Γράφει η Ελένη Χάνου
Τελικώς έγινε… Το Περιφερειακό Συμβούλιο μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν για το ζήτημα της καύσης RDF στην τοπική τσιμεντοβιομηχανία, μετέφερε για πρώτη φορά στον Βόλο τη συνεδρίασή του.
Περιφερειακοί σύμβουλοι και φορείς πήραν το λόγο, τοποθετήθηκαν και εξέθεσαν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους.
Απόψεις που ακούγονταν σκόρπια κάθε φορά που ανακινούνταν το θέμα, επαναλήφθηκαν στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας.
Το αποτέλεσμα πάντως της συνεδρίασης δεν ήρθε να ικανοποιήσει όσους αγωνίζονται για να μην προχωρήσει στην καύση RDF η ΑΓΕΤ. Κι αυτό γιατί το σώμα αποφάσισε να εμμείνει στην απόφαση του 2013 όταν γνωμοδοτούσε θετικά επί της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχε καταθέσει η ΑΓΕΤ.
Τι έλεγε αυτή η μελέτη; Ζητούσε άδεια για την καύση υλικών όπως συσκευασίες πλαστικών, χαρτιών, λυματολάσπης…
Ποια η διαφορά από το RDF του 2016; Καμία, μόνο στο όνομα που ήρθε… μεταγενέστερα. Γιατί το RDF αποτελείται από πλαστικό, γυαλί και χαρτί.
Καμία λοιπόν διαφορά στο τι θα καίει η ΑΓΕΤ… Μόνο στην ονομασία του καύσιμου υλικού.
Το θέμα πάντως δεν είναι το καύσιμο υλικό που χρησιμοποιείται ευρέως στην Ευρώπη, ακόμη και από εργοστάσια που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό. Άλλωστε πρόκειται για μία μέθοδο που αναμένεται να δώσει λύση και στο μείζον ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Το ζητούμενο είναι αν το τοπικό εργοστάσιο διαθέτει τις εγκαταστάσεις για να μπορεί να προχωρήσει σε ασφαλή καύση του συγκεκριμένου υλικού. Οι απαντήσεις αναμένεται να δοθούν από την ίδια την ΑΓΕΤ, που μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα θα παρουσιάσει στοιχεία που έχει στα χέρια της. Η διοίκηση του εργοστασίου, μετά από μήνες λύνει τη σιωπή της και βγαίνει να μιλήσει στην κοινωνία.
Το επόμενο ζητούμενο είναι αν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί θα κάνουν αυτό που οφείλουν: συχνούς και σωστούς ελέγχους για τη διασφάλιση του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση της ποιότητας της υγείας των πολιτών.
