ΤΟΠΙΚΑ

Μνήμες από τη μαρτυρική μέρα της 18ης Δεκεμβρίου 1943 στη Δράκεια

μνήμες-από-τη-μαρτυρική-μέρα-της-18ης-δε-751441

Ο ένας εκ των δύο επιζώντων της εισβολής των Ες- Ες στο χωριό που πένθησε 115 απώλειες μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ

Εκατόν δέκα πέντε ονόματα, όσοι και οι εκτελεσθέντες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, είναι γραμμένα στο μνημείο πεσόντων της Δράκειας, που από τη 18η Δεκεμβρίου 1943 και μετά ανακηρύχθηκε σε ένα από τα 99 σε όλη τη χώρα μαρτυρικά χωριά. Ο Ιωάννης Μαστρονικολάου, λίγο έλειψε να είναι το 116ο θύμα των Γερμανών, τη μαρτυρική εκείνη νύχτα, που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του.

Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ

Λίγο το αίσθημα της επιβίωσης, λίγο η τύχη, τον βοήθησαν και επέζησε. Σήμερα είναι ηλικίας 88 ετών και είναι ένας από τους δύο επιζώντες της αιματοβαμμένης ημέρας, που έμελλε να ξημερώσει αφήνοντας 115 οικογένειες ορφανές και να σημάνει την κατάρρευση του χωριού, που μέχρι εκείνη την μαύρη στιγμή της ιστορίας ήταν ένα εύρωστο κεφαλοχώρι.

Σήμερα, ξεκινούν από το Δήμο Βόλου, οι διήμερες εκδηλώσεις για την 71η Επέτειο Μνήμης των 115 εκτελεσθέντων από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής στη Δράκεια.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ συνάντησε χθες το απόγευμα, στο ξενοδοχείο «Μπάλλας» στην Αγριά, τον κ. Ιωάννη Μαστρονικολάου, έναν από τους δύο επιζώντες -ο δεύτερος επιζών είναι ο 85χρονος σήμερα Σταύρος Ζερμπίνος- της εισβολής των γερμανικών αποσπασμάτων των Ες – Ες. Με δάκρυα στα μάτια και χέρια που έτρεμαν, περιέγραψε τα γεγονότα όπως τα έζησε σε ηλικία μόλις 17 ετών.

«Είχε σουρουπώσει. Ημουν στο καφενείο στην Κάτω Πλατεία, μαζί με τον πατέρα μου κι άλλους συγχωριανούς. Ολημερίς η δραστηριότητα των γερμανικών στρατευμάτων ήταν αισθητή. Την προηγούμενη ημέρα, αντάρτες είχαν στήσει ενέδρα στους Γερμανούς, λίγο πιο κάτω από την Αλυκόπετρα και είχαν σκοτώσει αρκετούς. Δεν μας ειδοποίησε κανείς από τους αντάρτες να φύγουμε να σωθούμε. Ξαφνικά ενώ βρισκόμασταν στο καφενείο, περίπου 7 το απόγευμα, ακούσαμε φασαρία. «Ηρθαν οι Γερμανοί!», φώναξαν κάποιοι. Ορισμένοι προσπάθησαν να διαφύγουν από τις σκάλες. Δεν πρόλαβαν. Μπήκαν μέσα οι Γερμανοί και μας οδήγησαν στο μεγάλο καφενείο. Μας έβαλαν να καθίσουμε στις καρέκλες. Μας πήραν τα ρολόγια, τους σουγιάδες. Ενας από αυτούς, έβαλε πάνω σε ένα τραπέζι, το μυδράλιο και ακούμπησε δέκα δεσμίδες σφαίρες. Από το φόβο μου τρύπωσα κάτω από ένα μαρμάρινο τραπέζι. Η ώρα περνούσε. Μου έκανε εντύπωση ο Γερμανός. Το πρόσωπό του ήταν σαν μάρμαρο. Και είχε όλη την ώρα το δάχτυλο στη σκανδάλη. Όταν ένας συγχωριανός που μιλούσε Γερμανικά ρώτησε «γιατί μας κρατάτε;», πήρε την απάντηση ότι το πρωί θα φεύγαμε. Πήρε να ξημερώσει. Μου φώναξε ο πατέρας μου. Σήκω Γιάννη να πας σπίτι. Με φίλησε. Εκλαιγε. Πήγα να βγω έξω. Εκείνη την ώρα έμπαινε μέσα στο καφενείο ένας Γερμανός. Με έπιασε από το λαιμό και έδωσε εντολή: καπούτ. Να με σκοτώσουν. Ξεσηκώθηκε το καφενείο. Με άφησαν. Φθάνω στο στενό στην πλατεία και συνάντησα περίπολο 5 Γερμανών. Τους ξεγλίστρησα. Αντί να πάω σπίτι μου στο Γαλατά, πήγα σε έναν φίλο μου. Κρύφτηκα, μέχρι να ξημερώσει. Πήγα στο σημείο της εκτέλεσης αναζητώντας τον πατέρα μου. Επεσα πάνω σε ένα σωρό από πτώματα. Δεν τον βρήκα. Γέμισα αίματα. Ο Δέσποτας του χωριού πήρε στη συνέχεια άδεια να θάψουμε τους νεκρούς μας. Εμειναν μια μέρα θαμμένοι, γιατί την επομένη, κάποια σκυλιά ξέθαβαν κόκαλα. Από εκείνη τη μέρα το χωριό κατέρρευσε. Οικογένειες μείνανε ορφανές και όσοι επέζησαν, πέρασαν πείνα και κακουχίες. Τρώγαμε πατάτες, καρότα και κάστανα», περιγράφει ο κ. Ιωάννης Μαστρονικολάου.

