Χρήστος Μπουκώρος : Η άκρη της βίας και της τρομοκρατίας στη Βουλή

χρήστος-μπουκώρος-η-άκρη-της-βίας-και-40419

Η βία έχει πολλά πρόσωπα. Όλα απεχθή αλλά και αλληλένδετα μεταξύ τους. Μπορεί να δείχνουν τα πρόσωπα της βίας διαφορετικά, αλλά στη βάση τους είναι τόσο ίδια ώστε να θυμίζουν μια αντίστροφη ρωσική μπαμπούσκα. Η μικρή βία κρύβεται στη μεγάλη κούκλα και όσο προχωράς στο πυρήνα του δημοφιλούς παιχνιδιού η βία αυξάνεται. Το κοινό χαρακτηριστικό της βίας είναι ότι στρέφεται κατά του ανθρώπου και της λογικής. Εναντίον του όποιου ανθρώπου και της όποιας λογικής. Λογικός συνειρμός, αν αποδεχτούμε το επιστημονικό και ιστορικό θέσφατο σύμφωνα με το οποίο ο άνθρωπος είναι το υπέρτερο λογικό ον. Όχι πως δεν υπάρχει βία που στρέφεται κατά των ζώων, αλλά με τις όποιες επιμέρους απόψεις, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα.

Μπορεί να ξενίζει ο σημερινός τίτλος, όμως πιστεύουμε ότι θα τεκμηριωθεί στη συνέχεια του κειμένου. Ας βγάλουμε για λίγο από το μυαλό μας τις εμπρηστικές επιθέσεις και τις από καθαρή τύχη μη δολοφονικές βομβιστικές ενέργειες σε πολυσύχναστους χώρους. Ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα της Βουλής το τελευταίο διάστημα. Θα εκπλαγούμε από το κρεσέντο λεκτικής βίας που κυριαρχεί μεταξύ των… εθνικών αντιπροσώπων.

Η λεκτική βία αποτελεί το πρελούδιο της αιματηρής βίας. Όταν υβρίζεις χυδαία ένα πρόσωπο και δεν επιτυγχάνεις το στόχο σου, το επόμενο βήμα είναι η χρήση ωμής βίας. Το γεγονός ότι οι βουλευτές δεν έχουν έρθει ακόμη στα χέρια δεν σημαίνει τίποτα, αφού οι βραχίονές τους στην κοινωνία αναλαμβάνουν την υλοποίηση της επόμενης φάσης. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι επαναφέρουμε στη μνήμη όλων μας ορισμένα χαρακτηριστικά περιστατικά λεκτικής κοινοβουλευτικής βίας.
Όταν οι κύριοι Μιχαλολιάκος και Κασιδιάρης ουρλιάζουν από το βήμα της Βουλής ότι για όλα τα δεινά της χώρας ευθύνονται οι μετανάστες και πρέπει να φύγουν από τη χώρα, δεν δίνουν ιδεολογικό άλλοθι στον άνεργο 24χρονο και στο πυροσβέστη των 700 ευρώ να ξεπαστρέψουν τον πρώτο Πακιστανό που θα βρεθεί μπροστά τους;
Όταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλος, που όντας βουλευτής δηλώνει αναρχικός(!), λέει μέσα στη Βουλή ότι όσα γίνονται μέσα στις καταλήψεις θα είναι η αφετηρία για τα όσα θα σας… πάρουν και θα σας σηκώσουν, τι ακριβώς εννοεί; Απ’ όσο γνωρίζω, παρά τη θέλησή του έναν άνθρωπο μόνο το ωστικό κύμα μιας βόμβας μπορεί να τον πάρει και να τον σηκώσει, με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν πλήττεται από τυφώνες που επίσης θα μπορούσαν να πάρουν και σηκώσουν έναν ή πολλούς ανθρώπους, όπως ακριβώς μια βόμβα. Δεν είναι αυτό κήρυγμα μίσους;
Όταν ο εξτρεμιστής του λαϊκισμού Πάνος Καμμένος, με όποια αιτία και με όποια αφορμή, όποιο νομοσχέδιο και αν συζητείται στη Βουλή, ο ίδιος και οι βουλευτές καταλήγουν με μόνιμη επωδό τούς προδότες πολιτικούς και δημοσιογράφους που ξεπουλάνε την πατρίδα, δεν δημιουργεί κλίμα; Ποιος γνήσιος πατριώτης θέλει να κυκλοφορούν ζωντανοί οι προδότες της πατρίδας;

