Μαζί με τον αδερφό του Νίκο άρχισαν από ένα μικρό τυροπιτάδικο πριν μπουν στον χώρο της βιοτεχνίας με όχημα την τέχνη, στην οποία τους μύησε ο θείος τους, αλλά και μια μυστική συνταγή
Το όνομά του βρίσκεται πίσω από κάθε προσφορά αγάπης και αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, που ιδίως στην εποχή της υγειονομικής κρίσης, που προκάλεσε οξύτατη αντίστοιχη οικονομική, δοκιμάζεται ακόμη και για την εξασφάλιση του βασικού, ενός πιάτου φαγητού. Την αλληλεγγύη, όπως ο ίδιος σημειώνει, διδάχθηκε από την οικογένειά του και έχοντάς το ως βασική αρχή το έχει κάνει στάση ζωής και το μετουσιώνει σε πράξη κάθε φορά που προκύπτει ανάγκη. Ο λόγος για τον Γιάννη Στάμο, που μαζί με τον αδερφό του Νίκο έχουν την εταιρεία «Στάμος Α.Ε.» με προϊόντα ζύμης στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή Βόλου και δίνουν το «παρών» σε κάθε πρωτοβουλία για την παροχή βοήθειας προς τον συνάνθρωπο.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Μόλις πριν από λίγες ημέρες αυτοκίνητο εθελόντριας σταματούσε έξω από την εταιρεία «Στάμος Α.Ε.» στη βιομηχανική περιοχή. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Γιάννης Στάμος είχε ειδοποιήσει τον αντιδήμαρχο Βόλου Χρήστο Στεφόπουλο να στείλει έναν άνθρωπο να παραλάβει τρόφιμα προκειμένου να διανεμηθούν σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Το αυτοκίνητο γέμισε ασφυκτικά με κούτες με καταψυγμένα προϊόντα ζύμης: τυρόπιτες, χορτόπιτες, μπουγάτσες, πίτσες, πεϊνιρλί, κουλούρια και προϊόντα άρτου. Προορισμός; Οι 20 οικογένειες που έχει πάρει υπό την «ομπρέλα» του ο κ. Στεφόπουλος και τις ενισχύει με είδη πρώτης ανάγκης.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Στάμος συνεργάζεται με στελέχη του Δήμου Βόλου για να ενισχύσει οικογένειες που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση. Πάμπολλες φορές έχει κάνει προσφορές στο Κοινωνικό Παντοπωλείο, στις κοινωνικές δομές του Δήμου Βόλου όπου προστρέχουν όσοι έχουν ανάγκη, είναι ο πρώτος που συνδέει το όνομά του με κάθε εκστρατεία συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης ενόψει γιορτών και όχι μόνο. Επί σειρά ετών αθόρυβα αλλά συστηματικά ενισχύει δομές όπως είναι οι Ασπρες Πεταλούδες, το Ορφανοτροφείο, το Γηροκομείο.
Και το κάνει πάντα αθόρυβα. Και πρόθυμα. Τις περισσότερες φορές χωρίς καν να του ζητηθεί. «Πρόθυμα το κάνω. Και δεν θέλω να ξέρω πού πηγαίνουν. Γνωρίζω ότι πηγαίνουν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη», λέει η αφανής πρωταγωνιστής των εκστρατειών αλληλεγγύης που αναπτύσσονται ολοένα και συχνότερα σε επίπεδο Δήμου Βόλου εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Θέμα εκπαίδευσης
«Γενικά κρατώ πολύ χαμηλούς τόνους. Δεν μου αρέσει να βγαίνω μπροστά», εξηγεί την διακριτική δράση του ο κ. Γιάννης Στάμος.
Οπως αναφέρει την κοινωνική προσφορά διδάχθηκε από την οικογένειά του. «Η αλληλεγγύη είναι θέμα παιδείας. Και τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου Νίκος τη διδαχθήκαμε από την οικογένειά μας. Η οικογένειά μας μάς εκπαίδευσε να βοηθάμε ανθρώπους. Και πάντα όταν είχαμε τη δυνατότητα το κάναμε», τονίζει.
Στα «παπούτσια» του άλλου
Πέραν της εκπαίδευσης είναι και τα προσωπικά βιώματα που ενίσχυσαν τη διάθεση για προσφορά. «Εδώ και 26 χρόνια το παιδί μου αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας. Και αυτή η κατάσταση με έχει κάνει ακόμη πιο ευαίσθητο. Μπορώ να μπω πιο εύκολα στη θέση του άλλου» σημειώνει.
Και όπως εξομολογείται, η χαρά που παίρνει όταν προσφέρει είναι μεγαλύτερης αξίας από όσα δίνει. «Αυτά που δίνω είναι λίγα μπροστά σε αυτά που παίρνω. Όταν μου περιγράφουν πώς λάμπουν τα πρόσωπα ανθρώπων που γεμίζουν τα ψυγεία τους, η χαρά που παίρνουν, νιώθω ότι κάνω κάτι καλό, ότι προσφέρω και αυτό που εισπράττω δεν αποτιμάται σε χρήματα», υπογραμμίζει ο κ. Στάμος.
