Χρήστος Μπουκώρος :Το σθεναρό «όχι» και οι Ελληνικές ασθένειες

χρήστος-μπουκώρος-το-σθεναρό-όχι-κα-6751

Την προηγούμενη, καταστροφική όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, δεκαετία, πετύχαμε ρυθμούς ανάπτυξης που τα πρώτα χρόνια της άγγιζαν ακόμη και το 5%! Επίτευγμα κολοσσιαίο αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα βρισκόμαστε στο -6%.

Το ερώτημα είναι γιατί οι συγκεκριμένοι ρυθμοί ανάπτυξης δεν μας προφυλάξανε από την κρίση που σήμερα βιώνουμε. Είναι προφανές ότι επρόκειτο για μία ανάπτυξη μονοδιάστατη σε κάθε πτυχή της. Μια ανάπτυξη η οποία στηρίχτηκε στα δανεικά που έγιναν χρέη με τα οφέλη της να μην έχουν καμία απολύτως διάχυση στην κοινωνία. Η χώρα χρεώθηκε για να πλουτίσουν κάποιοι κατασκευαστικοί όμιλοι. Τα έργα που χρυσοπληρώθηκαν δεν έδωσαν καμιά απολύτως αναπτυξιακή ώθηση και υπεραξία. Τα περισσότερα και κυρίως τα λεγόμενα Ολυμπιακά ήδη ρημάζουν.

Κάνουμε αυτή τη συνοπτική ανασκόπηση για να τη συνδέσουμε με το σήμερα και με τα γεγονότα της Χαλκιδικής όπου η κατάσταση την προηγούμενη εβδομάδα λίγο έλειψε να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Καταρχήν, όποιος ισχυριστεί ότι η λειτουργία ορυχείων δεν βλάπτει το περιβάλλον και δεν αφήνει βαθύ το αποτύπωμά της στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν είναι βέβαιο ότι ψεύδεται. Ούτε καν η προηγμένη σε όλους τους τομείς Φινλανδία έχει αποφύγει τα ατυχήματα στα ορυχεία χρυσού και νικελίου. Όμως δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στο Βόρειο Πόλο κυριολεκτικά για να μάθουμε ότι τα ορυχεία έχουν και συνέπειες. Μια βόλτα στις κοντινές μας Κοζάνη και Πτολεμαΐδα θα μας πείσει, έστω και αν εκεί οι εξορύξεις αφορούν λιγνίτη και όχι χρυσό, νικέλιο ή ουράνιο που απαιτούν βαριάς μορφής χημική επεξεργασία. Διαχρονικά βεβαίως και όχι τώρα την εποχή της κρίσης και της ανεργίας οι τοπικές κοινωνίες της Δυτικής Μακεδονίας τάσσονταν υπέρ των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Οι λόγοι είναι ευνόητοι και οφθαλμοφανείς.

Εκτός όμως από τα προαναφερθέντα, μεγάλο ψέμα θα πει και όποιος ισχυριστεί ότι μπορεί να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί μια οικονομία η οποία διαθέτει ορυκτό πλούτο και τον αφήνει ανεκμετάλλευτο. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε …ουτοπικές οικονομίες και κοινωνίες. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχει συμβεί πουθενά αλλού.

Στην περίπτωση της Χαλκιδικής όλα πήγαν στραβά από την αρχή. Ενας δήμαρχος (Πάχτας) που έχει μεν την πλειοψηφία αλλά όχι την έξωθεν καλή μαρτυρία. Εμπλοκή πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιριών σε συνεργασία με ντόπιους οικονομικο-εκδοτικούς γίγαντες. Υπουργικές αποφάσεις από έναν υπουργό(Παπακωνσταντίνου) που σήμερα είναι δακτυλοδεικτούμενος. Ελλιπής και ανοργάνωτη διαβούλευση με την τοπική κοινωνία. Προσπάθεια εμφανούς πολιτικής εκμετάλλευσης της αγωνίας των κατοίκων από κόμματα της αντιπολίτευσης. Τρομοκρατικές επιθέσεις και υπέρμετρη χρήση αστυνομικών και κατασταλτικών μέτρων.

