Οσο και να την ξορκίζουν, όσο και αν την απορρίπτουν είναι εδώ και μας απειλεί
Οταν δραπετεύει η λογική και υποχωρεί η μετριοπάθεια, φουντώνουν τα άκρα και ο εξτρεμισμός. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Έχει εκλείψει η φωνή της σύνεσης και κυριαρχούν οι κραυγές.
Οι γλυκανάλατες αναλύσεις, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και κυρίως μετά την προχτεσινή εν ψυχρώ εκτέλεση των δύο νεαρών μελών της Χρυσής Αυγής, επιχειρούν να ξορκίσουν τα άκρα και να τα τοποθετήσουν κατά το δοκούν σε μία «αιμοσταγή προσπάθεια» αποκόμισης κομματικών ωφελειών. Αυτή η κατάπτυστη προσπάθεια από όπου και εάν εκπορεύεται συσκοτίζει και δεν διαφωτίζει τις τραγικές υποθέσεις που δυναμιτίζουν τη δημοκρατική ομαλότητα.
Σε πείσμα των αναλυτών όμως τα άκρα είναι εδώ και δεν είναι ένα ή δύο είναι πολλά τα άκρα, σαν τη Λερναία Ύδρα, έτοιμα να δολοφονήσουν, σα να σκοτώνουν κουνούπια και όχι ανθρώπους.
Ακρο δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή, όπως λένε κάποιοι ή ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε ως αντίπραξη κάποιοι άλλοι. Ακραίες λογικές και πρακτικές έχουν εμφιλοχωρήσει στο σύνολο του πολιτικού φάσματος της χώρας, δυστυχώς χωρίς καμία εξαίρεση.
Οταν πριν ένα χρόνο από τούτη εδώ τη στήλη γράφαμε ότι η λεκτική βία εντός του Κοινοβουλίου είναι το πρελούδιο της αιματηρής βίας στους δρόμους, δεν πιστεύαμε ότι θα επιβεβαιωθούμε με τόσο τραγικό τρόπο. Και όσο οι κρατούντες κάθε απόχρωσης εθελοτυφλούν και παραμένουν αγκυλωμένοι σε μονοδιάστατες λογικές, τα χειρότερα έρχονται.
Είναι άκρο η Χρυσή Αυγή; Είναι άκρα τα στελέχη της που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα, εκείνοι που κυνηγούσαν τους μετανάστες και ξυλοφόρτωναν Ελληνες με τους οποίους διαφωνούσαν. Δεν είναι άκρο ο οργισμένος πολίτης των μνημονίων που αντέδρασε κάνοντας τη συγκεκριμένη λαθεμένη επιλογή.
Είναι άκρο ο ΣΥΡΙΖΑ; Ασφαλώς όχι, αξιωματική αντιπολίτευση είναι. Όσοι όμως μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι δεν πήγαν και τόσο άδικα οι τρείς νεκροί της Marfin ή πολύ περισσότερο ότι εάν κάποιοι που τυχαίνει να είναι μέλη μίας συνιστώσας και συμμετείχαν στην ομάδα που διέπραξε το συγκεκριμένο έγκλημα, δεν είναι άκρο;
Εάν υπάρχουν απόψεις μέσα στο συγκεκριμένο κόμμα οι οποίες αντιμετωπίζουν ως ταξικό εχθρό τον απλό πολίτη που διαφωνεί με τις απόψεις τους, δεν είναι άκρο;
Δεν υπάρχουν ακραίοι στη Νέα Δημοκρατία; Όποιος ισχυριστεί κάτι τέτοιο μάλλον είναι μακράν της πραγματικότητας. Ιδιαίτερα κάποιοι σύμβουλοι με τις ακραίες εισηγήσεις τους για ορισμένες από τις ακολουθούμενες πολιτικές αποτελούν τον καλύτερο ιδεολογικό μανδύα των άκρων.
Δεν υπάρχουν ακραίοι στους Ανεξάρτητους Έλληνες; Μόνο και μόνο η φρασεολογία ορισμένων στελεχών του κόμματος περί προδοτών και πατριωτών, καθιστά αυτονόητη την απάντηση.
Είναι άκρο το ΚΚΕ; Σαν πολιτική τακτική ασφαλώς όχι. Όταν όμως αντιμετωπίζει μικροεπαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες σαν μεγαλοκαπιταλιστές και στέλνει τους διαδηλωτές του στην πόρτα τους, δεν είναι μία ακραία λογική;
Να αναφερθούμε και στο ΠΑΣΟΚ; Έκανε πολλών ειδών ακρότητες κατά τη διάρκεια του κυβερνητικού του βίου πολλές εκ των οποίων είναι υπεύθυνες και για τα σημερινά τραγικά γεγονότα.
Να μην αναφερθούμε τώρα σε ορισμένες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις και από τα αριστερά και από τα δεξιά που είναι γνήσιες οι μήτρες των ακροτήτων.
Η ακρότητα όμως δεν είναι ριζωμένη μόνο μέσα στο σημερινό πολιτικό σκηνικό αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Οι πολίτες που εκστομίζουν αβασάνιστα συνθήματα περί προδοτών και λαιμητόμων και δεν διστάζουν με ευκολία να μιλήσουν για την αναγκαιότητα εμφυλίων συρράξεων. Τα Μέσα Ενημέρωσης που λαϊκίζουν απερίγραπτα. Οι εκπρόσωποι φορέων που δηλώνουν ανεύθυνοι για όλα επιρρίπτοντας την ευθύνη σε όλους τους άλλους και ένα ολόκληρο πλήθος παραγόντων της δημόσιας ζωής όπως οι πνευματικοί μας ταγοί στα πανεπιστήμια, οι οποίοι δεν έχουν προχωρήσει ποτέ στην ελάχιστη αυτοκριτική και μόνο ζητάνε και διεκδικούν. Όλες αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι το γόνιμο χωράφι που με ευκολία παράγει όχι ένα, όχι δύο αλλά εκατοντάδες άκρα;
Ας πάψει η νεοελληνική υποκρισία σύμφωνα με την οποία τα άκρα στη σημερινή κοινωνία είναι κάποιες πολύ μικρές και οργανωμένες μειοψηφίες. Δυστυχώς οι ακραίες αντιλήψεις, λογικές και πρακτικές έχουν διαπεράσει οριζοντίως και καθέτως όχι μόνο το πολιτικό σκηνικό αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ούτε «ο Θεός της Ελλάδος» δεν μπορεί να ασχοληθεί μαζί μας!
«Κρείττον το σιγάν», «Μέτρον άριστον», «Μέση οδός» και άλλες πολλές φράσεις που νοηματοδότησαν την πορεία του πολιτισμού μας και τη διαχρονικότητα του ελληνισμού μοιάζουν έννοιες τόσο ξένες με τη ζώσα πραγματικότητα. Οι πάντες θέλουν τα πάντα χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Οι πάντες κατηγορούν τους πάντες χωρίς να λογαριάζουν τις δικές τους ευθύνες. Αυτή είναι η κατάσταση που φέρνει το αίμα. Και το αίμα θα φέρει και άλλο αίμα και θα μας πνίξει όλους. Ως εδώ. Επιτέλους αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία που υπάρχει παντού, σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αλλά τείνει να γίνει μειοψηφία διά της αδράνειας πρέπει επιτέλους να μιλήσει. Αν παραμείνει αδρανής, σε λίγο και να θέλει δεν θα μπορεί να μιλήσει, αφού οι ακραίοι θα της έχουν κόψει τη γλώσσα!
Υ.Γ. Οσο διαβάζω τις τελευταίες ώρες κάποια κείμενα δήθεν προοδευτικών που δεν εμπεριέχουν ούτε ίχνος αναφοράς στην ανθρώπινη διάσταση της προχθεσινής δολοφονίας, τόσο αισθάνομαι πιο βέβαιος για τις απόψεις που σας ανέπτυξα. Το μίσος και να θέλεις να το κρύψεις δεν κρύβεται. Ξεχειλίζει σαν τα κόπρανα.
