Ελένη Χάνου: Με τη δική μου ματιά

ελένη-χάνου-με-τη-δική-μου-ματιά-304758

«Ενάμισι χιλιόμετρο από τη Σκόπελο, στην επαρχιακή οδό Σκοπέλου- Σταφύλου, τα ορμητικά νερά βρήκαν διέξοδο σε δρόμο που οδηγεί στην παραλία και παλαιότερα ήταν ρέμα».

Μέσα σε τρεις αράδες από το εκτενέστατο ρεπορτάζ του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ για τη βιβλική καταστροφή που υπέστη η Σκόπελος, μετά τη θεομηνία που έπληξε το νησί, κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια: το μπάζωμα των ρεμάτων.

Μιας πρακτικής για την εξασφάλιση χώρων προκειμένου να γίνουν υποδομές, όπως δρόμοι, για να καλυφθούν οικιστικές ανάγκες… Μιας πρακτικής που δεν συνιστά «πρωτοπορία» της Σκοπέλου. Είναι παντού γύρω μας. Μόνο η Αγριά έχει δύο μπαζωμένα ρέματα: δυτικά της Παιδόπολης και στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων. Δεκάδες υπάρχουν σε όλη τη Μαγνησία και όχι μόνο. Παντού στην Ελλάδα. Και κάθε φορά που εκδηλώνονται ακραία καιρικά φαινόμενα, απειλούνται ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Ο εφιάλτης χτυπά ξανά και ξανά.

Κι όμως εμείς επιμένουμε να μιλάμε για εκδίκηση της Φύσης. Η Φύση δεν εκδικείται. Δεν είναι εκδίκηση της Φύσης, όταν το νερό ακολουθεί τη φυσική πορεία ενός πρώην ρέματος, έστω κι αν σήμερα έχει τη μορφή του δρόμου ή αν στη ροή του ξεπετάγεται ένα σπίτι.

Η αιτία των ανυπολόγιστων καταστροφών που σημειώνονται κάθε φορά είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Που καταπατά, μπαζώνει. Κάτω από τόνους μπετό κρύβονται ρέματα, τα οποία εξαφανίστηκαν για την ικανοποίηση των αναγκών του ανθρώπου να εξασφαλίσει νέους χώρους στο περιβάλλον που επέλεξε να ζει. Το παζλ των πλημμυρικών φαινομένων που εκδηλώνονται και που θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και ανθρώπινες ζωές, συμπληρώνει η απουσία αντιπλημμυρικών υποδομών. Συσκέψεις επί συσκέψεων, πολλά λόγια, λίγα έργα.

Η Σκόπελος μετρά τις πληγές της. Το πανέμορφο νησί θα χρειαστεί ίσως μήνες να ορθοποδήσει. Περιουσίες καταστράφηκαν. Επαγγελματίες έχασαν το μεροκάματό τους. Πάλι καλά δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου