Αμεση σύνδεση της έκρηξης της πειρατείας με τις περιόδους των εκλογών και της σύγκρουσης συμφερόντων «βλέπουν» αναλυτές στην Οξφόρδη, στο πρότυπο της στροφής των ιταλικών κομμάτων και της Εκκλησίας στην Μαφία, για αύξηση της οικονομικής ισχύος τους σε περιόδους πολιτικής ρευστότητας.
Οι κατά τόπους ισχυροί άρχοντες αλλά και ολόκληρες κοινότητες σε απομακρυσμένες περιοχές χωρίς εισοδήματα, προστατεύουν τους πειρατές και στηρίζουν τον «θεσμό», καθώς είναι ο μόνος που εισφέρει ρευστότητα, όπως αναφέρει έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου.
Ακόμη περισσότερο, όλοι στρέφονται στους πειρατές για χρηματοδότηση και στήριξη, κατά την περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων ή συγκρούσεων για την νομή της εξουσίας και της γης, στα πρότυπα ανεπτυγμένων χωρών όπως η Ιταλία, όπου κόμματα και Εκκλησία πάνε ενίοτε χέρι-χέρι με τη Μαφία.
Την οκταετία 2005 – 2012 στην σομαλική οικονομία «μπήκαν» 400 εκατ. δολάρια τουλάχιστον από λύτρα που πλήρωσαν ναυτιλιακές για να ανακτήσουν πλοία και φορτία, κατά την Παγκόσμια Τράπεζα.
Η έρευνα τονίζει ότι το φαινόμενο θα συρρικνωνόταν σημαντικά εάν επέστρεφε στην περιοχή η σταθερότητα: «Βελτιώνοντας τις υποδομές στην Σομαλία, δημιουργώντας νέα λιμάνια και οδικά και εμπορικά δίκτυα προς τις απομακρυσμένες περιοχές … οι φτωχότερες ομάδες θα ήταν πιο απίθανο να καταλήξουν στην πειρατεία», όπως αναφέρεται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Μποζάσο, μία πόλη που αναπτύχθηκε οικονομικά ως εμπορικός κόμβος: οι τοπικοί άρχοντες σταμάτησαν να ανέχονται την πειρατεία, οι δράστες συλλαμβάνονταν και οι όμηροι απελευθερώνονταν.
Για την ώρα, στην ευρύτερη περιοχή η Δύση έχει επιλέξει απλώς την σκληρή «αστυνόμευση»: η ισχυρότατη παρουσία πολεμικών πλοίων στα διεθνή ύδατα οδήγησε στον περιορισμό των ομήρων ναυτικών σήμερα σε μόλις 40, όταν το 2011 ο αριθμός τους έφτανε τους 700, σε πάνω από 30 πλοία.
ethnos.gr
