Μπορεί στη Μεγαλόνησο αυτή την ώρα να κονταροχτυπιούνται Πούτιν και Μέρκελ υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ομπάμα, ο οποίος συμπωματικά (;) βρίσκεται ακριβώς απέναντι σε επίσκεψη στο Ισραήλ, πλην όμως, για λόγους γεωστρατηγικούς, οικονομικούς και πρωτίστως ευρωπαϊκούς ο κρίσιμος ρόλος για τις εξελίξεις στην Κύπρο, όπως πάντα ιστορικά, ανήκει και πάλι στην Αθήνα.
Η Αθήνα που έχει ρόλο, αν και ακόμη δεν τον έχει υποδυθεί, ανήσυχη παρακολουθεί τη στροφή 180 μοιρών του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη ο οποίος στρέφεται τώρα προς τη ρωσική βοήθεια, ύστερα από παλινδρομήσεις με την ευρωπαϊκή πλευρά που οδήγησαν σε ναυάγιο την ευρωπαϊκή πρόταση για το πρόγραμμα σωτηρίας της Κύπρου. Κυβερνητικοί κύκλοι χθες δεν έκρυβαν την απογοήτευσή τους από τους χειρισμούς της κυπριακής ηγεσίας. «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι» σημείωναν χαρακτηριστικά και πρόσθεταν ότι οι κινήσεις του Κύπριου υπουργού Οικονομικών Μιχάλη Σαρρή στη Ρωσία δεν είναι αποτελεσματικές και φερέγγυες. «Ο Μιχάλης Σαρρής συναντήθηκε με τον αντιπρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης Αντον Σουβάροφ ο οποίος είχε δηλώσει την προηγούμενη ημέρα ότι δεν ήταν αρνητικός στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Κύπρου» σημειώνουν κυβερνητικοί κύκλοι από το Μέγαρο Μαξίμου και προσθέτουν ότι «το plan B της Κύπρου δεν θα ευδοκιμήσει»! Μάλιστα η μόλις χθεσινή πρόσκληση Πούτιν στον Αναστασιάδη να επισκεφθεί τη Μόσχα ενισχύει τους φόβους της Αθήνας ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να ζητήσει μεγάλα ανταλλάγματα και ενδεχομένως να αλλάξει ακόμη και τους ισχύοντες γεωστρατηγικούς όρους στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα έφερνε την Κύπρο αντιμέτωπη μόνο με την τρόικα και την Ευρώπη αλλά και με τις Η.Π.Α. που ποτέ δεν έβλεπαν με θετικό μάτι την εύκολη πρόσβαση της Ρωσίας σε μια θερμή θάλασσα όπως η Μεσόγειος.
Το βάρος λοιπόν πέφτει και πάλι στις πλάτες της Αθήνας. Στρατηγικός στόχος της Ελλάδας αυτή την ώρα θα πρέπει να είναι μια πολιτική ενεργητικής ουδετοροφιλίας σε ρόλο φερέγγυου εγγυητή.
Η απορρόφηση των εν Ελλάδι Κυπριακών τραπεζών, προκειμένου να μη μεταδοθούν οι κραδασμοί. Η διάσωση του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες στην αξιοπιστία του. Η ικανοποίηση της τρόικα με εφαρμογή ενός πακέτου σε πιο ευέλικτη και μεικτή μορφή που δεν θα αδικεί τους μικροκαταθέτες και δεν θα διώχνει τους ολιγάρχες. Μια λύση άλλης μορφής εντός της ευρωζώνης και παράλληλα η αποτροπή σύγκρουσης με τη Ρωσία που θα της έκανε το νεύμα χωρίς να την καλεί στο τραπέζι. Μια λύση αποκλειστικά και μόνο από τη Ρωσία αυτή την ώρα θα έφερνε τα πάνω κάτω στην περιοχή. Ο άξονας Βερολίνου – Αγκυρας λειτουργεί πάνω από 100 χρόνια. Το μαντρόσκυλο των ΗΠΑ θα αδράξει την ευκαιρία σε περίπτωση εκδίωξης της Κύπρου από την Ευρωζώνη και επιπλέον ο βασικός σύμμαχος της Κύπρου στην περιοχή, το Ισραήλ, σε περίπτωση εξελίξεων είναι πιθανότερο να παίξει το χαρτί των ΗΠΑ και όχι της Ρωσίας.
Αυτό είναι ένα πλαίσιο στο οποίο μπορεί η Αθήνα να κινηθεί και να πετύχει το μεγάλο συμβιβασμό που απαιτείται αυτή την ώρα προκειμένου να αναχαιτιστούν απρόβλεπτες εξελίξεις.
Τέλος, η Αθήνα που με τεράστιο κόστος συμμορφώθηκε στις απαιτήσεις της Ευρώπης, είναι καλή ευκαιρία να αναλάβει τώρα το διαπραγματευτικό ρόλο που της ανήκει.
