Την ώρα που η κυβέρνηση παλεύει να περάσει στην τρόικα το ζήτημα της μείωσης του Φ.Π.Α. στην εστίαση, συμβαίνουν πράγματα περίεργα, σχεδόν αλλόκοτα.
Αρχικά, να πούμε ότι βασικό επιχείρημα για τη μείωση είναι η προσπάθεια αναθέρμανσης της κίνησης με την πτώση των τιμών, το χτύπημα της φοροδιαφυγής με το κόψιμο περισσότερων αποδείξεων, εφόσον είναι κοινή παραδοχή ότι το 23% ουσιαστικά αποτελεί ισχυρή προτροπή φοροδιαφυγής, και στο τέλος ως αποτέλεσμα της μείωσης του Φ.Π.Α. περισσότερα έσοδα για τα δημόσια ταμεία.
Την ώρα λοιπόν που γίνεται αυτή η αναγκαία προσπάθεια, έρχεται το υπουργείο οικονομικών με το νέο φορολογικό(ακόμη ένα όπως σχεδόν κάθε χρόνο) και προβλέπει πως από το 2014, σε έξι μήνες δηλαδή, δε θα έχει καμία χρεία η συλλογή αποδείξεων για τους φορολογούμενους!
Τώρα που τις χρειαζόμαστε δίνουμε κυριολεκτικά αγώνα σε κάποιες ταβέρνες για να πάρουμε απόδειξη 80 ευρώ, σκεφθείτε τι θα συμβεί όταν για τους καταναλωτές θα καταστούν βάση και του νέου φορολογικού νομοσχεδίου εντελώς άχρηστες.
Αν για τα δύο θέματα οι αρμοδιότητες ανήκαν σε διαφορετικά υπουργεία θα μιλούσαμε για το ελληνικό μπάχαλο και για την ασυνεννοησία των μελών της κυβέρνησης. Όμως για τη μείωση του Φ.Π.Α. παλεύει το Υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο το οποίο κατασκευάζει -διότι περί κατασκευάσματος και μάλιστα ηλίθιου πρόκειται- το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Φάσκει και αντιφάσκει το ίδιο υπουργείο και μάλιστα το κορυφαίο και πιο κρίσιμο υπουργείο αυτή την εποχή.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, δυο-τρεις βδομάδες αν θυμάμαι καλά, από τότε που ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα ανέδειξε την αγωνία των πτυχιούχων φοροτεχνικών-λογιστών της Μαγνησίας με ανακοίνωση στην οποία στηλίτευαν το θλιβερό γεγονός ότι την τελευταία διετία η κάθε εγκύκλιος και η κάθε ρύθμιση διαψεύδεται από μία επόμενη και μάλιστα οι ειδικοί επαγγελματίες δεν αναφερόταν σε μία αλλά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις!!!
Σε όλες τις χώρες του κόσμου η φορολογική νομοθεσία και κυρίως οι προσανατολισμοί της φορολογικής πολιτικής θεωρούνται ο ακρογωνιαίος λίθος της ανάπτυξης και της πορείας της χώρας. Με το τζαντίρ μαχαλά που επικρατεί στην ελληνική φορολογική πολιτική αλλά και ευρύτερα στη νομοθεσία, θα μείνουμε για πολλά ακόμη χρόνια να αγναντεύουμε τον ερχομό της ανάπτυξης. Το κλασικό σχεδόν κοινότυπο ερώτημα: «ποιος θα επενδύσει στην Ελλάδα χωρίς να ξέρει τι του ξημερώνει αύριο;» δεν κατέστη δυνατό να απαντηθεί ούτε την εποχή του μνημονίου.
Εχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι αν δεν μετατραπούν οι αποδείξεις σε χρήμα, αν δηλαδή δεν εκπίπτουν από το ποσό του υπόχρεου φορολογούμενου, ποτέ δε θα χτυπηθεί η φοροδιαφυγή. Φυσικά όσο δε χτυπούν τη φοροδιαφυγή στην πηγή, τόσο θα παρουσιάζονται ως αναγκαία τα νέα επώδυνα μέτρα και δε θα έχει κανένα τέλος ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
Σε ποιους όμως να τα πεις αυτά; Σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική αγορά και την πραγματική οικονομία ή σε ανθρώπους που άλλα σκέπτονται, αλλά λένε και άλλα κάνουν;
