Το μόνιμο ερώτημα που απευθύνουν τις τελευταίες μέρες πολλοί πολίτες στους δημοσιογράφους, είναι οι εκτιμήσεις μας για τις δημοτικές εκλογές. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ρωτούν για τις περιφερειακές εκλογές και ακόμη πιο λίγοι αυτοί που ρωτούν για τις ευρωεκλογές. Αυτό κάτι δείχνει. Δεν νομίζετε ; Αλλωστε το ίδιο συμβαίνει και στις παρέες που βρίσκονται για το καθημερινό κους – κους.
Πολλοί θα πουν ότι αυτό είναι φυσιολογικό. Όσο και αν στη χώρα μας η Αυτοδιοίκηση είναι το …αποπαίδι του κεντρικού κράτους, με ελάχιστες δυνατότητες, όσον αφορά τη διοικητική και οικονομική της αυτοτέλεια, δεν παύει να είναι αυτή που ενδιαφέρει το μέσο πολίτη. Ίσως γιατί πάντα ο Δήμος και ο εκάστοτε Δήμαρχος θα είναι στο επίκεντρο για μία σειρά από απλές λειτουργίες που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη. Μπορεί ο απλός πολίτης να μην γνωρίζει τα προβλήματα σε βάθος, όπως και τις δυσκολίες που υπάρχουν κάθε φορά, ανάλογα με την εκάστοτε πολιτική συγκυρία, ωστόσο δεν παύει η Πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση να αποτελεί αυτό που ήταν διαχρονικά. Ο πιο εγγύς στον πολίτη θεσμός του πολιτεύματος.
Οσο και αν ο Καλλικράτης χαλάρωσε τους δεσμούς των κατοίκων των περιφερειακών ενοτήτων με το Δήμο, οι δημοτικές εκλογές συνεχίζουν να είναι στο επίκεντρο ενδιαφέροντος. Αλλωστε ορισμένοι ή όλοι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι, είναι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, γνωστοί στους περισσότερους, κάτι που κεντρίζει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του πολίτη για την έκβαση του αποτελέσματος των εκλογών.
Από την άλλη αν υπάρχει κάποιο καινούργιο στοιχείο για τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, το οποίο το διαπιστώνει κανείς εύκολα από όλη την κινητικότητα που καταγράφεται μέχρι σήμερα, για το Δήμο Βόλου τουλάχιστον, φαίνεται να είναι πως τα Μνημόνια και η οικονομική κρίση έχουν αποδεσμεύσει το εκλογικό σώμα από τα κόμματα και τους υποψηφίους που αυτά υποδεικνύουν Αυτό φυσικά είναι κάτι που απομένει να αποδειχθεί και στις εκλογές. Αν δηλαδή οι υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων θα πορευθούν ή όχι με μικροδιαφορές φυσικά, στα ποσοστά των κομμάτων που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Όλα όμως δείχνουν ότι προς τα εκεί πάει το πράγμα. Ηδη τα πρώτα σημάδια φανερώνουν ότι οι πολίτες, στις εκλογές του Μαΐου, θα είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά απελευθερωμένοι στην επιλογή της ψήφου τους. Δεν είναι τυχαίες οι πληροφορίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά φτάνουν ωστόσο στα δημοσιογραφικά γραφεία και οι οποίες κάνουν λόγο για επαφές και συζητήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο και οι οποίες γίνονται με περισσότερη ευκολία απ΄ ότι γίνονταν οι ανάλογες συζητήσεις στο παρελθόν. Χωρίς στενές κομματικές περιχαρακώσεις. Αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκη κακό. Η κρίση αναπόφευκτα έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα, εντελώς διαφορετικά από τον κλασικό διαχωρισμό Δεξιά -Αριστερά, αλλά στη βάση του δίπτυχου Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο που θέτει η οικονομική κρίση και ποιο από τα δύο θεωρείται, έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας, ότι είναι ο πιο δύσκολος μεν, αλλά ασφαλής δρόμος, για να ξαναβρεί ο ίδιος και η οικογένειά του, διέξοδο και προοπτική στη ζωή του.
