Με τη δική μου ματιά

με-τη-δική-μου-ματιά-52327

Γράφει η Ελένη Χάνου

Ενα πρωτοποριακό θερμοκήπιο, σχεδόν αυτόνομο ενεργειακά, είναι το πρόγραμμα πάνω στο οποίο δουλεύει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Τα θερμοκήπια είναι το μέλλον της αγροτικής παραγωγής δεδομένης της κλιματικής αλλαγής που συντελείται και που επιτάσσει τη χρήση λιγότερου νερού και την κατανάλωση λιγότερης ενέργειας.

Η αγροτική παραγωγή, πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, οι συνθήκες όμως αλλάζουν ακριβώς επειδή το κλίμα αλλάζει εξαιτίας των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων και η αγροτική παραγωγή θα πρέπει να προσαρμοστεί στις προκλήσεις.

Η επιστημονική κοινότητα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ερευνά και φαίνεται να έχει και να μπορεί να δώσει τη λύση απέναντι στο πρόβλημα.

Ηδη έχει κάνει σημαντικά βήματα στην ανάπτυξη τεχνολογιών για τα θερμοκήπια που θεωρούνται το μέλλον της αγροτικής παραγωγής για την εξοικονόμηση νερού, ενέργειας και χρήσης λιπασμάτων, ενώ κάνει και ένα βήμα παραπέρα για τη δημιουργία ενός αυτόνομου ενεργειακά θερμοκηπίου.

Εδώ όμως έρχεται το παράδοξο. Μολονότι κερδίζουμε τη γνώση, παράγουμε τεχνογνωσία και μπορούμε να την εφαρμόσουμε για να δώσουμε λύσεις, ο επιστημονικός πλούτος μένει ανεκμετάλλευτος.

Οχι παντού… Χαρακτηριστικό το παράδειγμα που ανέφερε ο καθηγητής του τμήματος φυτικής παραγωγής και αγροτικού περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κων. Κίττας ότι η Τουρκία ανέπτυξε θερμοκήπια σε έκταση 600.000 στρεμμάτων από τις 25.000 στρέμματα που είχε το 1980 και η Ελλάδα μόλις που αριθμεί 50.000 στρέμματα θερμοκηπίων από τις 45. 000 που είχε το 1980.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο Βόλος διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη θερμοκηπίων που θα δώσουν λύσεις στην αγροτική παραγωγή. Και το κυριότερο έχει τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στα «πόδια του».

Ομως δεν τους εκμεταλλεύεται. Αντιθέτως, η ομάδα των επιστημόνων έχει κληθεί να δώσει τα φώτα της παντού: από τη Φινλανδία μέχρι τη Βραζιλία και το Αμπου Ντάμπι.

Η γνώση παράγεται στον τόπο μας και τη χώρα μας, άλλοι όμως την εκμεταλλεύονται. Και αυτό είναι το «παράπονο» του καθηγητή που μιλά για έλλειψη πολιτικής βούλησης.

Είναι τελικώς αυτό που λένε: Ουδείς προφήτης στον τόπο του…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου