Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μέσα από τα ΜΜΕ, δέκτες ειδήσεων για τις προσπάθειες αναζήτησης λύσης για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ειδικοί αναλυτές, πολιτικοί και τραπεζίτες, Έλληνες και ξένοι, διαγκωνίζονται καθημερινά με δηλώσεις τους, αν και με ποιο τρόπο θα πρέπει η Ελλάδα να πάει σε ένα νέο κούρεμα του χρέους της ή σε επιμήκυνσή του, έτσι ώστε αυτό να είναι βιώσιμο και διαχειρίσιμο.
Είναι φυσικό όλη αυτή η συζήτηση να έχει ρίξει στο ναδίρ τις προσδοκίες του απλού Έλληνα. Με την ανεργία να καλπάζει και με τη φοροδοτική του ικανότητα του μέσου πολίτη να έχει εξαντληθεί, είναι φυσικό ότι αυτή η συζήτηση και η ελπίδα για την πολυπόθητη οικονομική ανάκαμψη της χώρας, να μετατίθεται από χρόνο σε χρόνο, είναι φυσικό ο βαθμός ικανοποίησης και ευτυχίας του μέσου Έλληνα να έχει πέσει στα …τάρταρα.
Είναι όμως το χρήμα το άλφα και το ωμέγα το οποίο δίνει αξία και νόημα στην καθημερινότητά μας ; Όχι απόλυτα …
Την περασμένη εβδομάδα ο συνεργάτης του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ Θωμάς Στραβέλης χρησιμοποίησε τη ρήση του Πλάτωνα ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που είναι φτωχός, αλλά εκείνος που δεν έχει χρέη. Στην παραπάνω άποψη ήλθε να προστεθεί προχθές και η παρουσίαση από το ΒΗΜΑ για ένα βιβλίο του Βρετανού δημοσιογράφου Μάικλ Μπουθ «Οι σχεδόν τέλειοι άνθρωποι» που επιχειρεί να ανατρέψει σε σημαντικό βαθμό την αντίληψη που έχει ο περισσότερος κόσμος για την ευτυχία να είναι κάποιος πολίτης σε μία από τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Δανία, Νορβηγία Φιλανδία, Σουηδία, είναι γνωστό ότι θεωρούνται από πολλούς, λόγω του υψηλού βιοτικού τους επιπέδου, ότι είναι και οι πλέον ευτυχισμένοι στη Γηραιά Ηπειρο και όχι μόνον…
Ο Βρετανός δημοσιογράφος που γράφει στις πιο σημαντικές βρετανικές εφημερίδες και περιοδικά έχει Δανέζα σύζυγο και πολυετή προσωπική εμπειρία διαμονής στη Σκανδιναβία, λέει πιο συγκεκριμένα: «Η παραγωγικότητα των Δανών δεν είναι και η καλύτερη, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ) εργάζονται λιγότερες ώρες ετησίως σε σχέση με τους περισσότερους λαούς παγκοσμίως. Εχουν επίσης από τα μεγαλύτερα ποσοστά ιδιωτικού χρέους στον κόσμο και ιδιαίτερη προτίμηση στα προϊόντα που κυκλοφορούν στη μαύρη αγορά, ενώ έρχονται δεύτεροι στον κόσμο, μετά τους Ισλανδούς, στη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων» . Σύμφωνα με τον Μπουθ οι κάτοικοι της γειτονικής Νορβηγίας «γίνονται όλο και λιγότερο κοινωνικοί. Ο λόγος ; Το πετρέλαιο. Οσο πιο πλούσιοι καθίστανται τόσο περισσότερα σημάδια ξενοφοβίας παρουσιάζουν. Από την άλλη η Φιλανδία έχει τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών, ενώ οι κάτοικοί της καταφεύγουν στο αλκοόλ και κάθε Παρασκευή το δίνουν και καταλαβαίνει με αποτέλεσμα ο αλκοολισμός να αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου των αντρών».
