Η επίκληση του Αρθρου 120 και ιδιαίτερα της παραγράφου 4
Σχεδόν οι πάντες σ’ αυτή τη χώρα γνωρίζουν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος. Σχεδόν οι πάντες –όπως συνήθως συμβαίνει- το ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Κάπως έτσι φτάσαμε και στην περίφημη ηλεκτρονική ανάρτηση των εφέδρων αξιωματικών της ΚΕΕΔ που αναστάτωσε εισαγγελείς και πολιτικούς.
Ας θυμηθούμε όμως τι ακριβώς προβλέπει το άρθρο 120 του Συντάγματος των Ελλήνων:
«1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν. Οι Ελληνες με κάθε μέσο δικαιούνται και υποχρεούνται να προστατεύουν το Σύνταγμα. Ποιοι όμως είναι οι Έλληνες; Είναι ο σύνδεσμος εφέδρων; Είναι η Χρυσή Αυγή του 7%; Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του 27%; Είναι η Νέα Δημοκρατία του 30%; Μήπως Έλληνες είναι το κόμμα του κυρίου Καμμένου λόγω ονόματος; Είναι οι Έλληνες οποιαδήποτε οργανωμένη μειοψηφία και η οποιαδήποτε Σέχτα; Είναι μήπως οι ψεκασμένοι αυτόκλητοι και αυτοδίδακτοι ερμηνευτές του Συντάγματος και των νόμων ή μήπως οι αυθαίρετοι ερμηνευτές του λαϊκού αισθήματος; Ασφαλώς όχι! Είναι σαφές ότι το Σύνταγμα αναφέρεται σε διαπιστωμένες και αδιαμφισβήτητες πλειοψηφίες και όχι σε συντεχνιακά και κομματικά γκρουπούσκουλα.
Οσοι πονηροί και επικίνδυνοι επικαλούνται την 4η παράγραφο του άρθρου 120 και ταυτόχρονα αγνοούν προκλητικά την παράγραφο 3 που προηγείται και η οποία αναφέρει: «O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται»…Ολοι αυτοί δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να παρανομούν εξόφθαλμα επικαλούμενοι συνταγματική νομιμότητα!
Οι αυτόκλητοι εθνοσωτήρες πρέπει να αντιληφθούν ορισμένα πράγματα. Το παιχνίδι με τη φωτιά της πολιτικής ανωμαλίας μπορεί να κάψει τους ίδιους και αυτό λίγο μας ενδιαφέρει, είναι όμως πιθανό να προκαλέσει σοβαρά εγκαύματα στην ίδια τη χώρα και αυτό ενδιαφέρει πρωτίστως τους Έλληνες.
Επίσης, πρέπει να καταλάβουν ότι η χώρα διαθέτει νόμιμη κυβέρνηση η οποία είτε τους αρέσει, είτε όχι, μπορεί να αλλάξει μόνο με δύο τρόπους και στην ουσία με έναν. Με εκλογές στην ώρα τους ή με εκλογές μετά από παραίτηση της κυβέρνησης μπροστά σε έναν παλλαϊκό και πλειοψηφικό ξεσηκωμό ο οποίος όμως μέχρι σήμερα δεν έχει καταγραφεί όχι στην πραγματικότητα, αλλά ούτε στις δημοσκοπήσεις!
Οι επίδοξοι αλλά αποτυχημένοι δικτατορίσκοι, κάθε απόχρωσης, πρέπει να θυμούνται ότι η Δημοκρατία μπορεί να έχει πολλές ατέλειες αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί κάποιο καλύτερο πολίτευμα – σύστημα και σε κάθε περίπτωση αυτή η ατελής Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη από τους ίδιους και τα θολά τους οράματα.
