Στην Ελλάδα συμπληρώνουμε έξι χρόνια συνεχόμενης ύφεσης και τρία χρόνια οδυνηρού συνδυασμού ύφεσης και λιτότητας μέσω του μνημονίου. Δηλαδή τρία χρόνια ανηφόρα και άλλα τρία …γκρεμός. Το χειρότερο βεβαίως είναι ότι οι επιλογές της συγκεκριμένης πολιτικής δεν αποφασίστηκαν από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και δεν ψηφίστηκαν από τον Ελληνικό λαό. Επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση με απαίτηση της Γερμανίας και άλλοθι τα δημοσιονομικά χρέη της χώρας τα οποία πράγματι είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι πολιτικές αυτές εφαρμόστηκαν με τρόπο εκβιαστικό και με την απειλή ότι η χώρα σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγούταν σε άτακτη χρεοκοπία. Σήμερα κανείς δεν αμφιβάλει ότι αν η χώρα δεν είχε υποκύψει στον ωμό εκβιασμό θα είχε χρεοκοπήσει. Οι δημόσιες ομολογίες του Σόιμπλε και του Στρος Καν επιβεβαιώνουν ότι το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδος όχι μόνο είχε συζητηθεί αλλά σχεδόν είχε αποφασιστεί από τους κρατούντες της Ε.Ε.
Το θέμα σήμερα δεν είναι οι αποφάσεις εκείνης την εποχής που η Ελλάδα βρέθηκε στο καναβάτσο αλλά η σημερινή κατάσταση και τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων επιλογών. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν απέδωσε αυτή η πολιτική. Ναι απέδωσε. Απέδωσε στο δημοσιονομικό συμμάζεμα και όχι βεβαίως γιατί ήταν μια εμπνευσμένη πολιτική αλλά μόνον χάριν των υπέρμετρων, πρωτοφανών και εξαιρετικά επώδυνων θυσιών στις οποίες υποβλήθηκε ο Ελληνικός λαός. Τα τρία χρόνια της θυσίας απέδωσαν παρότι η συνταγή οδηγούσε σε αντίθετα αποτελέσματα. Σε όλες τις εκφάνσεις της η Γερμανική συνταγή απέτυχε. Απλά οι Έλληνες υποβλήθηκαν σε γιγαντιαίες θυσίες προκειμένου να επιτευχθούν μέτρια αποτελέσματα.
Αυτή η παραδοχή αποτελεί πλέον κοινό τόπο όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλο και περισσότερους Ευρωπαίους ακόμη και για πιστούς μέχρι πρότινος συμμάχους της Μέρκελ, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία. Δογματικά προσκολλημένοι στη συνταγή της ατελείωτης λιτότητας παραμένουν πλέον μόνο το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε. Εχουν μείνει μόνοι και όμως επιμένουν σε μια συνταγή που απειλεί να βυθίσει στην ύφεση ολόκληρη την Ευρώπης.
Με την σημερινή πολιτική της η Ευρώπη έχει καταντήσει «ο ηλίθιος του παγκόσμιου χωριού», καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν έχει εγκατασταθεί με δική της επιλογή τόσο βαθειά στη λιτότητα, λέει ο Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου VIII του Παρισιού.
«Ολόκληρη η Ευρώπη, εφαρμόζοντας αυτή την πολιτική, αντί να πηγαίνει καλύτερα, χειροτερεύει και στην ουσία καταποντίζεται. Τα χρέη συνεχίζουν την ακαταμάχητη ανοδική πορεία τους, ακόμη και στη Γερμανία, τα ελλείμματα δεν συρρικνώνονται εντός των στόχων. Οι άλλες περιοχές του κόσμου, όπως η Αμερική και η Ιαπωνία, απέχουν από την λιτότητα και αντιμετωπίζουν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Μόνον η Ευρώπη παραμένει προσκολλημένη στην πεπαλαιωμένη και πολλαπλά αποτυχημένη από το παρελθόν συνταγή επισημαίνει ο γνωστός καθηγητής.
Είναι εμφανές ότι η δογματική εφαρμογή μιας καταστροφικής πολιτικής έκλεισε τον κύκλο της και τώρα είναι ευκαιρία για την Ελλάδα να πάρει πίσω κάποια από τα όσα άδικα έχασε. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί επιτυγχάνουν ηπιότερα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής εξαιτίας της φοβερής θυσίας των Ελλήνων.
