Σύμφωνα με μία δημοφιλή άποψη της εποχής του μνημονίου οι βίαιες αντιδράσεις ορισμένων ομάδων πληθυσμού -κυρίως στο χώρο της νεολαίας- είναι προϊόν της κρατικής βίας και των βίαιων πολιτικών που ακολουθούνται. Λογικοφανής άποψη. Μάλιστα οι οπαδοί της συγκεκριμένης θεωρίας έχουν κωδικοποιήσει τη θεωρία τους και σε ορισμένα συνθήματα του τύπου: «Βία στη βία της εξουσίας» ή «η βία γεννάει βία» ή ακόμα το πιο ιστορικό «η βία είναι η μαμή της ιστορίας» κ.τ.λ.
Ας εξετάσουμε το τελευταίο περιστατικό βίαιων αντιδράσεων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αυτό της ομηρίας καθηγητών από τους φοιτητές τους στο ΤΕΙ Πάτρας και θα εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Με την αυτεπάγγελτη παρέμβαση του εισαγγελέα, έπεσε η «αυλαία» στην ομηρία 25 καθηγητών του ΤΕΙ Πάτρας και του προέδρου του, Σωκράτη Καπλάνη, από φοιτητές που αντιδρούσαν στον σχεδιασμό της «Αθηνάς», που προωθεί το υπουργείο Παιδείας.
«Αν αυτή είναι η δημοκρατία στη χώρα μας, τι μπορώ να πω;» αναρωτιέται ο κ. Καπλάνης, λίγες ώρες μετά την 12ωρη ομηρία του.
«Εξήντα φοιτητές βρίσκονταν επί ώρες έξω από το Ίδρυμα, κρατώντας αιχμάλωτους καθηγητές, μεταξύ των οποίων άνθρωποι 60 ετών, και ξέρετε τι κατάλαβα; Ότι αρέσκονταν στη βία και την υπερβολή. Είχαν την νοοτροπία του δήμιου. Θα σου πάρω τη ζωή, θα σε εξευτελίσω, θα σε κάψω...» λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Ιδρύματος.
Η διήγηση του δεν είναι υπερβολική. Έξω από το ΤΕΙ φοιτήτρια του είπε: «Δεν θα ξαναγυρίσεις εδώ, γιατί θα το κάψω το γραφείο σου…»!
Όλα αυτά γιατί κάποιοι φοιτητές, διαφώνησαν με τους χειρισμούς της διοίκησης του Ιδρύματος στις διαπραγματεύσεις του με το υπουργείο Παιδείας για την «Αθηνά» και θεώρησαν ότι θα έπρεπε να είναι πιο …δυναμικές.
Αφού λοιπόν έκλεισαν το ΤΕΙ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – η αποχή περνάει πλέον τον ένα μήνα – αποφάσισαν να ζητήσουν και τις παραιτήσεις της διοίκησης του Ιδρύματος.
«Είναι πράγματα αυτά για να χαρακτηρίζουν την νεολαία μας;» αναρωτιέται ο κ. Καπλάνης. «Αυτή είναι η δημοκρατία για την οποία παλέψαμε;» συνεχίζει.
Όπως περιγράφει επί 12 ώρες τους προπηλάκιζαν, τους συκοφαντούσαν, πετούσαν μπογιές στα ρούχα τους… «Πρόκειται για μια ανωμαλία που πρέπει να καταδικαστεί από όλους» καταλήγει ο κ. Καπλάνης.
Σε αυτό το σκηνικό, χθες, έγιναν και επεισόδια μεταξύ των φοιτητών που οργάνωσαν την …πολιορκία και μελών άλλης φοιτητικής παράταξης, η οποία με την συνοδεία κάποιων «φουσκωτών», όπως καταγγέλλουν αυτόπτες μάρτυρες, επιχείρησαν να τους αναχαιτίσουν!
Τελικά οι φοιτητές αποφάσισαν να απελευθερώσουν τους καθηγητές τους, με την απειλή όμως ότι εάν δεν παραιτηθούν και εάν επιπλέον δεν καταγγείλουν τους άλλους που τους επιτέθηκαν, δεν θα τους αφήσουν να ξανακαθίσουν στα γραφεία τους!!!
Το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης αυτεπάγγελτη παρέμβαση εισαγγελέως και για την υπόθεση σχηματίζεται δικογραφία. «Σε ποιά χώρα γίνονται αυτά; Εκεί φέραμε την Παιδεία μας…», λέει, οργισμένος όσο και απογοητευμένος, ο πρόεδρος του ΤΕΙ Πάτρας.
Είναι η χαρακτηριστική περίπτωση, ασχέτως από το δίκαιο ή όχι της αφορμής, κατά την οποία μια οργανωμένη ομάδα, πιθανότατα μειοψηφική και όχι πλειοψηφική, μετέρχεται βίαιων μέσων προκειμένου να προωθήσει το αίτημα της. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα αίτημα παλλαϊκού χαρακτήρα, αλλά για τις συντεχνιακές ιδεοληψίες μιας ομάδας φοιτητών. Δεν πρόκειται καν ούτε για πανφοιτητικό αίτημα, πόσο μάλλον για αίτημα του συνόλου της κοινωνίας. Κατά συνέπεια η άσκηση βίας δεν ήταν κοινωνική απόφαση ή επιταγή αλλά απόφαση μια δράκας ανθρώπων που πιθανότατα θίγονται αλλά ούτε νομικά, ούτε κοινωνικά νομιμοποιούνται στη χρήση τέτοιων μέσων όπως η ομηρία ανθρώπων.
Όταν ξεσπάει μια επανάσταση είναι αποδεκτό να ασκείται βία εναντίων των αντεπαναστατικών δυνάμεων. Βασική προϋπόθεση όμως για την κατοχύρωση και τη γνησιότητα του όρου «επανάσταση» είναι να συμμετέχει ή έστω να εκφράζεται μέσα από τέτοιες δράσεις η πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος και όχι οργανωμένες μειοψηφίες με τρόπο κίβδηλο και πλαστό απλά να ισχυρίζονται ότι εκφράζουν την πλειοψηφία.
Ασφαλώς λίγοι ξεκινούν τις επαναστάσεις, έχει όμως καταστεί παγκοσμίως ιστορική απόδειξη ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα οι πρωτοπόροι ακολουθούνται από πλατιές πλειοψηφίες. Στην Ελλάδα τι συμβαίνει; Εδώ και αρκετά χρόνια ορισμένοι έχουν υποδυθεί αυτόκλητα τον μανδύα του επαναστάτη και ενώ παραμένουν οικτρές μειοψηφίες της κοινωνίας συνεχίζουν να καμώνονται τους επαναστάτες και με κάθε ευκαιρία ασκούν απάνθρωπη βία συνήθως εναντίον εύκολων στόχων.
Η άσκηση βίας από την πλευρά των οργανωμένων μειοψηφιών επιφέρει δύο οδυνηρά αποτελέσματα: Πρώτον, δικαιολογεί την αύξηση άσκησης κρατικής βίας και την καθιστά αναγκαίο μέτρο στα μάτια ενός τμήματος της κοινωνίας και δεύτερον, δίνει ιδεολογική και νομιμοποιητική βάση σε αντίρροπα βίαιες πολιτικές δυνάμεις. Μέσα από τη δραστηριοποίηση βίαιων μειοψηφικών ομάδων σε όλα τα επίπεδα φτάσαμε να θεωρούμε φυσιολογική εικόνα τους αστυνομικούς -αστακούς στους δρόμους και τα φουσκωτά παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια!
Οι σκληρές, πολλές φορές βίαιες πολιτικές, δεν είναι λογικό να γεννούν και βίαιες αντιδράσεις; Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί τέτοιου είδους πολιτικές φυσικά δεν εφαρμόζονται μόνο στην Ελλάδα.
Στην Ισπανία λόγου χάρη, όπου χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι καθώς οι τράπεζες τους πέταξαν στο δρόμο, αφού εκεί δεν υπήρξε νόμος προστασίας της πρώτης και μοναδικής κατοικίας. Τις προηγούμενες μέρες έγιναν τεράστιες διαδηλώσεις δυναμικού χαρακτήρα. Υπήρξαν πολλοί τραυματίες διαδηλωτές και μάλιστα ένας εξ αυτών υπέκυψε στα τραύματά του. Αυτό που διάλεξαν να κάνουν οι Ισπανοί διαδηλωτές ως ηχηρή μορφή διαμαρτυρίας ήταν να γεμίσουν με αυτοκόλλητα διαμαρτυρίας τα ΑΤΜ των τραπεζών. Αντίθετα στην Ελλάδα σε παρόμοιες διαδηλώσεις η επιλογή ήταν να σπάσουν ΑΤΜ, εμπρησμοί σε τράπεζες και δημόσια κτήρια και μάλιστα στην περίπτωση της Μαρφίν να καούν και τρεις άνθρωποι ζωντανοί! Πάντα δηλαδή θύμα η δημόσια περιουσία που έχει πληρωθεί όχι με τη συνεισφορά κεφαλαιοκρατών αλλά με φόρους απλών πολιτών.
Μεσογειακοί αυτοί, μεσογειακοί και εμείς. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μήπως είμαστε πιο… επαναστάτες από τους Ισπανούς και από κάθε άλλο λαό; Λίγο απίθανο να συμβαίνει κάτι τέτοιο με ένα λαό που έχει ταυτίσει την επιτυχία με το …βόλεμα στο δημόσιο.
Είναι αποδεκτό ότι η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη μιας ειρηνικής επανάστασης σε όλα τα επίπεδα. Είναι βέβαιο όμως ότι μια τέτοια επανάσταση δεν μπορεί να γίνει από επαγγελματίες επαναστάτες λάτρεις της ωμής βίας.
