Νομιμότητα και παρανομία σε εννοιολογική αμφισβήτηση
Αναμενόμενο στη χώρα που οι θεσμοί αδυνατίζουν επικίνδυνα και οι νόμοι συνήθως ψηφίζονται για να καταπατούνται οι έννοιες της νομιμότητας και της παρανομίας να μεταφράζονται κατά τα καλά και συμφέρονται.
Κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί με ευκολία το κλείσιμο ενός, οποιουδήποτε τηλεοπτικού σταθμού, ούτε να καταπιεί εύκολα και ασχολίαστα τις αστυνομικές δυνάμεις εναντίον απολυμένων εργαζομένων. Δεν είναι ούτε ευχάριστα, ούτε αποδεκτά γεγονότα τα συγκεκριμένα.
Δεν σκοπεύουμε να αναφερθούμε στο λουκέτο της ΕΡΤ τον περασμένο Ιούνιο. Εχουν γραφτεί και ακουστεί τόσα πολλά που περιττεύει η δική μας άποψη. Όμως τα χθεσινά γεγονότα δεν μπορεί να περάσουν ασχολίαστα.
Ακούμε από πολλούς κύκλους και διαφορετικές κατευθύνσεις ότι ήταν παράνομη η επέμβαση και μάλιστα ορισμένοι την εξομοιώνουν με πραξικόπημα! Υποθέτουμε πως οι φορείς της συγκεκριμένης άποψης ταυτόχρονα υποστηρίζουν ότι η τετράμηνη κατάληψη του Ραδιομεγάρου ήταν νόμιμη. Εφόσον η ανακατάληψη ήταν παράνομη, η κατάληψη ήταν νόμιμη.
Μπορεί να γίνει ανεκτή για λόγους διαμαρτυρίας και διατράνωσης αιτημάτων η κατάληψη ενός δημοσίου οργανισμού για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, κατά την άποψή μας όμως, δεν είναι δυνατόν πολύχρονες καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών να θεωρούνται νόμιμες επειδή αυτός ο χαρακτηρισμός εξυπηρετεί ορισμένες επιδιώξεις. Οποιες επιδιώξεις.
Πολύ περισσότερο, οι δηλώσεις βουλευτών που προβάλουν το καινοφανές και απόλυτα διάτρητο επιχείρημα ότι το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ανήκει στους εργαζομένους δεν πείθουν κανέναν. Τουλάχιστον όχι εμάς. Το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ ανήκει στον ελληνικό λαό που τόσα χρόνια το πλήρωνε αγόγγυστα και όχι στους εργαζομένους και κυρίως όχι στα μεγαλοστελέχη της ΕΡΤ που τόσα χρόνια πληρωνόταν αδρά.
Κανείς δεν δικαιούται να κατηγορήσει τους απολυμένους εργαζόμενους που ζητούν επαναπρόσληψη, αποζημιώσεις ή ακόμα και επαναλειτουργία της ΕΡΤ όπως την γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Αλλωστε στην Ελλάδα δεκαετίες τώρα οι πάντες διεκδικούν τα πάντα. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ μας πείραξαν; Μπορεί κανείς να διαφωνεί με το πλαίσιο των αιτημάτων τους, δεν μπορεί όμως ούτε να τους εμποδίσει, ούτε να τους ρίξει το ανάθεμα για όλα τα κακώς κείμενα της δημόσιας τηλεόρασης.
Εκείνο για το οποίο, κατά την άποψή μας, ελέγχονται οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είναι ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια ποτέ δεν αγωνίστηκαν με πάθος, ούτε έκαναν τετράμηνες καταλήψεις, κόντρα στη διαρκή υποβάθμιση και απαξίωση της δημόσιας τηλεόρασης. Τότε είχαν και την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν. Οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες τους οδηγούσαν σε κινητοποιήσεις μόνο όταν θίγονταν τα κεκτημένα.
Η θημωνιά είχε πάρει φωτιά και τους ξεγελούσαν με λίγα σπόρια σιταριού προκειμένου να διαιωνίζουν τη δική τους εξουσία.
Τέλος, τα λυπηρά χθεσινά γεγονότα ας είναι τα τελευταία. Ας βρεθεί ένας τρόπος συνεννόησης ώστε να πάμε σε ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για τον οποίο θα είμαστε υπερήφανοι όλοι οι Έλληνες, και του εσωτερικού και του εξωτερικού, γιατί συν τοις άλλοις δεν αντέχω να ακούω από την άλλη άκρη της γραμμής το φίλο μου το Λάμπη από τη μακρινή Αιθιοπία να μου λέει σε τόνο σχεδόν ικετευτικό: «Κάντε κάτι βρε παιδιά, έστω να βλέπουμε τη θεία λειτουργία εδώ στα μαύρα ξένα…».
