Ανοικτή εκδήλωση διοργανώνει το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου την Τετάρτη 23 Μαΐου στις 20.00, στο αμφιθέατρο «Γιάννης Κορδάτος» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της Μ. Σπανού με τίτλο «Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου, Στιγμές και Πρόσωπα».
Το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου εξέδωσε και παρουσιάζει το βιβλίο της Μαρίας Σπανού. Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει η Ευαγγελία Άντζακα – Βέη, λαογράφος και μέλος του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών. Σύντομες παρεμβάσεις θα γίνουν από τους: Γιάννη Πραντσίδη, επίκουρο καθηγητή στο ΤΕΦΑΑ του Α.Π.Θ. και επικεφαλής των χορευτικών ομάδων του Λ.Ε.Β., Ροσσάνα Πώποτα, δημοσιογράφο και παλιό μέλος της χορευτικής ομάδας του Λυκείου και Γιάννη Κουτή, ιστορικό της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Σωτήρης Πολύζος. Μετά την παρουσίαση, στη Θόλο θ’ ακολουθήσει μικρό αφιέρωμα σε παραδοσιακά τραγούδια και χορούς του Πηλίου από τη χορευτική ομάδα του Λ.Ε.Β.
Η ιστορία ενός σωματείου, που οδεύει στην 100ετηρίδα του, ασχέτως του έργου του προκαλεί πάντοτε ενδιαφέρον. Το μεγάλο ψηφιδωτό του χρόνου που καλύπτει η υπερενενηντακοετής διαδρομή του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου (1920-2012) αποτελεί μια πρόκληση για επισημάνσεις, ιστορικές αναφορές, αποτίμηση του έργου του και επαναπροσδιορισμό του ρόλου του στο σήμερα. Η μελέτη αυτή έχει ως κεντρικό άξονα την παρουσίαση όψεων, που συνδιαμόρφωσαν την θαυμαστή αυτή πορεία του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, από τις απαρχές της ίδρυσής του (1920), εποχή δηλαδή, που στην οποία καταγράφεται η κορύφωση της πνευματικής πρωτοπορίας και η κοινωνική πρόοδος που χαρακτήρισε την πόλη του Βόλου, έως και σήμερα.
Η ιστορική αυτή μελέτη, όπως, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει στο προλογικό της σημείωμα η Πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών Ελένη Τσαλδάρη «μας δίνει την ευκαιρία να διατρέξουμε τη μακρά και επιτυχημένη ιστορία του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου, ενός από τα παλιότερα παραρτήματα της χώρας μας (1920-2012). Είδε το φως λίγο μετά από την λήξη του A΄ Παγκοσμίου πολέμου και δυο μόλις χρόνια πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, και από τότε δεν έπαψε ν’ αναπτύσσεται και να δυναμώνει, σημαδεύοντας όχι μόνον την ιστορία των γυναικών της πόλης και της περιοχής, αλλά και την πορεία των πολιτιστικών πραγμάτων σε όλη τη Μαγνησία. Πιστό στους καταστατικούς στόχους που ευθύς εξ αρχής είχε θέσει η Καλλιρρόη Παρρέν, κινητοποίησε τις γυναίκες εκείνης της εποχής να δουλέψουν για την εξύψωσή τους και να υπηρετήσουν ταυτόχρονα τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού. Και το επέτυχε. Το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου κατόρθωσε σε δύσκολες εποχές, διαθέτοντας όμως το μεράκι και την έμπνευση της γυναικείας ευρηματικότητας, να διατηρήσει αμείωτο το ζήλο του για τον εθελοντισμό, την κοινωνική και πολιτιστική προσφορά μέχρι τις μέρες μας. Στην πολύχρονη και πολυκύμαντη διαδρομή του, το έργο του καταγράφεται πλούσιο όχι μόνο για τη βολιώτικη κοινωνία αλλά και πολύ ευρύτερα. Η διατήρηση και η προβολή της ελληνικής παράδοσης, η δημιουργική σύμπραξη των γυναικών, η άγρυπνη φροντίδα για τα παιδιά και το ελληνικό τους μέλλον, αποτελούν βασικούς άξονες της ακάματης δράσης του. Η παρούσα μελέτη της Μαρίας Σπανού έρχεται να συμπληρώσει τις γνώσεις μας για τη λυκειακή δραστηριότητα στο Βόλο, από την ίδρυσή του το 1920 έως σήμερα. Η εργασία αυτή, που εκπονήθηκε με γνώση και επιστημονική συνέπεια, αναδεικνύει το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου στις αληθινές του διαστάσεις: μια δημιουργική εστία πολιτισμού και ένα θερμοκήπιο εξαιρετικών προσπαθειών. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου αντιλαμβάνεται κανείς την ουσιαστική έρευνα που προηγήθηκε αλλά και την αγωνία της συγγραφέως προκειμένου να αναδείξει τη μεγάλη συλλογική προσπάθεια που καταβλήθηκε διαχρονικά εκ μέρους όλων όσοι στρατεύτηκαν στους σκοπούς του Λυκείου: των διοικητικών συμβουλίων, των απλών μελών του που τάχθηκαν στην υπηρεσία των σκοπών του, αλλά και ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας που εξαρχής παρακολούθησε και εξακολουθεί να παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον τη δράση του ιστορικού σωματείου».
To Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου είναι το αρχαιότερο γυναικείο σωματείο της πόλης, αφού μπορεί να έλαβε το σημερινό θεσμικό χαρακτήρα του, το 1920, αλλά είχε ήδη αφομοιώσει προϋπάρχουσες γυναικείες συσσωματώσεις από το 1897• και η συμβολή του ιστορικού αυτού θεσμού είναι βαθιά αποτυπωμένη στη νεότερη ιστορία της πόλης, και της ευρύτερης περιοχής μας, αφού η πορεία του συνεκτιμουμένης και της περιόδου προετοιμασίας του, διατρέχει σχεδόν την χρονική διαδρομή της ιστορίας της πόλης του Βόλου. Και όσοι στρατεύτηκαν στο όχημά του με προσήλωση στο αρχικό του όραμα και ευσυνειδησία στις ανάγκες των καιρών, άφησαν έντονο το σημάδι τους στο δρόμο που διήνυσαν. Και το σημαντικότερο είναι, ότι ο δρόμος υπάρχει και τώρα, γιατί το ταξίδι συνεχίζεται με τον ίδιο προσανατολισμό χωρίς να παρεκκλίνει από το πνεύμα του σήμερα. Ένας διαρκής στόχος που τόσο από το νυν διοικητικό συμβούλιο του σωματείου όσο και από ολόκληρη τη λυκειακή οικογένεια υπηρετείται, με αγάπη, γνώση και συνέπεια.
