Αντιλαλούν οι φυλακές… ήταν το λαϊκό άσμα της δεκαετίας του ’30, επί δικτατορίας Μεταξά, του μουσικοσυνθέτη Μάρκου Βαμβακάρη αυτό που διάλεξε να… στροφάρει μπροστά στο αυτοσχέδιο μουσικό σχήμα στα γραφεία του κόμματος της ΔΗΜΑΡ ο πρόεδρός της και κυβερνητικός εταίρος και σήμερα εορτάζων Φώτης Κουβέλης.
Την ίδια μέρα για όσους δεν έπιασαν το συμβολισμό της μουσικοχορευτικής επιλογής Κουβέλη ήρθε το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να ξεδιαλύνει τις όποιες αμφιβολίες. Ασυλία επωνύμων και ατιμωρησία τέλος! Ήταν το σημαντικότερο σημείο του πρωτοχρονιάτικου μηνύματος του ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου.
Την ίδια ώρα πυκνώνουν και ήδη δημοσιεύονται οι δημοσιογραφικές πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες αυτή την ώρα αθόρυβα και με υπηρεσιακή μυστικότητα συντάσσονται περίπου εκατό(!!!) δικογραφίες για πολύκροτες υποθέσεις, που κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια είδαν το φως της δημοσιότητας αλλά στη συνέχεια για λόγους… ιδιωτικού συμφέροντος κατέληξαν στις ελληνικές καλένδες. Πολλοί μάλιστα λένε ότι μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου πραγματικά θα αντιλαλήσουν οι φυλακές από τα ηχηρά ονόματα που θα διαβούν τις πύλες τους.
Το βέβαιο είναι μόνο αυτό που σήμερα μπορούμε να καταγράψουμε, γιατί σε ποιο βαθμό θα επιβεβαιωθούν οι συγκεκριμένες πληροφορίες μένει να το δούμε. Σίγουρα όμως το γνωστό αγωνιώδες νεοελληνικό ερώτημα «μα, καλά, ούτε ένας επώνυμος στην φυλακή;» έχει ήδη καταρριφθεί. Η πτέρυγα των VIP στον Κορυδαλλό ασφυκτιά κιόλας από τον υπερπληθυσμό. Πολιτικοί και επιχειρηματίες, που όχι μόνο ήταν στο απυρόβλητο αλλά κινούσαν και τα νήματα της δημόσιας ζωής, αρχίζουν πλέον να βλέπουν τον κόσμο ριγέ.
Εν τέλει ο τρόπος με τον οποίο τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας -και όχι η κυβέρνηση, η οποία καλώς ή κακώς μόνο τον τόνο μπορεί να δώσει- θα αντιμετωπίσουν τις περιπτώσεις εκείνες των πολιτικών και των υπολοίπων παραγόντων της δημόσιας ζωής οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα αξιώματά τους και την ισχύ τους προκειμένου να γίνουν μεγιστάνες του πλούτου με τρόπο παράνομο και καταχρηστικό, θα είναι και η υπόθεση η οποία θα ακυρώσει ή θα επιταχύνει την κοινωνική έκρηξη.
Σε αυτή την μεγάλη υπόθεση για την οποία η κοινή γνώμη δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον, όχι από εκδικητικότατα και μίσος αλλά για λόγους ουσίας και ισονομίας, ελλοχεύουν και πολλοί και σοβαροί κίνδυνοι οι οποίοι δύνανται να ακυρώσουν την όλη προσπάθεια εξυγίανσης στην πράξη.
Η πιθανότητα να κυριαρχήσουν πολιτικές σκοπιμότητες, το ενδεχόμενο κάποιοι ισχυροί να συνεχίσουν να απολαμβάνουν κρατικής προστασίας, ο φόβος να ελεγχθούν και να τιμωρηθούν περιπτώσεις ελάσσονος σημασίας και να ξεχαστούν κάποιες άλλες μείζονος ενδιαφέροντος χωρίς να υπάρξει σειρά προτεραιότητας και αρχή αναλογικότητας, η επιδίωξη για εντυπωσιασμούς και όχι για αποτελέσματα, είναι ορισμένοι αλλά όχι οι μόνοι κίνδυνοι σ’ αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο της δημόσιας ζωής.
Αν το κράτος ακόμη και τούτη τη δύσκολη ώρα επιχειρήσει να προστατέψει ορισμένα από τα χαϊδεμένα παιδιά του, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χαθεί μαζί τους.
Τέλος, επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε κάθε πολιτισμένο κράτος εξακολουθεί να ισχύει το νομικό ρητό «καλύτερα εκατό ένοχοι ελεύθεροι, παρά ένας αθώος στη φυλακή» πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν όροι αρένας και αποφάσεις που θα επιβάλλονται από το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα της εποχής. Ακόμα και τα όσα ακούγονται για τον Βολιώτη αστυνομικό της Δίωξης Ναρκωτικών για το πάθημά του θα πρέπει να αποτελούν βάση διαρκούς προβληματισμού.
