Το σύμπαν μπορεί να πάψει να υπάρχει ύστερα από 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με Αμερικανούς και Ιάπωνες αστροφυσικούς που αμφισβητούν τη θεωρία, την οποία αποδέχεται η πλειοψηφία των κοσμολόγων για μία αέναη επέκταση του χωροχρόνου.
«Είναι απίθανο το σύμπαν να σταματήσει στη διάρκεια της δικής μας ζωής, αλλά υπάρχει 50% πιθανότητα ο χρόνος να γνωρίσει ένα τέλος σε 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια», εκτιμούν οι ερευνητές στην ανακοίνωσή τους.
Γνωστοποιούν πως ορισμένες μέθοδοι και υποθέσεις που χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό από τους αστροφυσικούς, ιδίως ένα αυθαίρετο όριο του χρόνου προκειμένου να υπολογιστούν οι πιθανότητες ένα σύμπαν να επεκτείνεται αιώνια, οδηγούν στην πραγματικότητα στο συμπέρασμα πως ο χρόνος θα έχει ένα τέλος.
«Με άλλα λόγια, αυτό το όριο του χρόνου, που θεωρείται μόνο ως ένα εργαλείο στατιστικού υπολογισμού, συμπεριφέρεται στην πραγματικότητα ως ένα φυσικό πραγματικό γεγονός είτε το θέλουμε είτε όχι», εξηγεί σε μία ηλεκτρονική αλληλογραφία με το Γαλλικό Πρακτορείο ο Ραφαέλ Μπούσο, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλι στην Καλιφόρνια (δυτικές ΗΠΑ), ένας από τους κύριους συγγραφείς των έργων αυτών που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα arXiv.org.
Σύμφωνα με την κοινώς αποδεκτή θεωρία, το σύμπαν γεννήθηκε από το «Μπινγκ Μπανγκ» πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια και συνεχίζει να επεκτείνεται με μία ταχύτητα που επιταχύνεται εκθετικά, ωθούμενο από την ενέργεια του κενού, και αυτό εις το αιώνα τον άπαντα.
