Της Ελένης Χάνου
Σκηνικό… Αποκάλυψης στη Χαλκιδική, που χτυπήθηκε από τη φονική καταιγίδα. Επτά νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και ανυπολόγιστες ζημιές σε μία από τις πιο δημοφιλείς τουριστικές περιοχές της χώρας, που πλέον θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Μέσα σε λίγη ώρα το σφοδρό καιρικό φαινόμενο σάρωσε τα πάντα, χωρίς να αφήσει περιθώρια αντίδρασης σε πολίτες και κρατικό μηχανισμό.
Την ίδια ώρα αρκετά χιλιόμετρα μακριά, στη Ζαγορά, η επέλαση της κακοκαιρίας «μεταφράστηκε» σε χαλάζι. Μέσα σε πέντε λεπτά της ώρας οι παραγωγοί έχασαν σημαντικό μέρος της σοδειάς τους και ευτυχώς που δεν αναφέρθηκαν άλλες ζημιές ή τραυματισμοί.
Ολοι μιλούν για έντονα καιρικά φαινόμενα, που κύρια χαρακτηριστικά τους είναι η μικρή διάρκεια και η σφοδρότητα με την οποία εκδηλώνονται. Απόρροια της κλιματικής αλλαγής λένε οι επιστήμονες και αναφέρουν ότι θα εκδηλώνονται όλο και συχνότερα.
Μιας κλιματικής αλλαγής που δεν επήλθε εξαιτίας κάποιου φυσικού φαινομένου, αλλά οφείλεται καθαρά στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Ο άνθρωπος δρα χωρίς σεβασμό απέναντι στη φύση, χωρίς να υπολογίζει τον αντίκτυπο των πράξεών του, χωρίς να σκέφτεται το αύριο.
Η επιστημονική κοινότητα έχει κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου εδώ και χρόνια. Πλέον μιλά για καταστροφή μη αναστρέψιμη, υπογραμμίζοντας την ανάγκη λήψης μέτρων, προκειμένου τουλάχιστον το «κακό» να περιοριστεί εδώ και να μην επεκταθεί με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Ωστόσο, το θέμα των μέτρων δεν είναι μια ιδέα που περιορίζεται σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ή σε αντίστοιχο μεγάλων επιχειρήσεων.
Υπάρχει προσωπική ευθύνη του καθενός μας και κρύβεται σε καθημερινές κινήσεις, από το νερό που σπαταλάμε αφήνοντας τη βρύση να τρέχει, από την ηλεκτρική ενέργεια που υπερκαταναλώνουμε αφήνοντας φώτα ανοιχτά ή συσκευές στις πρίζες, από τα υλικά που εύκολα πετάμε στα σκουπίδια αντί να ανακυκλώνουμε και να επαναχρησιμοποιούμε, από τη ρύπανση που οι ίδιοι προκαλούμε στην ατμόσφαιρα επιλέγοντας το αυτοκίνητο, πολλές φορές κακοσυντηρημένο ή ασυντήρητο, ακόμη και για κοντινές μετακινήσεις στην πόλη, όταν θα μπορούσαμε να περπατήσουμε, να κάνουμε χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς ή να χρησιμοποιήσουμε το ποδήλατό μας.
Οι μεγάλες αλλαγές δεν ξεκινούν από τα πάνω. Πρώτα πρέπει να αλλάξει ο κάθε ένας από εμάς υιοθετώντας έναν πιο οικολογικό τρόπο καθημερινής συμπεριφοράς και τότε θα αλλάξει το σύνολο. Δεν φθάνει να ρίχνουμε το «ανάθεμα» στον… κακό βιομήχανο, όταν πρώτοι εμείς δεν φροντίζουμε να σεβόμαστε το περιβάλλον.
