Της Ελένης Χάνου
Η πιο συγκλονιστική στιγμή του διευρυμένου μαθητικού συμβουλίου στη Μαγνησία που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά, ήταν όταν στο βήμα ανέβηκε αντιπροσωπεία μαθητών του Ειδικού Εργαστηρίου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Αλμυρού για να μεταφέρουν στους θεσμούς της Πολιτείας τα προβλήματα και τις προτάσεις τους.
Δεν ήταν μόνο η εικόνα του μαθητή με αναπηρία, που μιλώντας με δυσκολία στους συμμετέχοντες ζητούσε τα αυτονόητα για να έχει ο ίδιος και οι συμμαθητές του ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση: ειδικό βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Δεν ήταν μόνο ο αγώνας που έδωσε να ολοκληρώσει την παρουσίασή του και να περάσει τα μηνύματά του.
Συγκλονιστική ήταν και η εικόνα του διευθυντή του σχολείου, Λάμπρου Μορφακίδη, που στεκόταν πίσω από το μαθητή του, πάνω στο βήμα για να τον στηρίζει ψυχολογικά και σωματικά. Ηταν ο άνθρωπος εκείνος, που μόλις ο μαθητής ολοκλήρωσε την ομιλία του, και το αμφιθέατρο σείστηκε από το χειροκρότημα όλων, σήκωσε τον μαθητή στα χέρια του για να τον κατεβάσει από το βάθρο και να τον οδηγήσει πίσω στη θέση του, στις καρέκλες του αμφιθεάτρου.
Στην έδρα του αμφιθεάτρου του ΤΕΕ Μαγνησίας δεν υπάρχει ράμπα για να διασφαλίζεται η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες. Τρία σκαλοπάτια οδηγούν στη έδρα. Τρία σκαλοπάτια χώρισαν τους μαθητές με αναπηρία από τη δυνατότητα να ανέβουν στο βήμα και να παρουσιάσουν τις δικές τους θέσεις. Γέφυρα έγιναν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, έστω κι αν χρειάστηκε να τους σηκώσουν στα χέρια.
Κίνηση ουσίας αλλά και συμβολική, απέναντι στους θεσμούς της Πολιτείας, για να καταδείξουν ότι η πρόσβαση όλων παντού είναι ακόμη ζητούμενο και ότι η ισότητα και τα ίσα δικαιώματα είναι απλώς όμορφες λέξεις.
Πριν από λίγο καιρό, το Υπουργείο Παιδείας είχε ζητήσει από το σύνολο των σχολείων -και αυτό έγινε και στη Μαγνησία- να καταγράψουν τις ελλείψεις που έχουν σε ράμπες και άλλα μέσα πρόσβασης στα κτίριά τους. Η καταγραφή έγινε. Τα στοιχεία στάλθηκαν. Καμία εξέλιξη…
Δεν αρκούν όμως μόνο τα σχολεία να έχουν ράμπες. Δεν αρκεί μόνο μία προσβάσιμη διαδρομή μέσα στην πόλη. Όταν μιλάμε για ίσα δικαιώματα, πρέπει να υπάρχει πρόσβαση παντού σε όλους. Αυτό ήταν το μάθημα που έδωσαν ο μαθητής και ο διευθυντής του ΕΕΕΕΚ Βόλου.