Όταν η τρικομματική κυβέρνηση δια του αρμόδιου υπουργού διακηρύττει ότι όλες οι καταλήψεις είναι στέκια ανομίας και κατά συνέπεια οι χιλιάδες νέοι που συχνάζουν εκεί από άποψη ή ιδεολογία είναι παράνομοι, δεν μετατρέπει όλους αυτούς τους χώρους και τους νέους ανθρώπους σε ευάλωτα φυτώρια στρατολόγησης από οργανώσεις που διοικούνται από νοσηρούς εγκεφάλους, φανατικούς θιασώτες της ένοπλης βίας; Όταν η χώρα σου σε θεωρεί a priori παράνομο και τρομοκράτη, δεν έχεις άλλο τρόπο να αμυνθείς από το να υποδυθείς το ρόλο που σου φόρεσαν… παλτό. Όχι ότι οι συγκεκριμένοι χώροι δεν έχουν λειτουργήσει κατά το παρελθόν ως συγκοινωνούντα δοχεία με την τρομοκρατία. Όταν όμως ακόμη και στον αντιεξουσιαστικό χώρο υπάρχει μεγάλη πολιτική διαμάχη σχετικά με τις κινηματικές και τις ένοπλες ενέργειες και το αν αυτές συνδέονται ή διαχωρίζονται, είναι λογικό η Πολιτεία να τους τσουβαλιάζει όλους; Δεν λειτουργεί έτσι υπέρ της μαζικοποίησης της τρομοκρατικής λογικής;
Και ένα ακόμη παράδειγμα από τα πολλά που διαδραματίζονται στη Βουλή τελευταία. Με την Ντόρα Μπακογιάννη θύμα τρομοκρατίας και η ίδια, σπανίως συμφωνούμε μαζί της, είπε όμως το εξής απλό: Όταν εδώ μέσα η μία πολιτική παράταξη κατηγορεί την άλλη ως αρωγό των τρομοκρατών, δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να παίζουμε το παιχνίδι της τρομοκρατίας!!! Τι άλλο περιμένουν ν’ ακούσουν δηλαδή για να λογικευτούν;

Δεν προσφέρει παραπάνω στην επιχειρηματολογία η αναφορά σε άλλα χτυπητά παραδείγματα πρωτοφανούς λεκτικής πολιτικής βίας, ούτε η αναφορά σε χυδαιότητες που καταγράφονται καθημερινά εντός του Κοινοβουλίου. Είναι πασιφανές πιστεύουμε ότι το ιδεολογικό υπόβαθρο όσων συμβαίνουν στην κοινωνία βρίσκεται στο ναό της Δημοκρατίας, τον οποίο ορισμένοι μαγαρίζουν με τα όσα κάνουν, ακόμη και με την παρουσία τους σε ορισμένες περιπτώσεις.
Πολίτες, γρηγορείτε! Ανίκανοι και αδίστακτοι μέσα από έναν εκρηκτικό συνδυασμό αδιαλλαξίας και μισαλλοδοξίας επιθυμούν την κοινωνική καταστροφή, διότι όσο πιο αδύναμη είναι η κοινωνία, τόσο ισχυρότεροι αισθάνονται οι ίδιοι. Με ασπίδα τη λογική, που είναι το χαρακτηριστικό που μας κάνει ξεχωριστούς, ας τους εμποδίσουμε, όπου και αν βρίσκονται, όπου κι αν κρύβονται!

Υ.Γ.: Συνηθίζω να γράφω το άρθρο της Κυριακής το μεσημέρι του Σαββάτου. Μέσα από μια συνωμοσία ψυχολογίας και επαγγελματικών συνθηκών το συγκεκριμένο γράφτηκε το πρωί της προηγούμενης Δευτέρας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα όσα ακολούθησα,ν τόσο με την προκήρυξη των τρομοκρατών, όσο και με την πολιτική αντιπαράθεση για τα συγκεκριμένα θέματα, αλλά και για το ζήτημα της απεργίας στο ΜΕΤΡΟ, ενισχύουν τους προβληματισμούς μας αλλά και την ανάγκη επικράτησης ψυχραιμίας και μετριοπάθειας.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου