Θα αναφερθούμε σήμερα- όσο και αν αυτό δεν προσελκύει εύκολα το ενδιαφέρον του κοινού- στο νέο πολιτικό εγχείρημα. Για δύο λόγους. Πρώτον, διότι είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, αν όχι η μοναδική που ιδρύεται ένα κόμμα και ταυτόχρονα διακηρύττει με την ιδρυτική του πράξη ότι δημιουργήθηκε για να συνεργαστεί με ένα ήδη υφιστάμενο κόμμα! Δεύτερον, διότι το νέο κόμμα παρουσιάζει εξόχως τοπικό πολιτικό ενδιαφέρον όχι μόνο εξαιτίας της συμμετοχής του βουλευτή Μαγνησίας Πάρι Μουτσινά αλλά και ενόψει των επόμενων τοπικών εκλογών και των συσχετισμών που δημιουργούνται.
Ετσι λοιπόν, στην παρουσίαση της νέας κίνησης με το όνομα «Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΩΤΑ» προχώρησαν χθες οι διαγραφέντες βουλευτές από τη ΔΗΜ.ΑΡ, κύριοι Οδυσσέας Βουδούρης και Πάρις Μουτσινάς, με τα μέλη της συντονιστικής γραμματείας.
Ο νέος αυτός φορέας αφορά σε «μία πρωτοβουλία από την κοινωνία, για την κοινωνία, εμποτισμένη με τα ιδεώδη και το ήθος της Αριστεράς, που αποσκοπεί να συμβάλει στην ανόρθωση και στην ευημερία της Ελληνικής κοινωνίας», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ανακοίνωση του φορέα.
Οπως τόνισε ο κ. Βουδούρης «ποτέ δεν κρύψαμε ότι επιδιώκουμε γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόθεσή μας είναι να υπάρξει συνεργασία», ενώ στη συνέχεια ανέφερε πως «η παλιά ΔΗΜ.ΑΡ για εμάς έχει πεθάνει»!
Επιπλέον, ο κ. Μουτσινάς από την πλευρά του, τόνισε πως ο νέος φορέας δεν έχει ουδεμία σχέση με την Κεντροαριστερά, η οποία κατ’ αυτόν είναι μία χίμαιρα και ξεκαθάρισε πως δεν αποτελεί επιδίωξή τους να εγγραφούν σε μία νέα πρωτοβουλία διασπάσεων της αριστεράς.
Αυτά είπαν χθες οι δύο βουλευτές. Αναμφίβολα η Δημοκρατία είναι απολύτως ανθεκτικό και εξαιρετικά ευρύχωρο πολίτευμα. Ως εκ τούτου η πρωτοβουλία των δύο πολιτικών δεν μπορεί να συγκεντρώνει τον ψόγο της κοινής γνώμης. Σε μία χώρα που υπάρχουν καταγεγραμμένα πάνω από 700 κόμματα έχουν και αυτοί δικαίωμα να ιδρύσουν το δικό τους.
Από κει και πέρα όμως μπαίνουν δύο κυρίως ηθικής φύσεως ερωτήματα. Πρώτον, οι δύο βουλευτές που εκλέχτηκαν με τη σημαία της ΔΗΜ.ΑΡ και οι οποίοι φυσικά δεν είχαν καμία πιθανότητα να εκλεγούν έξω από τη συγκεκριμένη πολιτική στέγη, έχουν το δικαίωμα να περιφέρουν τις βουλευτικές έδρες τους σε νεοπαγή κόμματα που θα αποτελέσουν στο μέλλον –καθ’ ομολογία τους -πολιτική τσόντα άλλων κομμάτων; Δεν είναι αυτό περιφρόνηση της βούλησης των όσων πολιτών τους τίμησαν ως υποψηφίους της ΔΗΜ.ΑΡ;
Δεύτερον, αφού ομολογούν ότι θέλουν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν προσχωρούν απευθείας και το κάνουν μέσω της ίδρυσης πολιτικής κίνησης την ώρα μάλιστα που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε διαδικασία ενσωμάτωσης των δικών του πολιτικών συνιστωσών; Ισως προκειμένου να δημιουργήσουν το αριστερό άλλοθι συνεργασίας προεκλογικής ή μετεκλογικής για τον ΣΥΡΙΖΑ μιας και η μονόπλευρη συνεργασία με την αντιμνημονιακή δεξιά του Πάνου Καμμένου δημιουργεί πρόβλημα φυσιογνωμίας στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Αν κάτι τέτοιο ισχύει, μήπως και το καινούργιο κόμμα δεν διαφέρει σε τίποτα στις σκοπιμότητες και την παραπλάνηση των πολιτών, σε σχέση με όλα τα υπάρχοντα κόμματα;
Επιτέλους πότε θα μπει τέρμα στην κακοποίηση της πολιτικής ζωής με τις μετεγγραφές των βουλευτών που αλλάζουν κόμματα με μεγαλύτερη συχνότητα από εκείνη που αλλάζουν ομάδα οι ποδοσφαιριστές της Γ’ Εθνικής;
Ασφαλώς η τελευταία παρατήρηση δεν αφορά αποκλειστικά τους δύο βουλευτές αλλά εκατοντάδες όλων των κομμάτων κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
