Οπου και αν βρεθείς τον τελευταίο καιρό μία είναι η αγωνία των ανθρώπων και ας διατυπώνεται με διαφορετικά ερωτήματα. Θα τα καταφέρει η Ελλάδα; Θα πετύχει το πρόγραμμα που εφαρμόζεται; Μήπως χωρίς κούρεμα του χρέους πάμε για χρεοκοπία; Τι θα γίνει το χειμώνα που έρχεται; Πως θα τη βγάλει ο κόσμος; Μήπως επίκειται κοινωνική έκρηξη; Θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις και εκλογές; Και ένα πλήθος ερωτημάτων μέσα στα οποία συμπυκνώνεται η αγωνία των πολιτών, το ύψος και η ένταση της οποίας έχει ξεπεράσει και τον υδράργυρο των ημερών.
Φυσιολογικό. Από τη μία ακούει την κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο. Από την άλλη ακούει τα κόμματα της αντιπολίτευσης με πάθος να υποστηρίζουν ότι με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε στην καταστροφή. Δημιουργείται σύγχυση. Βεβαίως ο κάθε πολίτης γνωρίζει την προσωπική του και την οικογενειακή του κατάσταση. Φυσικό όμως είναι να τον απασχολούν και οι γενικότερες εξελίξεις, πόσο μάλλον όταν αυτές αφορούν την πορεία και τη διάσωση ή καταστροφή της χώρας.
Δεν είναι μόνο οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις που θολώνουν το τοπίο. Είναι και οι εκ διαμέτρου αντίθετες εκτιμήσεις των διεθνών παραγόντων.
Ακούς τον Σόιμπλε να λέει «Η Ελλάδα δεν έχει περάσει ακόμη το βουνό». Από την άλλη ο επισκέπτης Ιταλός πρωθυπουργός κ. Λέττα δηλώνει ότι: «Η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση».
Ο Κοινοτικός επίτροπος δηλώνει ότι: «το 2014 θα καταστεί αναγκαίο το κούρεμα του Ελληνικού χρέους» και ο Φίλιπ Ρέσλερ υποστηρίζει ότι: «είναι αδιανόητη ακόμη και η συζήτηση για κούρεμα του χρέους».
Πληθώρα κολακευτικών δημοσιευμάτων στον ευρωπαϊκό τύπο κάνουν λόγο για την πρόοδο της Ελλάδας και μια σειρά Αμερικανών καθηγητών εκφράζουν φόβους πως όχι μόνο δεν θα τα καταφέρει η Ελλάδα, αλλά θα παρασύρει σε νέα περιδίνηση ολόκληρη την Ευρωζώνη!
Ειλικρινή ή δόλια όλα αυτά; Ψύχραιμες εκτιμήσεις ή προώθηση πολιτικών συμφερόντων;
Είναι τόσο αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες οι εκτιμήσεις για την πορεία της Ελλάδας που προκαλούν ολική συσκότιση στην κοινή γνώμη. Από το σκοτάδι εξαιρούνται οι φανατικοί όλων των πλευρών, οι οποίοι έχουν ανακαλύψει το δικό τους φως το…αληθινό. Αυτοί οι τελευταίοι όμως παίζουν μόνο περιστασιακό και καθόλου ουσιαστικό ρόλο.
Εν κατακλείδι, θα έλεγε κανείς χωρίς να κινδυνεύει να διαψευστεί παταγωδώς, ότι η ψύχραιμη παρατήρηση ορισμένων παραμέτρων μπορεί να οδηγήσει σε κάποια πρώτα συμπεράσματα, αν και πάλι όχι τόσο ασφαλή, εξαιτίας του ευμετάβλητου μιας κατάστασης ταραχώδους και ρευστής όπως η παρούσα.
Ο δείκτης της ανεργίας και ο ρυθμός που τρέχει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως η τάση της. Η πορεία των εξαγωγών και των ιδιωτικών επενδύσεων. Οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί και τα ιδιωτικά χρέη. Ο δείκτης καταναλωτή και η κίνηση – ρευστότητα στην αγορά. Η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και αν αυτή αυξάνεται ή μειώνεται.
Πρόκειται για κάποιες παραμέτρους με βάση τις οποίες μπορεί να ενημερωθεί ο πολίτης και να κάνει ορισμένες δικές του εκτιμήσεις. Από τις εκτιμήσεις των ειδημόνων μάλλον οι περισσότεροι έχουμε μπερδευτεί παρά γίναμε σοφότεροι.
