Γράφει η Ελένη Χάνου
Ισως το μοναδικό σοβαρό θέμα της πόλης, το οποίο κατάφερε να εξασφαλίσει ομόφωνη απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο Βόλου τα τελευταία δύο χρόνια, είναι αυτό του λιμανιού. Η πόλη αποφάσισε μέσα από τις παρατάξεις που την εκπροσωπούν στο δημοτικό συμβούλιο να γίνει μία γροθιά και να διεκδικήσει τμήματα της χερσαίας ζώνης, στα οποία δεν φιλοξενούνται λιμενικές δραστηριότητες και τα οποία κινδυνεύουν να περάσουν σε χέρια ιδιωτών μέσα από το Υπερταμείο, με άγνωστη τύχη για την επονομαζόμενη «βιτρίνα» του Βόλου.
Ωστόσο η παραλία του Βόλου, το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, η παραλιακή της Αγριάς, η συνοικία του Παλιού Λιμεναρχείου, τα παλιά σφαγεία και η ακτογραμμή στα Πευκάκια δεν είναι τα μοναδικά σημεία… ενδιαφέροντος.
Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Βόλου, Γιώργος Μουλάς, ήταν εκείνος που ζήτησε από την πόλη να έχει τα μάτια της ανοιχτά και σε ένα ακόμη σημείο: στα 300 στρέμματα της Μπουρμπουλήθρας, ενός υδροβιότοπου ίσως του μοναδικού που βρίσκεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια μέσα στην πόλη.
Τα 300 στρέμματα της Μπουρμπουλήθρας, αποτελούν ένα φυσικό πάρκο που έχει αντέξει στο χρόνο και που προστατεύεται από προεδρικό διάταγμα, που είχε υπογράψει η Ροδούλα Ζήση, σύμφωνα με τον ογκώδη φάκελο που έχει ο Γιώργος Μουλάς στη διάθεσή του.
Κι όμως αυτά τα 300 στρέμματα περνούν στο υπερταμείο… Ποιος μπορεί να εγγυηθεί τη φυσική κληρονομιά της πόλης αν το πάρκο περάσει σε χέρια ιδιωτών; «Να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά», ζήτησε ο Γιώργος Μουλάς, χτυπώντας καμπανάκι κινδύνου.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που κινδυνεύει ο υδροβιότοπος. Κάποτε στο χώρο είχαν πέσει μπάζα και είχαν ξεσηκωθεί οι οικολόγοι που ζήτησαν προστασία της περιοχής. Σε αυτούς που πρωτοστάτησαν και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ο οποίος μάλιστα ήταν εκείνος που πρότεινε την εγκατάσταση των ερασιτεχνών αλιέων στην περιοχή, με στόχο να προστατευτεί ο υδροβιότοπος.
Οι ερασιτέχνες αλιείς σήμερα αποτελούν τον άγρυπνο φρουρό του υδροβιότοπου, τον οποίο η πόλη μάλλον θα πρέπει να διεκδικήσει να πάρει στην κατοχή της για να τον προστατεύσει ως τη φυσική της κληρονομιά, μακριά από τυχόν ιδιωτικές επιβουλές.
