Είναι βέβαιο ότι τις επόμενες μέρες θα ατονήσουν οι ενδοκυβερνητικές τριβές. Καταφθάνουν τα στελέχη της τρόικα για τους προγραμματισμένους ελέγχους. Όλοι πλέον θα βάλουν πάνω από τις κομματικές τους επιδιώξεις -θεμιτές κατά τα λοιπά- τις προτεραιότητες της χώρας. Για τους κυβερνητικούς εταίρους ο λόγος και όχι για τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία είναι στο δικό τους κόσμο. Ο… κόσμος των κυβερνητικών εταίρων μεταλλάσσεται συχνά πυκνά. Όταν η χώρα περνάει από έλεγχο όλοι είναι σοβαροί και εγκρατείς. Όταν φεύγει η τρόικα όλοι θυμούνται τις διαφωνίες τους και τις διαχωριστικές γραμμές τους. Έτσι λοιπόν εκτιμούμε ότι τις επόμενες μέρες θα υπάρξει η σχετική πολιτική ηρεμία.
Εκείνο που δεν είναι κατανοητό σε καμία περίπτωση είναι το πάθος με το οποίο διαφωνούν οι κυβερνητικοί εταίροι συνήθως με αφορμές… ψύλλου πήδημα. Δείχνουν να μην μπορούν να αντιληφθούν ότι παρά τις θυσίες του Ελληνικού λαού που είναι πράγματι αιματηρές η μάχη όχι μόνο δεν έχει κριθεί αλλά παραμένει και εξαιρετικά αμφίρροπη και σαφώς ευαίσθητη σε εξωγενείς παράγοντες. Ο ίδιος ο ίδιος ο πρωθυπουργός μόλις χθες από τη Φινλανδία δήλωσε ότι και το 2013 θα είναι μια επίπονη χρονιά και από το 2014 θα υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας. Δήλωση που αποδεικνύει τις δυσκολίες και τη ρευστότητα της κατάστασης.
Είναι να απορεί κανείς πως μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον κυβερνητικοί εταίροι δημιουργούν πολιτική αβεβαιότητα και αυξάνουν τις πιθανότητες ατυχήματος.
Τα τρία παραδείγματα του τελευταίου καιρού, το αντιρατσιστικό, οι πλειστηριασμοί και ο φόρος των ακινήτων αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι τρεις εταίροι της κυβέρνησης δεν αναζητούσαν λύση αλλά έψαχναν για τη διαφωνία! Πάνε ψάχνοντας δηλαδή…
Πρόκειται για τρία ζητήματα που αν αντιμετωπιστούν με πνεύμα συνεννόησης και ψυχραιμίας όχι μόνο μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία αλλά να επιλυθούν μονίμως και τα προβλήματα που αντιπροσωπεύουν τα τρία ζητήματα. Βεβαίως υπάρχουν εκατέρωθεν ευθύνες, ηγεμονισμοί και μικροκομματικά συμφέροντα. Σε επικοινωνιακό επίπεδο-ιδιαίτερα στην Ελλάδα- όλα μπορεί να γίνουν κατανοητά. Σε ουσιαστικό όμως επίπεδο, σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων και πράξεων είναι όλοι τους υποχρεωμένοι να μείνουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και να αναζητήσουν ολοκληρωμένες λύσεις για τα συγκεκριμένα προβλήματα, για τον απλούστατο λόγο ότι ακολουθεί και πλήθος άλλων προβλημάτων.
Όποιος νομίζει ότι με πέντε κολακευτικά δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου και δυο – τρεις θετικές αξιολογήσεις για την οικονομία ξεπεράσαμε την κρίση μάλλον κάνει μπαϊράμι με το μυαλό του!
Τέλος, αν ορισμένοι κυβερνητικοί βλέποντας σήμερα ορισμένες αρνητικές δημοσκοπήσεις πιστεύουν ότι με μια προσφυγή στην κάλπη μπορούν να ανακόψουν την πτωτική τους πορεία μάλλον δεν θα καταφέρουν τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώσουν για μία ακόμη φορά το μνημειώδες ερώτημα του Ουίστον Τσόρτσιλ: «Από πότε οι γαλοπούλες βιάζονται να φτάσουν τα Χριστούγεννα».
Για τους κυβερνητικούς εταίρους δεν υπάρχει πλέον άλλος δρόμος πέραν της εξόδου από την κρίση και την επιτυχία του σημερινού ή του αυριανού τροποποιημένου προγράμματός τους…