Με δεδομένο ότι τα όποια κοιτάσματα μετάλλων προΰπήρχαν της… αφεντιάς μας και δεν μας ρώτησαν αν θα εγκατασταθούν σε τουριστικές ή εντελώς άγονες και απομακρυσμένες περιοχές, η περίπτωση της Χαλκιδικής απαιτεί έστω και τώρα πιο λεπτούς χειρισμούς. Η συνέχιση της διαμάχης ανάμεσα στην οχλοκρατία και την τη σιδερένια πυγμή δεν ωφελεί ούτε την τοπική κοινωνία, ούτε την οικονομία , ούτε την ίδια την επένδυση.

Με δηλωμένη-μόλις χθες- την πρόθεση του πρωθυπουργού να συνεχιστεί η επένδυση και με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης να συνηγορούν στην υλοποίησή της, απαιτούνται άμεσα βελτιωτικές παρεμβάσεις στο θέμα που απειλεί την κοινωνική ειρήνη.

Καταρχήν έστω και αν χρειαστεί ακόμη και τοπικό δημοψήφισμα πρέπει να εξασφαλιστεί με κάθε τρόπο η συναίνεση της πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας. Οι αντιδρώντες ασφαλώς κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο πλην όμως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αποτελούν και την πλειοψηφία της Χαλκιδικής.

Ακόμη, πρέπει από τώρα ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο η τοπική να πειστεί ότι θα εφαρμοστούν όλοι οι παγκόσμιοι κανόνες ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος και επειδή όπως και να γίνει συνέπειες πάλι θα υπάρξουν η κοινωνία πρέπει να γνωρίζει το χρόνο και το βαθμό αποκατάστασης των βλαβών και ακόμη να γνωρίζει και την πιθανότητα ανεπανόρθωτων βλαβών. Τέλος, η κυβέρνηση οφείλει να μεγιστοποιήσει τα οφέλη για την οικονομία ώστε να πάψει η εντύπωση ότι τα πάντα πουλήθηκαν αντί πινακίου φακής. Η εξαγγελία νέας νομοθετικής ρύθμισης επ’ αυτού κινείται στη σωστή κατεύθυνση.

Οσοι συνεχίζουν να μας πιπιλίζουν ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση απλά αεροβατούν. Είναι οι ίδιοι ή σχεδόν οι ίδιοι που μας …έπρηξαν με την αειφορία της πράσινης ανάπτυξης και των πράσινων αλόγων και τελικά μας έριξαν στα βράχια. Αρκεί να ξεχωρίσουμε την ανάπτυξη από την ανεπανόρθωτη καταστροφή. Υπάρχουν τα μέσα γι΄αυτόν το διαχωρισμό με την προϋπόθεση ότι υπάρχει κράτος σοβαρό, που ακόμη και αν δεν είμαστε σήμερα ,οφείλουμε τάχιστα να γίνουμε.

Τέλος δεν μπορεί να μην επισημάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση τη διαχρονική παρέμβαση οργανωμένων μειοψηφιών και εσχάτως και πολιτικών δυνάμεων, για την παρεμπόδιση κάθε είδους επενδύσεων σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελληνικής επικράτειας. Και αν η αντίδρασή τους για τα ορυχεία έχει κάποια νομιμοποιητική βάση, δεδομένης της παγκόσμιας εμπειρίας, πώς να εξηγηθεί η λυσσώδης αντίδρασή τους όχι στην εγκατάσταση ορυχείων αλλά ακόμη και στην κατασκευή ξενοδοχείων; Ο θαυμαστής του Ούγκο Τσάβες δεν μπορεί να μην βλέπει ότι το θαύμα της επανάστασης βασίστηκε αποκλειστικά στον ορυκτό πλούτο της Βενεζουέλας. Εκτός και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα απλά και οικολογικά…

Υ.Γ. Την ερχόμενη Τετάρτη στην αίθουσα της βιβλιοθήκης των «Τριών Ιεραρχών» έχω κληθεί να συντονίσω την παρουσίαση του βιβλίου του πάντα αιρετικού και αντισυμβατικού συγγραφέα Γιώργου Καραμπελιά « Η αποστασία των διανοούμενων». Ομιλητές της εκδήλωσης θα είναι ο συγγραφέας, ο καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Βαγγέλης Αυδίκος. Αν και μια άλλη θεώρηση για τα αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης, όχι τόσο δημοφιλής αλλά εμπεριστατωμένη και ψύχραιμη, σας ενδιαφέρει, είστε προσκεκλημένοι.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου