Η βδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε από το σθεναρό «όχι» του Φώτη Κουβέλη και της ΔΗΜ.ΑΡ στην αποδοχή των μέτρων που προτείνει η τρόικα, η εφαρμογή των οποίων θα σημάνει την εξαφάνιση οποιουδήποτε πλαισίου δικαιωμάτων του εργαζόμενου.
Οι κυβερνητικοί ερμήνευσαν τη στάση αυτή ως εστία κινδύνου για την κυβερνητική συνοχή, παρά τις συνεχόμενες διαβεβαιώσεις της ΔΗΜ.ΑΡ ότι στηρίζει σταθερά και… σθεναρά την κυβέρνηση. Οι αντιπολιτευόμενοι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Καμμένος και άλλοι μίλησαν με έμφαση για θέατρο και υποκρισίες, για κακοστημένη παράσταση τους πρωταγωνιστές της οποίας σύντομα θα γιουχάρουν οι θεατές ζητώντας πίσω τα λεφτά τους. Τόσο απλές και χοντροκομμένες ερμηνείες, τόσο ρηχή πολιτική σκέψη δεν μπορεί να εκπορεύονται από εγκεφάλους που κυβερνούν ή από άλλους που θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Κι όμως προέρχονται! Γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε. Από ανικανότητα ή από σκοπιμότητα.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που οι Έλληνες υπουργοί Γεωργίας έβλεπαν τους αγρότες του κάμπου να στήνουν μπλόκα κόβοντας τη χώρα στη μέση και κυριολεκτικά έτριβαν τα χέρια τους, αφού αυτή η πίεση τους νομιμοποιούσε στα μάτια των Ευρωπαίων εταίρων να ζητήσουν κάποια κονδύλια παραπάνω από τις Βρυξέλες. Οι εποχές, οι ανάγκες και τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν αλλά τα εργαλεία πολιτικής παραμένουν αιωνίως τα ίδια.
Δηλώσεις και ειδήσεις οι οποίες πιστοποιούν πως όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές γνωρίζουν ότι ο Φώτης Κουβέλης δεν κάνει πίσω και ας εκτιμούσαν ορισμένοι φωστήρες εδώ και τέσσερις μέρες ότι θα κάνει κολωτούμπα! Γνωρίζουν λοιπόν και δύο τινά ξεπροβάλλουν, είτε εισάγουν τα μέτρα ως έχουν με τον κίνδυνο να καταψηφιστούν και στην καλύτερη περίπτωση να περάσουν και να λαβωθεί όμως η κυβερνητική πλειοψηφία με αδιόρατες για το άμεσο μέλλον συνέπειες για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη, είτε να τα βελτιώσουν ή ακόμα και να τα αποσύρουν παραπέμποντάς τα στο εγγύς μέλλον. Αν πράγματι Γερμανοί και τροϊκάνοι έχουν αποφασίσει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ -γιατί έτσι τους συμφέρει μη ξεγελιέστε- τότε η δεύτερη εκδοχή προβάλλει πιο πιθανή. Αύριο ή το πολύ μεθαύριο θα δούμε τι θα συμβεί, αν πράγματι τα μέτρα εισαχθούν προς ψήφιση την Τετάρτη στη Βουλή, ενδεχόμενο που είναι απολύτως πιθανό.
Για να είμαστε και δίκαιοι η μέχρι τώρα στάση Κουβέλη στο συγκεκριμένο θέμα -εμείς πιθανολογούμε με την έγκριση των δύο άλλων εταίρων- έχει αποδώσει αρκετά πράγματα, αφού καμία σχέση δεν έχουν τα εργασιακά όπως προτείνονται σήμερα σε σχέση με την αρχική πρόταση της τρόικας. Αν μάλιστα βελτιωθούν περαιτέρω ή και αποσυρθούν εντελώς, τότε ο Κουβέλης θα μπορεί να μιλήσει για πλήρη δικαίωση της θέσης του.
Επειδή στην Ελλάδα ζούμε όμως και ό,τι κι αν γίνει αντίλογος υπάρχει σε όλα και το πνεύμα αντιλογίας διαχέεται παντού, δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι πρόκειται για άρνηση μόνο για την τιμή των όπλων. Εγείρουν μάλιστα και το επιχείρημα ότι τα υπόλοιπα μέτρα του πακέτου είναι απείρως σκληρότερα με περικοπές μισθών και συντάξεων και όμως η ΔΗΜ.ΑΡ τα υιοθετεί. Αγνοούν βεβαίως ότι η πολιτική παραμένει η τέχνη του εφικτού και ένας σοβαρός πολιτικός μπορεί να διακρίνει τι μπορεί να πετύχει και τι όχι. Οι λαϊκιστές, αιθεροβάμονες και οι ανίκανοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τους στόχους της πολιτικής μια δεδομένη εποχή.
Στο τέλος – τέλος για ένα κόμμα που λέγεται Δημοκρατική Αριστερά ζητήματα που έχουν να κάνουν με εργασιακές σχέσεις, συλλογικές συμβάσεις κ.τ.λ. έχουν μεγαλύτερη σημειολογική, συμβολική, πολιτική και ιδεολογική σημασία σε σχέση με τους δύο άλλους κυβερνητικούς εταίρους.
