Της Ελένης Χάνου
Μέσα στην εβδομάδα ο Δήμος Βόλου παρουσίασε αποτελέσματα μετρήσεων στην ατμόσφαιρα που έγιναν στο λόφο της Γορίτσας που γειτνιάζει με την περιοχή της Νέας Δημητριάδας, προκειμένου να διαπιστωθεί αν όντως ο αέρας της πόλης είναι επιβαρυμένος με φουράνια, διοξίνες και βαρέα μέταλλα από την καύση RDF από την τοπική τσιμεντοβιομηχανία.
Τα αποτελέσματα που παρουσίασαν συνιδιοκτήτες ιδιωτικού εργαστηρίου, στο οποίο ανατέθηκαν οι μετρήσεις, είναι μάλλον καθησυχαστικά. Δεν έδειξαν πρόβλημα. Είτε οι συγκεντρώσεις είναι δεκάδες φορές κάτω από τα όρια, είτε οι τιμές είναι τόσο χαμηλές που δεν είναι καν μετρήσιμες.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν οι εξαήμερες μετρήσεις που έγιναν στην ατμόσφαιρα και η συγκεκριμένη περίοδος που έγιναν, τέλη καλοκαιριού, αρκούν για να διαπιστωθεί τυχόν πρόβλημα.
Η εικόνα της μιας εβδομάδας δείχνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν υπήρχε, κάτι θα έπιαναν οι αισθητήρες, είπαν τα στελέχη του εργαστηρίου. Σίγουρα όμως για να υπάρχει πλήρης εικόνα, οι μετρήσεις θα πρέπει να επεκταθούν σε ετήσια βάση.
Εστω κι έτσι όμως για πρώτη φορά υπάρχουν μετρήσεις στην ατμόσφαιρα για τους συγκεκριμένους επικίνδυνους ρύπους, τα φουράνια, τις διοξίνες και τα βαρέα μέταλλα.
Οι συγκεκριμένες μετρήσεις δείχνουν ότι επί μήνες η τοπική κοινωνία δηλητηριαζόταν… στη σκέψη. Κάποιοι μιλούσαν για δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας με φουράνια, διοξίνες και βαρέα μέταλλα και τρομοκρατούσαν με τη λέξη «καρκίνος». Χωρίς μετρήσεις, χωρίς στοιχεία.
Οι έστω και εξαήμερες μετρήσεις στην ατμόσφαιρα και τα αποτελέσματά τους δεν άρεσαν μάλιστα σε αυτούς τους κάποιους που έσπευσαν να τις αμφισβητήσουν, χωρίς οι ίδιοι να έχουν κανένα στοιχείο στα χέρια τους. Και έσπευσαν να πουν ότι ο Δήμος Βόλου προσπαθεί να μας πείσει ότι η ατμόσφαιρα της πόλης είναι πεντακάθαρη. Οχι δεν είπε αυτό ο Δήμος. Ο Δήμος παρουσίασε μετρήσεις που δεν δείχνουν φουράνια, διοξίνες και βαρέα μέταλλα. Ως εκεί.
Δεν παρουσίασε στοιχεία για τους υπόλοιπους ρύπους, όπως τα ΡΜ10, ούτε επιχείρησε να πει ότι η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Σαφώς και δεν είναι, όταν ο νούμερο ένα ρυπαντής εξακολουθεί να είναι βάσει υπαρκτών μελετών το αυτοκίνητο, όταν τα τελευταία χρόνια τη χειμερινή περίοδο η πόλη πνίγεται στην αιθαλομίχλη από τις ξυλόσομπες και τα τζάκια, όταν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια αναπτύσσονται εστίες καύσης καλωδίων από επιτήδειους που θέλουν να απομονώσουν και να εμπορευτούν τον χαλκό.
Για τα τελευταία ούτε λόγος από τους «ήρωες» κατά της καύσης. Αλλωστε δεν είναι τόσο… ηρωικό να «μάχεσαι» εναντίον του φτωχού που προσπαθεί να ζεσταθεί, του κάθε πολίτη που διαθέτει αυτοκίνητο και… ποιος να μπει στη διαδικασία να βρει τους παράνομους που αναπτύσσουν υπαίθριες εστίες καύσης, δηλητηριάζοντας πραγματικά την ατμόσφαιρα με καμένο πλαστικό; Κουβέντα για τα συγκεκριμένα διαχρονικά προβλήματα στον Βόλο. Είναι πιο «πιασάρικο» να βρίσκεσαι απέναντι από έναν κολοσσό.
