Αφορμή για το σημερινό σημείωμα αποτελεί η ανακοίνωση δημιουργίας πολιτικού φορέα από τους δύο ανεξαρτητοποιηθέντες βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ, τον συντοπίτη μας Πάρι Μουτσινά και τον Οδυσσέα Βουδούρη. Μάλιστα χθες το μεσημέρι παρακολουθώντας τοπικό κανάλι και την εκπομπή του Σωτήρη Πολύζου διαπίστωσα ότι και ο εκ Λαρίσης Αστέριος Ροντούλης συμμετέχει πλέον σε νέο πολιτικό σχηματισμό με τον τίτλο «Πατριωτικό κέντρο».
Τελικά η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να αργεί, αλλά οι πολιτικές δουλειές μάλλον πάνε καλά αφού συνεχώς ανοίγουν καινούργια «μαγαζιά»…
Όχι ότι με ενοχλούν ιδιαίτερα οι πρωτοβουλίες των προαναφερθέντων πολιτικών προσώπων αφού δεν είναι οι μόνες. Πανσπερμία πολιτικών κομμάτων και κινήσεων κατά τη διάρκεια της κρίσης και των μνημονίων. Πολυδιάσπαση. Πραγματική Βαβέλ το πολιτικό σκηνικό.
Ασφαλώς στις δημοκρατίες όλοι έχουν το δικαίωμα να δοκιμάσουν, ακόμη και αν δεν έχουν να πουν κάτι διαφορετικό από τα ήδη διατυπωμένα. Έτσι είναι η δημοκρατία, ανεκτική και ευρύχωρη.
Σήμερα, αντίθετα από άλλες ιστορικές περιόδους στη χώρα μας αυτή η πολυδιάσπαση δεν ξεκινάει από την αριστερά, αλλά από τη δεξιά. Δεν ισχύει δηλαδή η παροιμιώδης φράση «δύο αριστεροί, τρία κόμματα» ή μάλλον ακριβέστερα αυτό το ρητό κάλλιστα σήμερα μπορεί να ισχύει το ίδιο και για τη δεξιά.
Μετρήστε λοιπόν: Νέα Δημοκρατία, Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΛΑΟΣ, Νέα Μέρα, Πατριωτικό Κέντρο, Δράση, και στα άκρα της δεξιάς η Χρυσή Αυγή. Πάντα αυτή η παράταξη απαρτιζόταν από ένα μεγάλο κόμμα, συνήθως τη Νέα Δημοκρατία και ένα μικρότερο όπως η ΔΗ.ΑΝΑ του Κώστη Στεφανόπουλου ή αργότερα τους Ταύρους του Στέφανου Μάνου. Κατά περιόδους έβρισκε έκφραση και η εθνικιστική ακροδεξιά (Εθνική Παράταξη, ΕΠΕΝ κ.τ.λ).Σήμερα είναι η μόνη μεταπολιτευτική περίοδος που η κεντροδεξιά διαθέτει έξι επίσημους σχηματισμούς, οι περισσότεροι με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και ασφαλώς για πρώτη φορά καταγράφεται και εξωκοινοβουλευτική δεξιά.
Στην αριστερά τώρα και παρά το κατόρθωμα του ΣΥΡΙΖΑ να συστεγάσει ένα πλήθος κομμάτων και συνιστωσών πάλι καταγράφεται πολυδιάσπαση. ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ξέχωρο ΚΚΕ καθώς και ένα πλήθος παραδοσιακών εξωκοινοβουλευτικών μικρών ακροαριστερών κομμάτων.
Αν τώρα προσθέσουμε το ΠΑΣΟΚ, την κίνηση Λοβέρου, της Κοινωνική Συμμαχία της Λούκας Κατσέλη, το κόμμα του κ. Τζήμερου, τους Οικολόγους και άλλα που πιθανώς μας διαφεύγουν χάνουμε το λογαριασμό.
Ο ισχυρισμός ότι στον Άρειο Πάγο πάντα ήταν δηλωμένα περίπου επτακόσια πολιτικά κόμματα δεν λέει κάτι το ιδιαίτερο. Τα κόμματα που καταγράφουμε στο σημείωμα διαθέτουν ή διέθεταν μέχρι πρόσφατα κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στο Εθνικό ή στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Δεν είμαι βέβαιος ότι η συγκεκριμένη κατάσταση συνιστά πολιτικό πλουραλισμό και όχι πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Ιταλοποιούμε την πολιτική ζωή τριάντα χρόνια μετά την κατάργηση του φαινόμενου στην ίδια την Ιταλία!
Μπορεί να φαίνεται συντηρητική προσέγγιση αλλά πιστεύουμε ότι αυτή την ώρα η Ελλάδα έχει ανάγκη μεγάλων πολιτικών σχηματισμών έστω και αν είναι το ίδιο αναγκαία ακόμη και η συνταγματική κατοχύρωση των εσωκομματικών τάσεων.
Ας μην ξεχνάμε ότι σε όλα τα σοβαρά Ευρωπαϊκά κράτη καταγράφονται τέσσερα ως έξι το πολύ κοινοβουλευτικά κόμματα.
