Αναζητώντας αχτίδες φωτός στο γκρίζο τοπίο της σημερινής πραγματικότητας δεν είναι διόλου εύκολο να ικανοποιηθείς. Το τοπίο δείχνει μουντό και άνυδρο. Όμως πάντα θα υπάρχει εκείνο το αχνό χαμόγελο στο κουρασμένο πρόσωπο που θα σου υπενθυμίζει ότι δεν τελείωσαν όλα, ακόμη υπάρχουν ελπίδες.
Είναι λοιπόν ευδιάκριτο ότι η καλύτερη είδηση των τελευταίων ημερών είναι τα στοιχεία του συνδέσμου εξαγωγέων σύμφωνα με τα οποία οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων αυξήθηκαν το 2010 σε ποσοστό 35%! Το κερασάκι αυτής της εύγευστης τούρτας αποτέλεσε το στοιχείο ότι ταυτόχρονα μειώθηκαν κατά 14% οι εισαγωγές.
Μπορεί ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος και ο άνεργος που διαβάζει αυτές τις γραμμές να τις νιώθει αδιάφορες ή ξένες, ίσως γιατί δεν γνωρίζει ότι μόνο στο νομό Μαγνησίας δραστηριοποιούνται περίπου 120 εξαγωγικές επιχειρήσεις με κυρίαρχο αντικείμενο την επεξεργασία και τυποποίηση αγροτικών προϊόντων. Επιχειρήσεις που αγοράζουν τον… κόπο των αγροτών συνήθως σε καλές τιμές και δίνουν δουλειά σε εκατοντάδες εργαζόμενους. Υπάρχουν όμως και παραγωγικές μονάδες υψηλής τεχνολογίας και κατασκευής μηχανημάτων που εξάγουν τα παραγόμενα προϊόντα στις μεγαλύτερες αγορές και σε πολύ δυναμικούς πελάτες. Πρόκειται για επιχειρήσεις που φέρνουν χρήμα στην Ελλάδα την ώρα που η ρευστότητα βρίσκεται στο ναδίρ.
Από την άλλη πλευρά η σημαντική μείωση των εισαγωγών, εκτός από την πτώση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων καταναλωτών, αποδεικνύει και μια -δειλή αρχικά- στροφή προς τα εγχώρια προϊόντα. Η στροφή προς τα ντόπια προϊόντα θα πρέπει να γίνει πραγματικά θεαματική, αν θέλουμε να δούμε αποτελέσματα στην οικονομία αλλά και στο πορτοφόλι μας. Η προτίμηση στα ελληνικά προϊόντα με κάθε τρόπο δεν πρέπει να υλοποιηθεί στο πλαίσιο οικονομικής εσωστρέφειας ή της εκδήλωσης ενός καταπιεσμένου και ανέξοδου εθνικισμού τώρα που όλοι μας πιέζουν και μας… αδικούν. Τα προϊόντα που θα προτιμήσουν τώρα οι Έλληνες καταναλωτές είναι αναγκαίο σε ποιότητα και τιμή να είναι εφάμιλλα με αυτά που αναζητούν και οι Ευρωπαίοι, ώστε να είναι ανταγωνίσιμα και στην εγχώρια και στη διεθνή αγορά. Η ισορροπία ποιότητας – τιμής είναι ευθύνη των παραγωγικών μονάδων αλλά και των καταναλωτών εν μέρει, αφού με τις προτιμήσεις τους καθορίζουν την τύχη των αγαθών.
Δεν δικαιολογείται αυτή την εποχή να μην επικαλούμαστε ότι είναι εθνική ανάγκη η προτίμηση στα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες. Πόλεμο έχουμε. Πόλεμο οικονομικό, ο οποίος είναι πιο ύπουλος από το συμβατικό, ενδεχομένως και πιο ανθρωποβόρος αν χαθεί.
Για να κατανοήσουμε τα αρχικά ελπιδοφόρα στοιχεία περί αύξησης των εξαγωγών και μείωσης των εισαγωγών είναι αναγκαίο να αναζητήσουμε τις αιτίες που οδήγησαν στα συγκεκριμένα οικονομικά αποτελέσματα.
Η εγχώρια αγορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης έπαψε να είναι ενδιαφέρουσα λόγω ραγδαίας πτώσης της κατανάλωσης με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να αναζητήσουν νέες αγορές στο εξωτερικό. Η μείωση των τιμών και η αύξηση της ποιότητας είναι επίσης σημαντικές παράμετροι.
Πάντως η κατά 35% αύξηση σε ένα μόνο χρόνο αποδεικνύει ότι υπάρχουν δυνατότητες σε βάθος τριετίας οι εξαγωγές να διπλασιαστούν ή και να τριπλασιαστούν αρκεί να αυξηθεί η παραγωγή και να διευκολυνθούν και, όπου είναι αναγκαίο, να ενισχυθούν οι παραγωγικές μονάδες, μεταποιητικές ή απλά εξαγωγικές. Κυρίως όμως μέσω της έρευνας και της παροχής πληροφοριών η τεμπέλικη δημόσια διοίκηση οφείλει να πληροφορήσει τις ελληνικές επιχειρήσεις στο ζήτημα των εξαγωγών.
Διαθέτουμε το καλύτερο κλίμα και ιδανικές καιρικές συνθήκες για την παραγωγή στον πρωτογενή τομέα και όμως μέχρι τώρα εισάγουμε τα περισσότερα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που χρειάζεται η τοπική αγορά. Δεν παράγουμε και περιμένουμε να μη χρεωθούμε ή -ακόμη χειρότερα- να ξεχρεώσουμε. Με ποιο μαθηματικό τύπο κανείς δεν μας εξηγεί!
Εντατική εκμετάλλευση του πρωτογενούς τομέα σε συνδυασμό με μεταποίηση και εξαγωγές, ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας και συμπληρωματικά όλοι η υπόλοιποι κλάδοι σε συνδυασμό με την κραταιά ναυτιλία, μπορούν να βγάλουν από το αδιέξοδο την ελληνική οικονομία.
Ο κάθε Έλληνας σήμερα ας σκέπτεται ότι κάθε ευρώ που ξοδεύει για να αγοράσει ένα εισαγόμενο αγαθό στο τέλος το πληρώνει διπλό και τριπλό. Αντίθετα το κάθε ευρώ για δικά μας αγαθά επιστρέφει κατά το μεγαλύτερο μέρος του με χίλιους δυο τρόπους στο πορτοφόλι του.
Ας αναλογιστούμε τέλος ότι κανείς δεν μπορεί και κανείς δεν θέλει να μας σώσει αν δεν σωθούμε μόνοι μας…
Εδώ δεν παίζουμε, αγαπητή Ζέττα
Την προηγούμενη εβδομάδα μου λέει ο συνάδελφος: «Υπάρχει θέμα Ζέττας –Σπηλιόπουλου, η πληροφορία είναι από μέσα». Το συζητάμε και αποφασίζουμε ότι το θέμα δεν βγαίνει, αν δεν μιλήσουμε και με τις δύο πλευρές. Μιλάμε με Σπηλιόπουλο και μας λέει: «Από την πλευρά μου δεν υπάρχει κανένα θέμα, συμμετέχω κανονικά στην ομάδα». Ρωτάμε εσάς και απαντάτε: «Κανένα σχόλιο»! Βγαίνει το θέμα την Κυριακή στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με τίτλο «Η Ζέττα καρατομεί Σπηλιόπουλο». Στο φύλλο της Τρίτης γράφω σχόλιο βασισμένο σε δικές μου πληροφορίες, σύμφωνα με το οποίο ενδιαφέρθηκαν στελέχη της Ρηγίλλης προκειμένου να μην υπάρξει σύγκρουση η οποία θα πάρει διαστάσεις. Μου απαντάτε την επόμενη μέρα με σύντομο σχόλιο το οποίο φιλοξενούμε και το νόημά του συμπυκνώνεται στην εξής έννοια: «Προς την πλευρά μου δεν υπήρξε καμία παρέμβαση (από Ρηγίλλης), αλλά και να υπήρχε δεν θα εύρισκε ευήκοα ώτα, διότι είναι αδιαπραγμάτευτη η αυτοδιοικητική μας ανεξαρτησία». Την ίδια μέρα, τέσσερα εικοσιτετράωρα μετά το αρχικό δημοσίευμα, μέσω άλλης εφημερίδας ανασκευάζεται πλήρως στη γραμμή «όλα μέλι γάλα». Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ γράφει ταυτόχρονα, χωρίς να γνωρίζει ότι σε άλλη εφημερίδα εντελώς αντιδεοντολογικά έχετε ανασκευάσει τις δηλώσεις σας. «Οριστικό το «διαζύγιο» με Σπηλιόπουλο».
