει, ο πρέσβης αυτός, από τον Έλληνα πρωθυπουργό αληθή γεγονότα για λόγους πολιτικού ή προσωπικού του συμφέροντος. Ας σημειωθεί ότι το σχετικό άρθρο έφερε τίτλο «Ανοιχτή επιστολή προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό, κ. Γιώργο Παπανδρέου» και περιείχε, συν τοις άλλοις, απαράδεκτες και σκανδαλώδεις χρήσεις ελληνικών οχημάτων και αεροσκαφών μαζί με την επισήμανση προς τους Έλληνες αρμοδίους ότι παρόμοιες (κατά)-χρήσεις αποτελούν πρόκληση στους ξένους που παρακολουθούν την ελληνική οικονομία, ενώ παράλληλα τους καλούμε να μας συμπαρασταθούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχετικό άρθρο σύγχρονα με τη δημοσίευσή του στο Λουξεμβουργιανό Τύπο, δημοσιεύθηκε αυτούσιο και στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Σε ομαλές περιπτώσεις η ενέργεια αυτή της κας Εισαγγελέως θα αποτελούσε πράξη πατριωτική που θα την τιμούσε ιδιαίτερα. Σήμερα όμως αποτελεί πηγή ποικίλων σκέψεων. Όπως π.χ. των ψευδών αν μη απατηλών υποσχέσεων των Κομματικών Προγραμμάτων που με πρωταγωνιστές ψευδόμενους πολιτικούς εμπαίζουν επί μισό αιώνα
τους Έλληνες πολίτες. Η ακόμη την ανάγκη να ισχύσει η δημοκρατική αρετή της διάκρισης των εξουσιών που πρέπει να επιβάλλει την απαγκίστρωση της δικαστικής από την εκτελεστική εξουσία.