Δικό τους το πιο φημισμένο πεϊνιρλί στον Βόλο τη δεκαετία του ‘90
Η ποιότητα των προϊόντων που παρήγαγαν τα δύο αδέρφια σύντομα αναγνωρίστηκε και από άλλους επαγγελματίες που απευθύνονται στο μικρό τυροπιτάδικο ζητώντας από τα δύο αδέρφια να τους προμηθεύουν με πίτες και προϊόντα ζύμης.
Δικό τους ήταν το πιο φημισμένο πεϊνιρλί στον Βόλο, στη δεκαετία του ’90 το οποίο διέθετε το Cocoon στην Ιάσονος με Κουμουνδούρου. Ουρές έξω από το κατάστημα από νεολαία και όχι μόνο που είχε συνδυάσει κάθε της έξοδο με μια στάση στο Cocoon για το περίφημο πεϊνιρλί.
Το μικρό εργαστήριο σύντομα δεν επαρκούσε για τον όγκο της δουλειάς. Ετσι το 2007 τα δύο αδέρφια μπήκαν στο χώρο της βιοτεχνίας και άνοιξαν την πρώτη τους μονάδα το 2007. Η μονάδα επεκτάθηκε και πλέον η επιχείρηση αριθμεί συνολικά τρεις , διαθέτει περί τους 200 κωδικούς προϊόντων και προμηθεύει με ποιοτικά προϊόντα ζύμης την τοπική αγορά, μάρκετ ενώ έχει αναπτύξει και εξαγωγική δραστηριότητα.
Σταθεροί στις αξίες τους
Παρά την πάροδο του χρόνου και την αύξηση της παραγωγής η επιχείρηση «Στάμος Α.Ε.» παρέμεινε πιστή στις αξίες της που ήταν αυτές που την ανέδειξαν: παράδοση, εντοπιότητα, υπευθυνότητα, έλεγχος ποιότητας, συνεργασία και εμπιστοσύνη.
«Σεβόμαστε την παράδοση και προσπαθούμε να την προάγουμε μέσα από κάθε συνταγή μας. Επιλέγουμε πρώτες ύλες από την Ελλάδα και ειδικότερα από τη περιοχή της Θεσσαλίας και τα προϊόντα που παράγουμε τα δημιουργούμε με σεβασμό στον καταναλωτή. Επιμένουμε σθεναρά στην τήρηση των αυστηρότερων προδιαγραφών παραγωγής, διανομής και ελέγχου ώστε να προσφέρουμε ποιοτικά και ασφαλή προϊόντα και δημιουργούμε γερούς δεσμούς και σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους συνεργάτες μας», τονίζουν.
Αυτοδημιούργητος και άξιος με εφόδιο παραδοσιακή συνταγή και τέχνη
Η ιστορία του Γιάννη και του Νίκου Στάμου συνδέεται με την επαγγελματική δραστηριότητα του θείου τους. Ηταν πλανόδιος τυροπιτάς. Γυρνούσε με το καρότσι με τις τυρόπιτες στους δρόμους της Λάρισας και πουλούσε ολόφρεσκες πίτες που παρασκεύαζε ο ίδιος.
Αυτή τη μυστική συνταγή και τέχνη πήραν ως εφόδια τα ανίψια του. «Ο θείος Αχιλλέας μας έμαθε την τέχνη όταν ήρθε στον Βόλο», περιγράφει ο Νίκος Στάμος. Και κάπως έτσι τα δύο αδέρφια μπήκαν στον χώρο.
Ανοιξαν το πρώτο τους τυροπιτάδικο το 1988 σε ένα μικρό κατάστημα στην Ιάσονος με Κ. Καρτάλη. Εκεί διατηρούσαν και το μικρό τους εργαστήριο. Παρασκεύαζαν μόνοι τους τις πίτες με βάση τη συνταγή του θείου Αχιλλέα και τις πουλούσαν.
Οι ώρες εργασίας ήταν ατέλειωτες. Από τις 5:30 το πρωί έως τα μεσάνυκτα, το κάθε μεροκάματο, σύντομα όμως δικαιώθηκαν. Οι πίτες του μικρού τυροπιτάδικου γίνονταν ανάρπαστες. «Το 1990 η ουρά έξω από το μαγαζί ήταν επτά και οκτώ μέτρα. Ο κόσμος ερχόταν για να πάρει πίτες. Στη βιτρίνα δεν προλαβαίναμε να τις βάλουμε. Ο,τι έβγαινε από τον φούρνο, μόλις έβγαινε, το έπαιρναν. Κάποιος μπορεί να ερχόταν να πάρει τυρόπιτα και έβλεπε ότι έβγαινε χορτόπιτα και άλλαζε την επιλογή του», θυμάται την πρώτη επιτυχία στη μικρή γωνιά στο κέντρο του Βόλου ο κ. Στάμος.
