Αν το θέμα ήταν ασήμαντο δεν θα απασχολούσε κατά το μεγαλύτερο μέρος τη χθεσινή συνέντευξη τύπου του Σόιμπλε. Ο λόγος για τις Γερμανικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα. Θέμα που επανέρχεται με εντυπωσιακό τρόπο στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών είναι προφανές ότι ενοχλήθηκε από το περιεχόμενο του πορίσματος των Ελλήνων εμπειρογνωμόνων. Δικαιολογημένα. Πρόκειται για εργασία μεθοδική, εμπεριστατωμένη και επίπονη. Τόσο τεκμηριωμένη και άρτια που θα τη ζήλευε ακόμη και …Γερμανός. Και είναι πολλά τα λεφτά. Συνολικά 162 δις ευρώ!
Ο Σόιμπλε γνωρίζει ότι αυτά δεν είναι αστεία πράγματα για να τα αφήνεις στην τύχη τους. Δεν μπορείς να προδικάσεις πως θα εξελιχθούν στο πλαίσιο της διεθνούς δικαιοσύνης. Άλλωστε μόλις χθες, ταυτόχρονα με τις απαράδεκτες παραινέσεις Σόιμπλε σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα «πρέπει να επικεντρωθεί στις μεταρρυθμίσεις και να ξεχάσει τις αποζημιώσεις», πλειάδα Γερμανικών επιχειρήσεων με πηχυαίους τίτλους υπενθύμιζαν ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που καταστράφηκε περισσότερο από κάθε άλλη από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Μπορεί μέχρι σήμερα να μην δικαιώθηκαν οι πολίτες που προσέφυγαν ατομικά στα διεθνή δικαστήρια αυτό όμως δεν έχει σχέση με την αποζημίωση της χώρας. Η Ελλάδα διεκδικεί την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου το οποίο αναγνώρισε ακόμη και ο ίδιος ο Χίτλερ αφού είχε αρχίσει να το αποπληρώνει! Διεκδικεί την αποζημίωση για την καταστροφή των δημοσίων υποδομών και την κατάσχεση αγαθών ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας. Πράγματα αυταπόδεικτα και ιστορικά καταγεγραμμένα δηλαδή.
Φαίνεται λοιπόν ότι για πρώτη φορά μια Ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα με τη δέουσα σοβαρότητα. Μακριά από κραυγές, τσιτάτα και επικοινωνιακές κορώνες. Σε καθαρά νομική βάση. Πρώτα το τεκμηριωμένο πόρισμα. Στην συνέχεια η γνωμάτευση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Κράτους και στη συνέχεια οι κινήσεις.
«Δεν θα αργήσει και η γνωμάτευση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του κράτους», είπε χθες ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος απευθυνόμενος προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια μπροστά στις κάμερες. Τυχαίο;
Όπως δεν μπορείς να προδικάσεις την απόφαση ακόμη και ενός μονομελούς Πρωτοδικείου έτσι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος και για τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Κοντολογίς δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει αν στο τέλος θα δικαιωθεί η Ελλάδα συνολικά ή εν μέρει. Πάντως αυτό που καλείται νομιμοποιητική βάση και μάλιστα ισχυρή υπάρχει.
Τελικά, πέρα από την εξέλιξη του συγκεκριμένου θέματος είναι πλέον εμφανές ότι το ζήτημα αποτελεί ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της κυβέρνησης. Έτσι εξηγούνται και τα χθεσινά ζόρια του κ. Σόιμπλε ο οποίος με κανένα τρόπο και με κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να εξηγήσει πως μια χώρα που ήταν σταθερά στο στρατόπεδο των νικητών πλήρωσε συνέπειες σαν ήταν πιστή σύμμαχος των ηττημένων!
