Γκρίνια, νευρικότητα, επιθετικότητα… Η καθημερινότητα στις οικογένειες παιδιών με αναπηρίες στο Βόλο τα οποία φέτος για πρώτη σχολική χρονιά έμειναν ένα μήνα εκτός σχολείου λόγω των ελλείψεων σε εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό, περιγράφεται με μελανά χρώματα από τους γονείς. Στα σχολεία ειδικής αγωγής μόλις την τελευταία εβδομάδα, άρχισαν να γίνονται σχεδόν πλήρη σχολικά προγράμματα. Το κόστος όμως της παραμονής εκτός σχολικών αιθουσών για τα παιδιά με αναπηρίες ήταν μεγάλο…
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
«Σχολείο;», «ταξί;», «σχολικό;»… Αμείλικτα τα ερωτηματικά από παιδιά με αναπηρίες προς τους γονείς τους. Καταλάβαιναν ότι ο χρόνος των καλοκαιρινών διακοπών πέρασε και ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψουν στο σχολείο. Ο χρόνος όμως περνούσε και το σχολικό δεν πήγαινε να τα πάρει… Δεν πήγαιναν σχολείο, δεν μάθαιναν όλα αυτά τα ενδιαφέροντα με τα οποία γέμιζαν δημιουργικά τα πρωινά τους.
Γονείς παιδιών με αναπηρίες περιγράφουν τη δύσκολη πραγματικότητα που βίωσαν τόσο οι ίδιοι όσο και τα παιδιά τους, κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, οπότε και τα μαθήματα δεν γίνονταν κανονικά στα σχολεία εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευτικών.
«Πού είναι το σχολείο;»
«Το παιδί καθημερινά ρωτούσε γιατί δεν περνά το σχολικό, γιατί δεν πάει σχολείο», αναφέρει γονέας το παιδί του οποίου φοιτά στο Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Ν. Ιωνίας. Στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα Αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά έγινε κανονικά στις 11 Σεπτεμβρίου έκτοτε όμως μαθήματα δεν γίνονταν λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών. Μόλις την περασμένη Δευτέρα, παρουσιάστηκαν αναπληρωτές και ξεκίνησαν τετράωρα μαθήματα με ένα μήνα καθυστέρηση.
«Δεν περιγράφονται με λόγια οι καταστάσεις μέσα στην οικογένεια. Τα παιδιά ήταν νευρικά. Ιδίως όσα έχουν και αδέρφια που πηγαίνουν σχολείο και τα έβλεπαν το πρωί να φεύγουν από το σπίτι κι εκείνα να μένουν πίσω. Γκρίνια, επιθετικότητα και ένα ερώτημα: πού είναι το σχολείο;», αναφέρει μητέρα παιδιού με αναπηρία.
Σύμφωνα με τους γονείς η ίδια η ψυχοσύνθεση των παιδιών με αναπηρίες επιβαρύνεται όταν βγαίνουν εκτός προγράμματος. «Τα παιδιά πρέπει να έχουν ένα σταθερό, ρολαρισμένο πρόγραμμα. Εάν δεν ξυπνήσουν το πρωί, δεν τα ντύσεις, δεν πάνε σχολείο, αποπροσανατολίζονται, γίνονται νευρικά και επιθετικά», περιγράφει μητέρα.
Αλλες φορές, τα παιδιά, ιδίως τα υπερκινητικά, ξεφεύγουν έστω και για λίγο από την προσοχή των γονέων, φεύγουν από το σπίτι και βγαίνουν στο δρόμο, με κίνδυνο να χαθούν ή να τραυματιστούν.
«Τα παιδιά βγαίνουν εκτός ρυθμού και είναι δύσκολο στη συνέχεια να μπουν σε πρόγραμμα», ανέφερε σχολιάζοντας το πρόβλημα που δημιουργήθηκε ιδίως φέτος, ο Διευθυντής του ΕΕΕΕΚ Αλμυρού, Λάμπρος Μορφακίδης.
«Θυμάμαι πώς ήρθαν τα παιδιά στον Αγιασμό. Ολο χαρά που θα ξεκινούσε μία ακόμη δημιουργική περίοδος για τα ίδια. Στα ειδικά σχολεία δεν χάνονται απλώς ώρες μαθημάτων. Χάνονται ώρες στις οποίες τα παιδιά με αναπηρίες κερδίζουν πράγματα για την ίδια τη ζωή τους», περιγράφει η Διευθύντρια του ΕΕΕΕΚ Βόλου, Φωτεινή Γρηγορίου.
«Οποιαδήποτε αλλαγή στη ρουτίνα των μαθητών με αναπηρίες είναι διαταρακτική για τα παιδιά και προκαλεί κρίσεις και εντάσεις μέσα στην οικογένεια», επισημαίνει εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής.
Εκτός ρυθμού οι οικογένειες
Ακόμη μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα για τις ίδιες τις οικογένειες των παιδιών με αναπηρίες, η παραμονή τους στο σπίτι.
Οσο τα παιδιά παραμένουν τα πρωινά στο σπίτι, οι ίδιοι δεν μπορούν να εργαστούν για να φέρουν εις πέρας τα έξοδα της οικογένειας. Ολόκληρος ο οικογενειακός προγραμματισμός ανατρέπεται.
Πρόκειται δε, για περιπτώσεις παιδιών, που οι γονείς δεν μπορούν να προσλάβουν ένα άτομο στο σπίτι για να τα προσέχει. «Για να εμπιστευτεί ένα παιδί με αυτισμό ένα άτομο, πρέπει να το γνωρίζει, να το έχει αποδεχθεί και να το εμπιστευτεί», ανέφερε γονέας.
Σε ρυθμό μόλις αυτή την εβδομάδα
Φέτος το Υπουργείο Παιδείας έσπασε όλα τα… κοντέρ μέτρησης της καθυστέρησης πρόσληψης αναπληρωτών για τη στελέχωση των ειδικών σχολείων.
Το ΕΕΕΕΚ Βόλου, ήταν κλειστό μέχρι την προηγούμενη Κυριακή, καθώς δεν υπήρχε αρκετό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό για να το στελεχώσει. Δεν γίνονταν ούτε καν δίωρα μαθήματα καθώς κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί για την ασφάλεια των μαθητών με αναπηρίες που σε κάποιες περιπτώσεις, χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση.
Μόλις την περασμένη Δευτέρα, στο σχολείο ξεκίνησαν τετράωρα μαθήματα και από αύριο, ξεκινούν πεντάωρα. Και πάλι όμως υπάρχουν ελλείψεις. Για παράδειγμα, δεν γίνεται το εργαστήριο κεραμικής που θεωρείται πλήγμα για το σχολείο και δεν υπάρχει ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
Στο ΕΕΕΕΚ Αλμυρού, το πρόγραμμα περιλάμβανε πεντάωρα. Μόλις αυτή την εβδομάδα γίνεται εξάωρο πρόγραμμα και ίσως από εβδομάδα ξεκινήσει το πλήρες πρόγραμμα με την αναπλήρωση τριών κενών σε εκπαιδευτικούς.
Στο ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Ν. Ιωνίας που είναι και το μοναδικό σχολείο με αρκετά μεγάλο αριθμό μόνιμων εκπαιδευτικών γίνονται 6ωρα αντί για 7ωρα μαθήματα και πάλι όμως με επιβάρυνση των ίδιων των εκπαιδευτικών που αναγκάζονται να διδάσκουν επιπλέον ώρες την εβδομάδα και μάλιστα χωρίς αμοιβή.
Στο ειδικό νηπιαγωγείο Βόλου που συστεγάζεται με το 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Βόλου, υπάρχει μόλις ένα άτομο για τη φροντίδα τριών παιδιών. Ούτε καν βοηθητικό προσωπικό για να πάει τα παιδιά στην τουαλέτα. Βοηθητικό προσωπικό αναμένεται να έρθει αυτή την εβδομάδα.
Στο 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Βόλου γίνονται 5ωρα μαθήματα, μόλις όμως την περασμένη εβδομάδα, το σχολικό πρόγραμμα μπήκε σε κανονική ροή.
Αυτή την εβδομάδα ξεκίνησε να λειτουργεί και το ειδικό δημοτικό σχολείο για παιδιά με αυτισμό. Βεβαίως δεν λειτουργεί το ολοήμερο τμήμα, ακόμη όμως και το άνοιγμα του σχολείου μετά από ένα μήνα από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, θεωρείται επιτυχία.