Δεν γνωρίζω την ακριβή νομική έννοια του διαζυγίου, όμως πιστεύω ότι στην πολιτική σημαίνει (διάσταση απόψεων, ρήξη, διαγραφή, παραίτηση, διαφορετικοί δρόμοι στο μέλλον κ.τ.λ.). Την ίδια μέραστηνTRTδηλώνετε: «Μπορεί ο κ. Σπηλιόπουλος να έδωσε εξηγήσεις δημοσίως στη γνωστή συνέντευξη Τύπου, όμως η ομάδα μας χρειάζεται ορισμένες διευκρινίσεις και ίσως κάποια έγγραφα»! Επειδή πιστεύουμε ότι ο ηγέτης όταν στηρίζει τον συνεργάτη του το κάνει χωρίς…αστερίσκους, δε νομίζουμε ότι μια τέτοια δήλωση συνιστά στήριξη αλλά έμμεσο και πονηρό πολιτικό στιγματισμό. Προς επίρρωση του ισχυρισμού μας σας θυμίζουμε την πελώρια πολιτική σύμπτωση της ίδιας εκείνης ημέρας «Ο Αντώνης Σαμαράς στηρίζει με κόστος και χωρίς περιστροφές τον μόλις καταδικασθέντα και μάλιστα σε δεύτερο βαθμό Παναγιώτη Ψωμιάδη». Εκτός και αν θέλετε να ισχυριστείτε ότι οι δικές σας πολιτικές αρχές είναι αδιαπραγμάτευτες και του προέδρου σας ελαστικές! Όποιος θέλει να στηρίξει και να ταυτιστεί με ένα πρόσωπο το οποίο βάλλεται, το κάνει έχοντας άποψη για τα πράγματα. Το ουδέν σχόλιο, οι περαιτέρω εξηγήσεις και άλλα επικοινωνιακά, περισσότερο εκθέτουν και απομακρύνουν τον ελεγχόμενο, παρά τον στηρίζουν και τον ενσωματώνουν σε μία πολιτική παράταξη. Τέλος, κ. Μακρή, αυτό που ενδιαφέρει την ειδησεογραφία δεν είναι αν θα διαγράψετε τον κ. Σπηλιόπουλο ή αν θα παραιτηθεί ο ίδιος, πράγμα που εκτιμώ ότι θα σας βόλευε αφάνταστα αυτή την ώρα, αλλά το γεγονός ότι βρίσκεστε σε πλήρη πολιτική διάσταση με τον πρώτο σε σταυρούς δημοτικό σας σύμβουλο. Και αυτό είναι απολύτως εμφανές.
Τέλος, κατανοώ την ανάγκη σας να κλείσετε μακροχρόνια και οδυνηρά μέτωπα, αφού εκλογές έρχονται και τις έχετε πάντα στο μυαλό σας, αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι σοφή αυτή η στρατηγική σας, όταν ταυτόχρονα ανοίγετε άλλα, μεγαλύτερα μέτωπα…
(Σ.Σ.: Τα παραπάνω γράφονταν την Παρασκευή το μεσημέρι. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν στη χθεσινή σύγκληση της Ομάδας της Μείζονος Μειοψηφίας και οι οποίες καταγράφονται σε αναλυτικό ρεπορτάζ στη σελίδα 9, αποδεικνύουν περίτρανα τη βασιμότητα των σχολίων και του ρεπορτάζ του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ).