Οπως ανέφερε, η εκτέλεση των 115 συμπατριωτών του, έγινε σε πεντάδες. Πέντε – πέντε τους οδηγούσαν σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Πέντε – πέντε έφευγαν από το καφενείο. Οσοι απέμεναν στο καφενείο, πήγαιναν πίσω – πίσω, ελπίζοντας μήπως γίνει κάτι και γλιτώσουν.

Ολοι όμως ένιωσαν το πιστόλι στον κρόταφο. Η χαριστική βολή δόθηκε για όλους μαζί. Με ένα μυδράλιο, μετά τους αρχικούς πυροβολισμούς, «γάζωσαν» με σφαίρες τους εκτελεσθέντες. «Το κουράγιο είχε αυτός ο άνθρωπος;», διερωτάται σήμερα 71 χρόνια μετά ο κ. Μαστρονικολάου.

Ακόμη θυμάται τα ονόματα των συμπατριωτών του. Αναγνωρίζει τα πρόσωπά τους στις φωτογραφίες του ’43.

Οι εκδηλώσεις

Το πρόγραμμα των διήμερων εκδηλώσεων ξεκινά σήμερα, στις 6 το απόγευμα με εσπερινό του Αγίου Μοδέστου στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου με τη συμμετοχή της Χορωδίας της Δημοτικής Ενότητας Αγριάς, ακολουθεί στις 7.30 το απόγευμα λαμπαδηδρομία Μνήμης από την πάνω Πλατεία Δράκειας και κατάληξη στο Μνημείο Εκτελεσθέντων. Στη συνέχεια στις 8 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση Μνήμης στο Καφενείο της Κάτω Πλατείας Δράκειας.

Οι διήμερες εκδηλώσεις θα συνεχιστούν αύριο Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου στις 10 το πρωί με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ.Ιγνατίου, Μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες και ομιλία του Δημήτρη Καλατζή με θέμα «Δράκεια 18.12.43 – το Χρονικό». Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Εκτελεσθέντων με απόδοση τιμών από Αγημα του Στρατού και τη Φιλαρμονική του Δήμου Βόλου. Το τιμητικό διήμερο θα ολοκληρωθεί στο καφενείο της Κάτω Πλατείας όπου θα δοθεί ο καφές και θα γίνει ξενάγηση στο Χώρο Μνήμης «Δράκεια 18.12.43».

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου