Όταν η πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο ήταν γεμάτη Αιγύπτιους που ζητούσαν την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ, οι δημοσιογράφοι ήταν διχασμένοι: να αλλάξουν στρατόπεδο ή να υπερασπιστούν τον πρόεδρο; Μερικοί, σαν τον Ιμπραήμ Εϊσά, ενώθηκαν με τους διαδηλωτές ιδρύοντας την καθημερινή εφημερίδα «Ελ-Ταχρίρ» (Η Απελευθέρωση). Άλλοι, όπως ο τότε παρουσιαστής της κρατικής τηλεόρασης Χαΐρι Ραμαντάν, στράφηκαν εναντίον των διαδηλωτών, υπονοώντας ότι τους χρηματοδοτούσαν ξένοι συνωμότες. Αλλά σήμερα ακόμη και ο Εϊσά, όπως πολλοί άλλοι, υπερασπίζεται τη στρατιωτική κυβέρνηση του Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, γράφει ο «Guardian». Έχοντας αποτινάξει οποιαδήποτε επίφαση επαναστατικής θέρμης ή αντικειμενικότητας, οι αιγύπτιοι δημοσιογράφοι διστάζουν ακόμη και να υπονοήσουν ότι περισσότερα από 36 άτομα σκοτώθηκαν στην εξέγερση του 2011, όταν ανεξάρτητες πηγές υπολογίζουν ότι τα θύματα ήταν περισσότερα από 900.
Έκθεση της Επιτροπής για την Προστασία των Δημοσιογράφων που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα αναφέρει ότι περισσότεροι αιγύπτιοι δημοσιογράφοι βρίσκονται σήμερα στη φυλακή απ’ όσοι στο παρελθόν. Οι αρχές μεταχειρίζονται το επιχείρημα της «εθνικής ασφάλειας» για να πατάξουν την ελευθερία του Τύπου. Η απειλή της φυλακής λογοκρίνει τις επικριτικές φωνές.
«Θα έλεγα οτιδήποτε μου υπαγόρευε ο στρατός λόγω υποχρέωσης και σεβασμού προς τον θεσμό», λέει ο Αχμέντ Μούσα, από τους δημοφιλέστερους τηλεπαρουσιαστές στην Αίγυπτο.
Μετά την πτώση του Μουμπάρακ, τα μέσα ενημέρωσης υπόσχονταν ότι δεν θα επέστρεφαν ποτέ «στην εποχή της ταπείνωσης», εννοώντας την κυριαρχία του Μουμπάρακ, όπως είχε δηλώσει δακρυσμένος ο δημοφιλής τηλεπαρουσιαστής Αμρ Αντίμπ στο ONtv. «Εμείς οι τηλεπαρουσιαστές ήμασταν δειλοί… Οι αρχές καλούσαν όλες τις εκπομπές για να υπαγορεύσουν το περιεχόμενο», λέει ο Αντίμπ ο οποίος κάποτε είχε δηλώσει ότι ο Μουμπάρακ είχε προστατεύσει προσωπικά την ελευθερία έκφρασης όλων των δημοσιογράφων.
Πολλοί νέοι Αιγύπτιοι αντιμετωπίζουν με κυνισμό τα μέσα ενημέρωσης αλλά οι γηραιότεροι δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση. «Τι και αν επιδείκνυαν σεβασμό στον Μουμπάρακ; Όλοι το ίδιο έκαναν», λέει ο 63χρονος συνταξιούχος καθηγητής Αμάλ ελ-Τάχρι.
Στην εφημερίδα «Αλ Μάσρι αλ Γιουμ», οι δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν ποια θέματα να αποφεύγουν. «Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πόσο καλά εκπαιδευμένοι είναι οι στρατιώτες που έχουν σταλεί να αντιμετωπίσουν την εξέγερση στο Σινά», λέει ο Αχμέντ Ραγκάμπ.
Η απογοήτευση ανάμεσα στους δημοσιογράφους αυξάνεται και δεν είναι όλοι πρόθυμοι να υποκύψουν στην πίεση της κυβέρνησης. Ορισμένοι παραιτήθηκαν από τη δουλειά τους αλλά πολλοί σκύβουν το κεφάλι γιατί έχουν ανάγκη τη δουλειά.
«Αν έβρισκα μια δουλειά γραφείου, θα έδινα αύριο την παραίτησή μου», λέει ο νεαρός δημοσιογράφος Αχμέντ Αμίρ. «Είμαστε εργαλεία, όχι δημοσιογράφοι. Οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης μας χρησιμοποιούν για να επιτεθούν στο καθεστώς όποτε το επιθυμούν και για α το υποστηρίξουν όποτε το επιθυμούν. Η δημοσιογραφία είναι το επάγγελμα όσων δεν έχουν συνείδηση».
tovima.gr
