Μας τρόμαξαν τα αποτελέσματα έρευνας σχετικά με την πορεία της Ευρώπης και τη θέση της νέας γενιάς στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Με τίτλο «Η Ευρώπη χαραμίζει τη νεολαία της». το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» σχολιάζει τα αποτελέσματα της έρευνας του αμερικανικού ερευνητικού κέντρου «Pew», τα οποία καταδεικνύουν τη δραστική μείωση της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων έναντι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται πως οι Ευρωπαίοι χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην ΕΕ. Και με το δίκιο τους. Ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι ήλπιζαν σε απεριόριστες δυνατότητες. Σήμερα από τα πολλά όνειρα απέμειναν μόνο ερείπια. Η Ευρώπη χάνει μία ολόκληρη γενιά και μαζί με αυτή και την ευρωπαϊκή ιδέα.
Μάλιστα ο συντάκτης διερωτάται «ποιος θα γίνει φορέας της ευρωπαϊκής ιδέας στο μέλλον, αν όχι αυτοί οι νέοι άνθρωποι;» και παράλληλα επισημαίνει ότι οι πολιτικοί δεν έχουν βρει απαντήσεις στα προβλήματα και ειδικά στα προβλήματα των νέων.
«Οι ισχυροί της ηπείρου δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι δυναμικό χάνουν. Η νέα γενιά δεν πρέπει να ανεχθεί άλλο αυτή την περιφρόνηση. Πρέπει να ακουστεί περισσότερο, να στρατευθεί. Να ψηφίσει στις εκλογές, να συμμετάσχει στα κόμματα ή να ιδρύσει νέα, να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις βελτίωσης. Πρέπει να πάρει το μέλλον της στα χέρια της, γιατί αλλιώς δεν θα το κάνει κανείς», προσθέτει στο άρθρο.
Σημαντική πτώση καταγράφει η υποστήριξη προς την Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση σε πολλές χώρες εξαιτίας της κρίσης, κυρίως στη Γαλλία όπου η πτώση είναι εξαιρετικά μεγάλη, σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού ερευνητικού κέντρου «Pew».
Στο διάστημα από το 2012 ως το 2013, η υποστήριξη στο ευρωπαϊκό σχέδιο μειώθηκε από το 60% των θετικών απαντήσεων στο 45%, δηλαδή πτώση κατά 15 μονάδες. Η Γαλλία καταγράφει τη μεγαλύτερη πτώση των θετικών απαντήσεων (-19 μονάδες στο 41%).
Είναι δεδομένο σχεδόν ότι η εμπιστοσύνη των νέων ανθρώπων για την Ευρώπη χάνεται για δύο κυρίως λόγους. Αποξένωση και αποκλεισμός.
Η νέα γενιά δεν γνωρίζει και κυρίως δεν συμμετέχει στην διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής πορείας. Τα όσα συμβαίνουν στα έγκατα του γραφειοκρατικού τέρατος των Βρυξελλών είναι παντελώς ξένα και άγνωστα στους νέους ανθρώπους.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνες πολιτικές της Ευρώπης όλα αυτά τα χρόνια που έγιναν δημοφιλείς μεταξύ των νέων είναι τα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών και τα φθηνά σιδηροδρομικά ταξίδια και μόνο σε ένα βαθμό, η ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας. Όμως νέοι δεν είναι μόνο όσοι και για όσο σπουδάζουν. Έχουν τις ανάγκες όλων των υπολοίπων πολιτών και ακόμα περισσότερες και η Ευρώπη δείχνει κακή και ανίκανη μητριά και όχι πραγματική τους μάνα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι νέοι της γηραιάς Ηπείρου στρέφουν τα νώτα τους στο κοινό όραμα.
Από την άλλη πλευρά ο αποκλεισμός από την εργασία και κατά συνέπεια ο κοινωνικός αποκλεισμός όλο και περισσότερων νέων σε όλο και περισσότερες χώρες είναι μια ζοφερή κατάσταση που μπορεί να μετουσιωθεί ακόμα και σε κύμα μίσους κατά του Ευρωπαϊκού μορφώματος. Κάπου εκεί θα είναι και το τέλος της Ευρώπης.
Τον τελευταίο χρόνο Μπαρόζο, Μέρκελ και Σόιμπλε υποσχέθηκαν ενίσχυση και επιδότηση της εργασίας των νέων ανέργων. Διαπιστώσεις και υποσχέσεις που χάνονται μεταξύ γραφειοκρατίας και παιχνιδιών ισορροπίας. Πότε περιμένουν να τα εφαρμόσουν; Όταν οι νέοι θα αισθάνονται αναλώσιμοι μετανάστες στις ίδιες τις χώρες τους;
