Ο ένας, ο Σλοβένος Ζόραν Κόρον, υποστηρίζει πως ο καπετάνιος του Norman Atlantic έκανε την δουλειά του στο ακέραιο. Ο άλλος, ο Αλβανός Λεονίντα Ντρέου, θεωρεί πως ο πλοίαρχος δεν έκανε τίποτα προκειμένου να σώσει όσο περισσότερες ζωές επιβατών μπορούσε: Αμφότεροι οι διασωθέντες συμφωνούν πως η 28η Δεκεμβρίου θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη τους για πολλά χρόνια.
«Ξύπνησα τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής από θόρυβο έξω από την καμπίνα όπου κοιμόμουνα», θυμάται ο Ντρέου, «όταν βγήκα από το δωμάτιο είδα γυναίκες να ουρλιάζουν, παιδιά να κλαίνε, ανθρώπους να σπρώχνουν άλλους για να περάσουν σε μια απόπειρα να βρουν σωσίβια και να τα φορέσουν. Κανείς δεν μας έδωσε καμία εντολή. Επικρατούσε χάος και ανοργανωσιά. Δεν επιρρίπτω ευθύνες στο πλήρωμα του πλοίου, όμως κανείς δεν ανέλαβε να μας δώσει εντολές εκκένωσης κι αυτό έκανε τους επιβάτες να συμπεριφέρονται με ακόμη περισσότερο φόβο».
Ο Αλβανός διασωθείς, που επέστρεφε από την πατρίδα του, όπου είχε περάσει μερικές ημέρες δίπλα στους συγγενείς του, βρήκε ένα σωσίβιο και κάθισε σε μια ουρά περιμένοντας τη σειρά του για να κατεβεί στη μια και μοναδική σωσίβια λέμβο που έπεσε στην θάλασσα. Συνωστίστηκε μαζί με άλλους διασωθέντες και ξαφνικά πάνω του προσγειώθηκε ένας άλλος επιβάτης, κόβοντας του την ανάσα. Ευτυχώς, όπως λέει, το πλήρωμα σταμάτησε να στέλνει κι άλλους επιβάτες στη λέμβο, η οποία σύντομα απελευθερώθηκε στο ανοικτό πέλαγος.
Μετά από αρκετή ώρα τους εντόπισε ένα φορτηγό πλοίο και τους έριξε σκοινιά για να ανέβουν στο κατάστρωμα. Όμως η επιχείρηση ήταν δύσκολη, καθώς οι καιρικές συνθήκες καθιστούσαν απαγορευτική την ανάβαση στο πλοίο. Τα κύματα ανέτρεψαν την λέμβο και όλοι οι επιβάτες βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα. Ο Ντρέου βρέθηκε κάτω από το νερό μαζί με κάποιους άλλους και με τα πολλά κατάφεραν και βγήκαν στην επιφάνεια, και μετά από είκοσι λεπτά τους περισυνέλεξε ένα ελικόπτερο και τους μετέφερε στη Γκαλίπολι της Ιταλίας. «Οσο για πολλούς από τους συνεπιβάτες μου στη λέμβο, δεν ξέρω τι απέγιναν. Από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσα να διακρίνω ζωντανούς και νεκρούς», καταλήγει ο Ντρέου.
Από την άλλη πλευρά, ο Σλοβένος οδηγός νταλίκας είναι κάθετος: «Ναι, είδα ανθρώπους τρομαγμένους, αλλά δεν έγινα μάρτυρας σκηνών πανικού. Οι άνθρωποι υποστήριζαν και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και μείναμε ενωμένοι όλοι μπροστά στον κίνδυνο. Ο καπετάνιος είχε τα πάντα υπό έλεγχο και πιστεύω πως όλα λειτούργησαν με τον τρόπο που έπρεπε» σημειώνει ο Κόρον που ωστόσο παραδέχεται πως «όντως υπήρχε πολύς καπνός μέσα στα διάφορα διαμερίσματα του πλοίου, ενώ από κάτω ακούγονταν συνεχώς εκρήξεις».
Ο Κόρον, που υποστηρίζει πως «ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσα πως απειλείται η ζωή μου», ήταν ένας από τους τελευταίους διασωθέντες που περισυλλέχθηκαν από το καράβι, μετά από παραμονή 30 και πλέον ωρών πάνω στο φλεγόμενο πλοίο.
Newsroom ΔΟΛ
