ΕΛΛΑΔΑ

Το «κατηγορώ» 41 πανεπιστημιών κατά των φυλακών υψίστης ασφαλείας

το-κατηγορώ-41-πανεπιστημιών-κατά-των-15066

Δριμύ «Κατηγορώ» ως προς τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας εξαπολύουν 41 πανεπιστημιακοί, ποινικολόγοι και εγκληματολόγοι. Σε κείμενο που συνυπογράφουν, με παραλήπτη τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, και κοινοποιούν σε όλους τους αρμόδιους θεσμικά φορείς, προεξάρχοντος του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι πανεπιστημιακοί θέτουν σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας του οικείου νόμου (4274/2014), σχετικά με τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας.

Τονίζουν ότι με τις διατάξεις του «δημιουργείται ανασφάλεια δικαίου σε ένα πεδίο, όπου προέχει η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων. Με το νέο νομοθετικό πλαίσιο, ανατρέπονται αδικαιολόγητα είτε επιλεκτικά με βάση το είδος του εγκλήματος που τελέστηκε, είτε με βάση αόριστα και απολύτως υποκειμενικά αξιολογικά στοιχεία -επί το δυσμενέστερο- το καθεστώς κράτησης και συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές».

Ποιοι τελικά θα εμπίπτουν στις διατάξεις του νόμου αυτού; Το πεδίο εφαρμογής κρίνεται εξαιρετικά ευρύ. «Με όρους ελληνικής σωφρονιστικής πραγματικότητας, η ρύθμιση αυτή αναφέρεται στην πλειοψηφία των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές» επισημαίνουν οι 41, προσθέτοντας ότι υπάγονται -κατά παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας- και οι προσωρινά κρατούμενοι.

Οι καθηγητές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μεταξύ άλλων για τη διάρκεια κράτησης σε φυλακές υψίστης ασφαλείας (καταστήματα κράτησης τύπου Γ, όπως αποκαλούνται), κρίνοντάς τη δυσανάλογα μεγάλη, με σαφές το ενδεχόμενο να εξαντλήσει τον συνολικό χρόνο κράτησης των κρατουμένων.

«Η παραμονή σε ειδικό φυλακτικό καθεστώς αρχικά για τουλάχιστον δυο ή τέσσερα έτη, και ο ανα διετία επανέλεγχος των (αόριστων) προϋποθέσεων -που κρίνονται από μονοπρόσωπο όργανο- αντιστρατεύονται πάγιες θέσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σχετικά με τον εύλογο χρόνο παραμονής σε «ειδικό» καθεστώς στέρησης της ελευθερίας», σημειώνουν.

Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν μάλιστα αμιγώς «τιμωρητικές» τις πρακτικές που έχουν να κάνουν με τη διαβίωση των κρατουμένων στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, αναμένοντας ότι θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρείται -κατά τον νομοθέτη- ότι λύνουν. Και αυτό γιατί τροποποιείται καθοριστικά η επικοινωνία με το κοινωνικό περιβάλλον: μειωμένες επισκέψεις, εξαίρεση από άδειες και ημι-ελεύθερη διαβίωση, παροχή αντικινήτρων για εργασία.

Newsroom ΔΟΛ

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου