Είναι ίσως από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια. Ασφαλώς δεν πρόκειται ούτε για την πρώτη αρπαγή παιδιού, ούτε για το πρώτο παράνομο κύκλωμα, ούτε για την πρώτη εγκατάλειψη βρέφους. Ο,τι και αν ισχύει από τα προηγούμενα ή οτιδήποτε άλλο, η ελληνική κοινωνία το έχει ξαναζήσει.
Δύο μόνο πράγματα, εν έτη 2013, είναι αυτά που ξενίζουν, προκαλούν προβληματισμό και στο τέλος οδηγούν στην απογοήτευση. Το ξεχαρβάλωμα του Κράτους σε όλα τα επίπεδα, τόσο των κεντρικών υπηρεσιών, όσο και των αντίστοιχων δημοτικών και η παντελής αδιαφορία της κοινωνίας.
Είναι δύο συμπεράσματα που προκύπτουν αβίαστα, αξιολογώντας τα πρώτα στοιχεία της πονεμένης ιστορίας αυτού του ξανθού 4χρονου αγγέλου. Ας αρχίσουμε από τα δικά μας. Από τα της κοινωνίας. Μας μεταφέρουν συνάδελφοι δημοσιογράφοι από τη Λάρισα ότι το 4χρονο αγγελούδι δεν ήταν κάπου αποκλεισμένο, κυκλοφορούσε κανονικά εκτός οικισμού, τόσο στα Φάρσαλα, όσο και στη Λάρισα μαζί με άλλα τσιγγανάκια και τους φερόμενους ως γονείς του. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να πληροφορηθεί ή να πληροφορήσει για την καταφανή φυλετική διαφορά του παιδιού. Δεν ήταν κάτι παρόμοιο, κάτι παραπλήσιο, επρόκειτο για διαφορές που θα έπρεπε να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και του πλέον αδιάφορου. Κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Δεν θα μας εκπλήξει το γεγονός αν πληροφορηθούμε ότι ο συγκεκριμένος οικισμός των Ρομά στα Φάρσαλα, όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε, έχουν ενταχθεί σε διάφορα προγράμματα και έχουν δαπανηθεί τεράστιοι οικονομικοί πόροι, χωρίς η ζωή αυτών των ανθρώπων να βελτιωθεί και η ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία να προχωρήσει. Κανένας κρατικός λειτουργός δεν πέρασε από αυτή την κοινότητα; Τίποτα δεν έγινε αντιληπτό;
Η κοινωνία βεβαίως έχει τα προβλήματά της και ασχολείται με αυτά, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς. Όμως, εδώ μιλάμε για την περίπτωση μιας μικρής επαρχιακής πόλης και όχι για μια μητρόπολη του κόσμου. Είναι απίστευτο ότι δεν είχε γίνει τίποτα αντιληπτό.
Ας περάσουμε τώρα στο ελληνικό Κράτος, που υποτίθεται ότι επιδιώκει να εκσυγχρονιστεί και να βγει από την κρίση. Ένα Κράτος, όπου ο καθένας δηλώνει όσα παιδιά θέλει! Για να εισπράττει επιδόματα ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Ένα Κράτος, όπου το σύστημα υιοθεσιών παραμένει ακόμη απαρχαιωμένο και οι υπάλληλοι των ληξιαρχείων στην πλειονότητά τους γράφουν ακόμη με Bic. Ένα Κράτος, όπου ο κάθε αδίστακτος μπορεί να δηλώνει το ίδιο παιδί στα Τρίκαλα, στη Λάρισα και στην Αθήνα, ενώ έχουν ξοδευτεί δισεκατομμύρια ευρώ για την μηχανοργάνωση και ηλεκτρονική διακυβέρνηση του δημοσίου τομέα. Απίθανα κονδύλια για να παραμένουμε ως κοινωνία ηλεκτρονικά αναλφάβητοι.
Πολλά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς για τις ελληνικές τρύπες που επιτρέπουν να καταστρέφονται αθώες ψυχές και ζωές, όπως της 4χρονης Μαρίας, αλλά αυτός ο κατάλογος δεν θα είχε τέλος. Όπως τόσοι και τόσοι Ελληνες εισέπρατταν για δεκαετίες ολόκληρες μαϊμού συντάξεις ή τις συντάξεις των νεκρών συγγενών τους, έτσι και οι Ρομά που έχουν την παράδοση της πολυτεκνίας, βρήκαν τον τρόπο να εισπράττουν «βασιλικά επιδόματα».Εκτός και αν οι δύο ή τρεις οικογενειακές μερίδες και οικογενειακές ταυτότητες σημαίνουν και δυο – τρία ψηφοδέλτια σε διαφορετικούς δήμους!
Αν η ζημιά είχε μείνει εκεί, δηλαδή μόνο στο οικονομικό μέρος, παρά την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, κανείς δεν θα ασχολούνταν. Όταν, όμως, η συζήτηση φτάνει στη διακίνηση και την εμπορία ανθρώπων και μάλιστα βρεφών, το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι της κοινωνίας.
Τέλος, έμπειροι αστυνομικοί εκτιμούν ότι η υπόθεση της 4χρονης θα οδηγήσει σε κύκλωμα παράνομων υιοθεσιών ή εμπορίας βρεφών. Ελπίζουμε η βάναυση αδικία που υπέστη το μικρό αγγελούδι, να επιστρέψει ως Νέμεσις στα κεφάλια όσον με γνώμονα το κέρδος ευτελίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Ελπίζουμε να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία. Το χρωστάμε στη μικρή Μαρία.
