Υπερφορολόγηση και κοινωνική ευθύνη
Δεν με ενδιαφέρει και τόσο η χθεσινή ανακοίνωση του πρωθυπουργού περί μείωσης του Φ.Π.Α. στην εστίαση ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα, άλλωστε ποιος πολιτικός δεν κάνει επικοινωνιακή πολιτική στην εποχή μας, αλλά κυρίως ως ευκαιρία να αποδειχθεί για μία ακόμη φορά στην πράξη ότι η μείωση των φόρων αποτελεί αναπτυξιακό μέτρο και όχι το αντίθετο.
Είναι γεγονός ότι η μείωση του συγκεκριμένου φόρου τον τελευταίο χρόνο υπήρξε πάνδημο αίτημα. Πρόκειται για κλάδο δυναμικό, η εστίαση είναι το ένα από τα δύο πόδια της βαριάς μας βιομηχανίας που λέγεται τουρισμός. Η μείωση του Φ.Π.Α. αγγίζει απευθείας εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες, αγγίζει εκατομμύρια Έλληνες και ξένους καταναλωτές. Φυσικά αγγίζει περισσότερο απ’ όλα τα ταμεία του δημοσίου.
Η δοκιμαστική εφαρμογή του μειωμένου Φ.Π.Α. για ένα εξάμηνο είναι κυριολεκτικά μια ευκαιρία για όλους. Για επαγγελματίες, για καταναλωτές, ακόμη και για το ίδιο το σύστημα φορολόγησης που ακολουθούμε και για τις δυνατότητές του να αναμορφωθεί.
Οι προσδοκίες που δημιουργεί η συγκεκριμένη απόφαση είναι πολλαπλής κατεύθυνσης. Η μικρότερη προσδοκία, κατά την άποψή μας, είναι αυτή της μείωσης των τιμών σε όλα τα είδη εστίασης προς όφελος των καταναλωτών. Λέω η μικρότερη, διότι δεν μπορώ να σκεφτώ πως ένας καταστηματάρχης θα δικαιολογήσει, ιδιαίτερα στους μόνιμους πελάτες του, τη διατήρηση των ίδιων τιμών μετά τη μείωση του Φ.Π.Α. κατά δέκα ολόκληρες μονάδες. Επίσης δεν μπορώ να σκεφτώ πως οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να προτιμούν καταστήματα που δεν θα συρρικνώσουν τις τιμές τους, έστω και ως ένδειξη καλής θέλησης, μετά τη μείωση. Είναι αυτό που λέμε καταναλωτική συνείδηση, η οποία επιτέλους οφείλει να λειτουργήσει και στην τελευταία χώρα του… πλανήτη που παραμένει ακόμη σε βαθιά ύπνωση! Αν το καταναλωτικό κοινό παραμείνει απαθές και οι επαγγελματίες στενοκέφαλοι, είναι πιθανό να μην καταγραφεί καμία απολύτως μείωση τιμών. Είπαμε όμως. Αυτό είναι το λιγότερο.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, κατά την άποψη μας, το μεγάλο στοίχημα είναι άλλο. Αποτελεί κοινό τόπο, από την εποχή της υπέρμετρης αύξησης του Φ.Π.Α, ότι πολλοί επαγγελματίες του συγκεκριμένου κλάδου, με τη δικαιολογία της υπέρογκης φορολόγησης, ασκούν το χόμπυ της φοροαποφυγής. Με απλά λόγια αρνούνται, πολλές φορές μάλιστα και με τρόπο επιθετικό, να κόψουν αποδείξεις, χωρίς βεβαίως να προσφέρουν μείωση στον πελάτη. Όχι ότι η μείωση ή η επιστροφή θα νομιμοποιούσε την πράξη τους, αλλά έτσι για να φανεί το μέγεθος του θράσους, ευτυχώς των λιγότερων θέλουμε να πιστεύουμε.
Από την 1Η Αυγούστου όμως είναι αποκλειστική ευθύνη των καταστηματαρχών να κόβουν όλες τις αποδείξεις, άσχετα με το αν θα μειώσουν τις τιμές τους ή όχι. Είναι όμως ακόμη μεγαλύτερη η ευθύνη των καταναλωτών να ζητούν και την παραμικρή απόδειξη. Αν κοπούν περισσότερες αποδείξεις μετά την εφαρμογή του μέτρου σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα, καμία κυβέρνηση δε θα μπορεί να αρνηθεί τη μείωση και άλλων φορολογικών συντελεστών. Η αύξηση αποδείξεων και τιμολογίων αποτελεί πλέον και ευθύνη της κοινωνίας. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
