Είναι πλέον γεγονός και το μνημόνιο στην Κύπρο. Όχι πολύ διαφορετικό από τα τρία μνημόνια που μέχρι σήμερα έχει υπογράψει η Ελλάδα. Το Μνημόνιο που θα υπογράψει η Κύπρος, ως συμπληρωματικό μέτρο του κουρέματος των καταθέσεων είναι έτοιμο, βασίζεται πάνω στα πρότυπα των ελληνικών αντίστοιχων Μνημονίων και δεν αποκλείεται να υπογραφεί εντός των προσεχών ημερών.
Οπως αποκάλυψε χθες η εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου θα δημιουργηθεί ειδικό ταμείο στο οποίο θα καταλήγουν όλα τα μελλοντικά δημόσια έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου!!!
Παράλληλα, για τον τομέα της ενέργειας προβλέπονται επίσης αποκρατικοποιήσεις κρατικών εταιρειών όπως της εταιρείας ηλεκτρισμού ΑΗΚ καθώς και η πλήρης συμμόρφωση με το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε. (τρίτο ενεργειακό πακέτο).
Αντίθετα, ενδεχόμενα έκτακτα έσοδα της κυπριακής κυβέρνησης που θα υπερβαίνουν τον στόχο του μνημονίου θα κατευθύνονται κατά προτεραιότητα στην μείωση του κρατικού χρέους της Μεγαλονήσου.
Με δυο λόγια ο πλούτος της μεγαλονήσου θα «αξιοποιηθεί» πρώτα απ’ όλα για την πληρωμή των νέων δανείων που ακόμη καλά – καλά δεν γνωρίζουμε τους όρους τους αλλά μάθαμε πως θα πληρωθούν! Στη συνέχεια αν κάτι περισσεύει θα μειώνεται το δημόσιο χρέος. Κι αν στο τέλος υπάρχουν κάποια ψίχουλα θα βελτιώνεται και η ζωή των Κυπρίων.
Δεν είμαστε από εκείνους που ισχυρίζονται ότι δεν πληρώνουμε τα χρέη της χώρας αλλά μας ανήκει ο πλούτος της. Ωστόσο προκαλεί τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι είναι πλήρως καταγεγραμμένες οι πηγές πληρωμής των δανείων τα οποία ακόμη δεν έχουμε δει ούτε προς το ακριβές ύψος, ούτε προς τους όρους που τα διέπουν.
Επίσης, δανειακές συμβάσεις οι οποίες εξασφαλίζουν μόνο τα συμφέροντα του δανειστή και όχι του δανειολήπτη είναι ετεροβαρή δάνεια τα οποία δεν απέχουν από τα να χαρακτηριστούν επαχθή και απεχθή.
Όταν μια χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο πάτωμα και πέφτει στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων όλα αυτά είναι περίπου αναμενόμενα. Είχαμε όμως την εντύπωση -τουλάχιστον μέχρι τώρα- ότι ανήκουμε σε οργανισμούς εταιρικών κρατών και όχι σε ομάδες συμφερόντων που τις απαρτίζουν θύτες και θύματα.
Εν κατακλείδι είναι εντελώς διαφορετικό να αποφασίζει η ίδια η χώρα να αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές για αποπληρωμή δανείων και δημοσίου χρέους και άλλο να το επιβάλουν οι δανειστές κυριολεκτικά με …το σουγιά στο κόκαλο και το λουρί στο σβέρκο!
Αναφορικά τώρα με την Ελλάδα και τα κοιτάσματα η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος γενικότερα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηροί και με κάθε θυσία να αποφύγουν την εκποίηση του πλούτου των επόμενων γενεών έναντι πινακίου φακής.
