Γράφει η Ελένη Χάνου
Η είδηση της ύπαρξης υποσιτισμένων μαθητών σε σχολείο του Βόλου είχε κινητοποιήσει την περσινή σχολική χρονιά ολόκληρη την τοπική κοινωνία, η οποία δεν έμεινε απαθής μπροστά στο πρόβλημα μαθητές να μην μπορούν να αγοράσουν ούτε ένα κουλούρι από το σχολικό κυλικείο και να είναι υποτονικοί στο μάθημα λόγω εξάντλησης από την πείνα.
Ενας ολόκληρος μηχανισμός κινητοποιήθηκε έκτοτε, προκειμένου όλα τα παιδιά που έχουν ανάγκη να μην στερούνται το απαραίτητο, για να μπορούν να αποδίδουν στα μαθήματα, κολατσιό.
Φέτος, η παροχή δεκατιανού σε μαθητές μπήκε σε πιο οργανωμένη βάση και ξεκίνησε με την έναρξη σχεδόν της σχολικής χρονιάς. Μπροστάρης η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος. Καταγράφτηκαν αριθμητικά τα παιδιά ανά σχολείο που έχουν ανάγκη από την παροχή δεκατιανού και κάθε ενορία ανέλαβε τη σίτιση συγκεκριμένου αριθμού μαθητών είτε πρόκειται για παιδιά δημοτικού είτε γυμνασίου είτε λυκείου.
Αυτό όμως που υπογραμμίστηκε σε όλους τους τόνους ήταν η ανάγκη παροχής βοήθειας με κάθε διακριτικότητα, προκειμένου κανένα παιδί να μη νιώσει άσχημα ή σε μειονεκτική θέση έναντι των συμμαθητών του. Σε μια εποχή που το bullying στα σχολεία εκδηλώνεται με κάθε αφορμή, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ενός μαθητή θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει αντικείμενο πειράγματος μεταξύ μαθητών.
Η διακριτικότητα φαίνεται όμως ότι είναι ένα στοίχημα που δεν έχει κερδηθεί. Και αποτελεί πραγματικό «χαστούκι» η είδηση να υπάρχουν παιδιά σε σχολεία που να εξακολουθούν να πεινούν, επειδή ντρέπονται να πάνε να παραλάβουν το γεύμα τους.
Όταν το γεύμα δεν δίνεται μέσω του κυλικείου – όπου όλοι οι μαθητές έχουν ισότιμη πρόσβαση και κανείς δεν ξέρει για τον άλλο αν πληρώνει ή όχι – και μπαίνει σε άλλους χώρους μέσα στο σχολείο ή φυλάσσεται στο γραφείο του διευθυντή, μαθητές, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, διστάζουν. Πώς θα δικαιολογήσουν την καθημερινή επίσκεψή τους στο γραφείο του διευθυντή; Πώς θα φανεί στους συμμαθητές τους να μπαίνουν στο γραφείο με άδεια χέρια και να βγαίνουν κρατώντας ένα σάντουιτς ή ένα κρουασάν;
Η αξιοπρέπειά τους νιώθουν να καταρρακώνεται… Και μιλάμε για παιδιά στη δύσκολη φάση της εφηβείας. Ηδη υπάρχουν παράπονα από γονείς. Και ήδη ορισμένοι διευθυντές βλέπουν να ξεμένουν στα γραφεία τρόφιμα, που διατίθενται από το υστέρημα άλλων, προκειμένου κανένα παιδί να μην μένει νηστικό στο σχολείο. Ναι, να μη μένει νηστικό αλλά να μην νιώθει κατώτερο.
