Χρήστος Μπουκώρος:Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε

χρήστος-μπουκώροςετσι-είναι-αν-έτσι-ν-683974

Τελικά φταίνε όλοι πλην του Κώστα Σημίτη;

Το διήμερο 4 και 5 Σεπτεμβρίου το ΠΑΣΟΚ σοφά πράττοντας απέφυγε τις επετειακές εκδηλώσεις και ανακοινώσεις για την ίδρυση του κινήματος και προχώρησε στη διοργάνωση ενός Συμποσίου με στόχο την επανένωση του στελεχιακού του δυναμικού και τη διερεύνηση του μέλλοντός του. Είναι γεγονός ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας καλύπτεται πολιτικά και κομματικά και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με τρόπο ηγεμονικό και κυβερνητικό. Στην Ελλάδα, ακόμα και αν προστεθούν στο ΠΑΣΟΚ οι δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ, έστω και αυθαιρετώντας, το άθροισμα της Σοσιαλδημοκρατίας δίνει έναν αριθμό ισχνό, ο οποίος δεν ξεπερνά σε ποσοστό το 10%.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συγκεκριμένος χώρος του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας εκφράζει περισσότερο κόσμο από όσον σήμερα δειλά και σχεδόν κρυφά δηλώνει την προτίμησή του. Είναι ένας χώρος που δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε από τη φιλελεύθερη δεξιά, ούτε από την κομμουνιστογεννή αριστερά. Ιστορικά ποτέ δεν καλύφθηκε. Μπορεί να πρόκειται για πολιτικό χώρο ευάλωτο στις επιθέσεις από αριστερά και δεξιά, που ανοιγοκλείνει ως ακορντεόν, αλλά στις διάφορες ιστορικές του φάσεις ανδρώθηκε και κατέρρευσε. Τώρα βρίσκεται σε φάση καθόδου.

Πάντως, οι καπεταναίοι του ΠΑΣΟΚ, παλιοί και καινούργιοι, από το βήμα του διήμερου Συμποσίου, μίλησαν ελεύθερα και χωρίς κλισέ. Τα όσα ακούστηκαν, αν ακουγόταν άλλες εποχές, τις λεγόμενες εποχές του κυβερνητισμού, θα προκαλούσαν από διάσπαση μέχρι αιματοκύλισμα. Τώρα ακούστηκαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Βλέπετε, το υπαρξιακό ζήτημα του ΠΑΣΟΚ είναι σπουδαιότερο για τα στελέχη του από οποιαδήποτε διαφωνία και διαφορετική προσέγγιση.

Το γεγονός ότι μίλησαν ελεύθερα οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ δε σημαίνει ότι και τα όσα διατύπωσαν μπροστά στα στελέχη τους ήταν και ορθά. Είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε στα όσα είπε ο Κώστας Σημίτης, διότι υπήρξε αν δε μας ξεγελάει η μνήμη μας, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Ξεπέρασε τα οκτώ χρόνια. Περισσότερο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και περίπου το ίδια με τον Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε χρονικά η πρωθυπουργική θητεία του Κώστα Σημίτη.

Οταν ήταν υπουργός του Ανδρέα, συνήθως ήταν απέναντί του και ασκούσε δριμεία κριτική στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Τις προάλλες στο Συμπόσιο τα έβαλε με όλους. Μητσοτάκη, Καραμανλή, αλλά και Γιώργο Παπανδρέου. Ελειψε, όμως, η αυτοκριτική για τις δικές του ημέρες. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι προαναφερθέντες πρωθυπουργοί δεν έχουν ευθύνες, αναλογικά και όχι τις ίδιες ο καθένας τους, για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Όμως, ο Κώστας Σημίτης που διατύπωσε βαθυστόχαστα ότι «βλέπαμε το τσουνάμι να έρχεται και δεν κάναμε τίποτα», αναφερόμενος κυρίως στη θητεία του Γ. Παπανδρέου, δεν έχει καμία ευθύνη για τα όσα προηγήθηκαν;

Οταν ο χρόνος περνά, η μνήμη ασθενεί. Στην προσπάθειά μας να θυμηθούμε ορισμένα κομβικά σημεία της διακυβέρνησης Σημίτη, την εποχή της λεγόμενης ισχυρής Ελλάδας, εντοπίσαμε ορισμένα σημεία τα οποία είναι άξια λόγου και δημόσιας συζήτησης. Ας δούμε ορισμένα από αυτά από το 1996 μέχρι το 2004, που ο Κ. Σημίτης είχε τις τύχες της χώρας στα χέρια του.

