Ζει ακόμη και σήμερα η αλαζονεία της εξουσίας
Ηταν εκείνη η εγκύκλιος του ΙΚΑ προς τη Βουλή την περασμένη εβδομάδα που επέτρεπε την αναγνώριση πλασματικών ετών ασφάλισης για βελτίωση των συντάξεων πρώην βουλευτών και δημάρχων που εξανέμισε κάθε άλλο περιθώριο για στραβοτιμονιές.
Η βόλτα του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδη με το ιδιωτικό αεροσκάφος του νέου ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ κ. Μελισσανίδη στην Κεφαλονιά ήταν επόμενο να καταλήξει στην απόλυσή του.
Εκείνο που εξοργίζει στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ούτε η επιλήψιμη γκάφα, ούτε φυσικά η απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες, εκείνο που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό σε καμία περίπτωση είναι το περιεχόμενο της δήλωσης του αρνητικού πρωταγωνιστή: «Γνώριζα πως αν γινόταν γνωστό το ταξίδι μου θα δημιουργούταν σάλος!!!» Γνώριζε λοιπόν και όμως το διέπραξε. Δε θα περιοριστούμε σε γνωστές κοινοτυπίες σαν και αυτή της ρήσης: « η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει απλά να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται τίμια». Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εμφανές ότι πρόκειται καθαρά για περίπτωση αλαζονείας που προκαλεί η εξουσία.
Ενας πρώην κατασκευαστής πισινών -όπως μου έλεγε χθες χαρακτηριστικά φίλος- αφού αυτή ήταν η επιχειρηματική δραστηριότητα του κ. Σταυρίδη, με έναν διορισμό απέκτησε την εξουσία να πουλάει την Ελληνική Δημόσια περιουσία.
Μπορεί κατασκευάζοντας πισίνες στη Φιλοθέη, στην Κηφισιά και στην Εκάλη να αποκτάς γνωριμίες που μπορεί να σε απογειώσουν, αυτό όμως δε σημαίνει ότι αποκτάς και την κουλτούρα για το τι είναι νόμιμο, τι είναι ηθικό και κυρίως δεν αποκτάς βαθιά γνώση των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου που στην εποχή μας λειτουργούν -ευτυχώς- με ταχύτητα και αυστηρότητα.
Εγραψε προχθές ο πρώην υπουργός και γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Ρωμαίος στο ΒΗΜΑ, ότι δεν πρέπει να διορίζονται σε τέτοιες θέσεις ούτε κολλητοί υπουργών, ούτε κομματικοί παράγοντες. Στους οργανισμούς ιδιαίτερα αυτήν την εποχή να διορίζονται τεχνοκράτες που θα απεμπολούν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι τουλάχιστον για ικανό χρονικό διάστημα μετά τη θητεία τους.
Ετσι είναι, ή παπάς -παπάς ή ζευγάς- ζευγάς. Και διορισμένος σε δημόσια θέση και πολιτευτής είναι έννοιες ασύμβατες, αλληλοαναιρούμενες και στρεβλές. Ένας διοικητής οργανισμού όταν πολιτεύεται ποτέ δεν κοιτάει την ανόρθωσή του, αλλά τη δημιουργία πελατολογίου με ότι αυτό συνεπάγεται για την πορεία του οργανισμού ή της δημόσιας επιχείρησης. Πράγματα που τα πληρώνουμε ακριβά σήμερα με την υπερχρέωση τέτοιων «μαγαζιών» για τα οποία ουδείς πλήρωσε και ουδείς ελέγχθηκε.
Μια τέτοια πρόβλεψη του νόμου που θα απέκλειε τους δοτούς θα συνιστούσε σημαντική μεταρρύθμιση αποκομματικοποίησης του κράτους και ταυτόχρονα θα άνοιγε το δρόμου σε ικανούς ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν στη δημόσια διοίκηση, χωρίς να φιλοδοξούν να πολιτευτούν ή να πλουτίσουν. Να διοικήσουν και όχι να εξουσιάσουν. Απλά πράγματα δηλαδή που στην Ελλάδα της κρίσης παραμένουν ακόμη ζητούμενα.
Το τελικό συμπέρασμα για την υπόθεση Σταυρίδη είναι ότι καλώς απολύθηκε – το παραδέχτηκε και ο ίδιος χθες σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Το πολιτικό συμπέρασμα όμως είναι ότι κακώς τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη θέση.