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ:Από το 1996 μέχρι το 2000 οι νεοέλληνες γνώριζαν το χόμπι του χρηματιστηρίου. Οι τότε υπουργοί των κυβερνήσεων Σημίτη με τις δηλώσεις τους, πρωτοφανείς για τα παγκόσμια δεδομένα, κυριολεκτικά σορτάριζαν και κερδοσκοπούσαν πολιτικά, εγκλωβίζοντας έναν ολόκληρο λαό. Στις Ευρωεκλογές του 1998, το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη κυκλοφόρησε μέχρι και προεκλογικές αφίσες «Το Χρηματιστήριο καθρέφτης της Οικονομίας». Ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου, πριν τις εθνικές εκλογές του 2000, δηλώνει δημοσίως και απερίφραστα ότι η κρίση στο Χρηματιστήριο έχει ημερομηνία λήξης την ημέρα των εκλογών (!) εγκλωβίζοντας ακόμα πιο βαθιά εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπενδυτές. Πρόκειται για την πιο βίαιη ανακατανομή πλούτου εις βάρος των φτωχών και μεσαίων τάξεων και προς όφελος των οικονομικά ισχυρών που χρηματοδοτήθηκαν με φτηνό ξένο χρήμα. Υπολογίζεται ότι χάθηκαν τότε περίπου 70 δισ. εκατομμύρια δραχμές, τα οποία είχαν μαζευτεί με 30 ή και 40 χρόνια σκληρής εργασίας εκατομμυρίων Ελλήνων.

GOLDMANSACHS ΚΑΙ ΕΥΡΩ: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωζώνη είναι μια πολιτική επιτυχία του Κώστα Σημίτη. Σήμερα, όμως, αποδεικνύεται ότι η είσοδός μας επιτεύχθηκε με πολιτικά και όχι με οικονομικά κριτήρια. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να μάθουμε ότι η ελληνική Κυβέρνηση πλήρωσε μυθώδη ποσά στην Goldman Sachs προκειμένου να μαγειρέψει τα λογιστικά στοιχεία της χώρας. Ισως αν η είσοδός μας είχε γίνει δύο ή τρία χρόνια αργότερα με υγιέστερους όρους, σήμερα οι συνέπειες της κρίσης να ήταν ηπιότερες. Αυτά, όμως, είναι θεωρητικά.

ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΙΜΩΝ: Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ συνοδεύτηκε με πρωτοφανή ακρίβεια. Οι τότε κυβέρνηση Σημίτη άφησε τους πολίτες κυριολεκτικά απροστάτευτους. Το θλιβερό φαινόμενο της στρογγυλοποίησης, με την αλλαγή του νομίσματος από δραχμή σε ευρώ, ήρθε να εκτινάξει τις τιμές. Κοιμηθήκαμε με ένα ματσάκι μαϊδανό να κοστίζει 50 δρχ. και ξυπνήσαμε να κοστίζει μισό ευρώ, δηλαδή 170 δρχ. Το ίδιο έγινε και σε χιλιάδες ακόμη αγαθά και υπηρεσίες. Θα αρκούσε μια αγορανομική διάταξη της κυβέρνησης για το πρώτο εξάμηνο της αλλαγής του νομίσματος για απόλυτη αντιστοιχία των τιμών, για να αποφευχθεί αυτό το μοναδικό ελληνικό φαινόμενο. Δεν έγινε όμως. Το αποτέλεσμα ήταν από τότε οι τιμές να αποκτήσουν άλλη υψηλότερη βάση εκκίνησης, που καμία σχέση δεν είχε την πραγματική οικονομία και όσο τελικά και να μειωθούν σήμερα πάλι ακριβές θα είναι. Μια αύξηση 100 ή 200% δεν μπορεί να εξομαλυνθεί ούτε σε 20 χρόνια.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ: Μέχρι το 2003 ο Έλληνας πολίτης για να πάρει δάνειο ή πιστωτική κάρτα από τράπεζα, έπρεπε να προσκομίσει υπεύθυνη δήλωση και άλλα δικαιολογητικά ότι δεν έχει δάνειο σε άλλη τράπεζα. Η κυβέρνηση Σημίτη, με πρόσχημα τις ευρωπαϊκές επιταγές και υποχρεώσεις της χώρας, προχώρησε στην απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης και τότε ξεκίνησε το δανειακό πάρτι. Δάνεια και κάρτες για όλους και για όλα. Υπερχρέωση των Ελλήνων, πριν ακόμα την τυπική διαπίστωση της χρεοκοπίας της χώρας. Το περίεργο είναι ότι η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης, ως ευρωπαϊκή υποχρέωση, ήρθε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής νομοθεσίας δεν είχε εναρμονιστεί με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή. Δεν ήξερε ο κ. Σημίτης ότι οι Ελληνες είναι ο λαός της υπερβολής, ώστε να πάρει μέτρα; Εχει κάποια σχέση αυτό με το γεγονός ότι ο αδερφός του Σπύρος Σημίτης ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αντιπρόεδρος της Κεντρικής Γερμανικής Τράπεζας; Διότι τότε με την έκρηξη υπερδανεισμού των Ελλήνων άρχισε και η ραγδαία εισαγωγή κυρίως γερμανικών προϊόντων στην Ελλάδα.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Ανατέθηκαν στην Ελλάδα το 1996, δηλαδή σχεδόν ταυτόχρονα με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κώστα Σημίτη. Είχε όλη την ευχέρεια η κυβέρνησή του να κάνει προγραμματισμό, διαγωνισμούς και στο τέλος σωστά και οικονομικά έργα. Αφησε όλα τα μεγάλα έργα για την τελευταία τριετία πριν το 2004, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε αναθέσεις που εκτίναξαν το κόστος, το οποίο ευθύνεται για ένα σημαντικό μέρος του σημερινού χρέους.

ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ: Απορία προκαλεί, βλέποντας τα πράγματα από μακριά, η επιλογή των κυβερνήσεων Σημίτη, κυρίως την εποχή πριν το ευρώ, να δαπανά εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές για κρατική διαφήμιση μονοπωλιακών και υπερχρεωμένων ΔΕΚΟ που ουδεμία ανάγκη προβολής είχαν, καθότι ως μονοπώλια δεν είχαν κανέναν ανταγωνισμό. Εχει εξήγηση το γεγονός ότι οι ισχυροί, ακόμα και σήμερα, προστατεύουν τον Κώστα Σημίτη.

Η ΦΥΓΗ: το γεγονός ότι το 2003 δραπέτευσε από την πρωθυπουργία παραδίδοντας με πρωτοφανείς διαδικασίες το δαχτυλίδι της εξουσίας στο Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς να σεβαστεί την κρίση του λαού για τη δεύτερη θητεία του, αποτελεί ένα ακόμα μελανό σημείο των ημερών του.

Τέλος, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και πολλά ακόμα. Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να ισχυριστούμε ότι οι κυβερνήσεις Σημίτη δεν πέτυχαν και θετικά αποτελέσματα. Ούτε βεβαίως ότι οι προηγούμενες και οι επόμενες κυβερνήσεις δεν έκαναν λάθη παρόμοια με αυτά του κ. Σημίτη. Όμως, η πραγματικότητα της ισχυρής Ελλάδος, που δεν άντεξε ούτε λίγα χρόνια, απέχει παρασάγγας από την πρόθεση του κ. Σημίτη να φορτώνει τα βάρη και να αποφεύγει κάθε αυτοκριτική. Άλλωστε, είναι πολύ μεγάλος για να επιστρέψει και μια πιο ολοκληρωμένη κριτική και για τις δικές του ημέρες ίσως βοηθούσε να βρούμε ευκολότερα το δρόμο μας. Διότι μπορεί να βλέπαμε το τσουνάμι και να μην κάναμε τίποτε, αλλά το τσουνάμι το δημιούργησαν κάποιες επιλογές και γεγονότα.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου