Κάποιοι λένε ότι την τελευταία 20ετία οι Έλληνες ζούσαν ένα ατέρμονο πάρτι, άλλοι πιο… προχωρημένοι υποστηρίζουν ότι όλοι μαζί φάγαμε όσα σήμερα αναζητούμε και κάποιοι νουνεχείς Ευρωπαίοι τελευταία υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα συνολικά ως χώρα μπορεί να είναι και ανίκανη!
Αβίαστα προβάλλει το ερώτημα πώς γίνεται, μετά την πολύχρονη κραιπάλη που διέλυσε τα πάντα, η επί ενάμιση χρόνο πιο σκληρή πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε ποτέ να μην αντιστρέφει την οικονομική κατάσταση ούτε του δημοσίου ούτε και των ιδιωτών;
Πιστεύουμε ότι η οικονομική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης έχει αποτελματωθεί εξαιτίας τού ότι ουδέποτε χαράχτηκε μία σαφής διαχωριστική γραμμή με το κακό οικονομικό μας παρελθόν. Παρά τις νέες ιδέες και νομοθετικές ρυθμίσεις επιβιώνουν ακόμα οι παλιές συνήθειες, δημιουργώντας ένα κράμα χάους και αναποτελεσματικότητας.
Ένα χτυπητό παράδειγμα αποτελεί και η υστέρηση εσόδων από τον Φ.Π.Α. Ο βαρύτατος (23%) για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας φόρος προστιθέμενης αξίας, είναι ένας φόρος που ανήκει αποκλειστικά στο Δημόσιο και κανένας δεν έχει δικαίωμα να τον αγγίξει παρά μόνο να τον εισπράττει και να τον αποδίδει στο ακέραιο. Σήμερα όμως πολλοί επαγγελματίες και επιχειρηματίες προκειμένου να σώσουν την επιχείρησή τους, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, στο τέλος του μήνα με τα ποσά του Φ.Π.Α πληρώνουν άλλες, πιο επείγουσες υποχρεώσεις. Φυσικά το κάνουν και τον επόμενο μήνα και τον μεθεπόμενο, ποντάροντας σε ρυθμίσεις, σε παρατάσεις, σε εξαγορά χρόνου ακόμα και χαριστικές πράξεις. Δεν κομίζουμε γλαύκαν ες Αθήνας λέγοντας ότι οι υπόχρεοι καταβολής Φ.Π.Α. σήμερα τον χρησιμοποιούν για λόγους ρευστότητας. Το παραδέχθηκε ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου μετά από συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό προ μηνός περίπου. Φυσικά όταν βυθίζεται το πλοίο κανείς δεν τηρεί τη σειρά προτεραιότητας στο διάδρομο για τη σωσίβια λέμβο, ο σώζων εαυτόν σωθήτω…
Αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν το υπουργείο Οικονομικών ξαφνικά αποφάσιζε για το συγκεκριμένο φόρο από αύριο το πρωί να ισχύουν δυο – τρία εξαιρετικά απλά και εφαρμόσιμα πραγματάκια.
Αν, ας πούμε, δεν υπήρχε καμία δυνατότητα έκδοσης τιμολογίου χωρίς να έχει κατατεθεί ο αντίστοιχος Φ.Π.Α. σε τραπεζικό λογαριασμό του Δημοσίου. Ο εκδότης εκδίδει ένα προτιμολόγιο που δεν έχει καμία αξία για το δημόσιο παρά μόνο για λόγους ενημέρωσης του δικαιούχου, βλέπει το ποσό του κάθε φόρου που επιβαρύνει ένα τιμολόγιο, αν έχει αντιρρήσεις ή έχει γίνει λάθος ζητάει διόρθωση και στη συνέχεια, αφού καταθέσει το φόρο στον τραπεζικό λογαριασμό προσκομίζει το παραστατικό και παραλαμβάνει το κανονικό τιμολόγιο κανονικό και έτοιμο προς αρχειοθέτηση. Συναλλαγές με χαρτιά και όχι με λεφτά και έτσι κανείς δεν μπαίνει στον πειρασμό της παρακράτησης και δεν έχει άλλωστε τη δυνατότητα.
Όσοι πληρώνουν με επιταγές λαμβάνουν ένα προτιμολόγιο λήξεως ταυτόσημης με την ημερομηνία λήξεως της επιταγής και την ίδια ημέρα η τράπεζα παρακρατάει τους φόρους του τιμολογίου και καταβάλλει το υπόλοιπο στον κομιστή δικαιούχο της επιταγής. Ούτως ή άλλως όλες οι επιταγές από 1.500 ευρώ και πάνω συνοδεύονται πλέον από τιμολόγιο, θα μπορούσε ίσως το ποσό να ισχύει και από 500 ευρώ και πάνω. Αν σκάσει η επιταγή γιατί ο εκδότης του τιμολογίου να καταβάλει Φ.Π.Α. που δεν εισέπραξε; Αντιθέτως ο εκδότης της επιταγής θα έχει να κάνει με το νόμο και την Εφορία, όπως άλλωστε ισχύει.
Υπάρχει όμως και το λεγόμενο λιανοπούλι. Ταβέρνες, σουβλάκια, ρούχα, υποδήματα, επιτηδευματίες των οποίων ουκ έστιν τέλος. Αυτοί για κάθε απόδειξη θα στήνονται στην ουρά της τράπεζας; Φυσικά όχι! Θα ήταν γελοίο.
Η χώρα έχει 132 ΔΟΥ στην οποίες υπάγονται από καμιά δεκαριά χιλιάδες υπόχρεοι Φ.Π.Α. Είναι πολύ εύκολο η κάθε ταμειακή μηχανή να συνδεθεί με το τερματικό της οικίας Εφορίας και όχι με ένα κεντρικό τερματικό του υπουργείου γιατί θα κρεμάει συνεχώς και σε ευθεία γραμμή (ON LINE) να καταγράφονται οι συναλλαγές και φυσικά το ποσό του αναλογούντος φόρου. Σε τρεις μέρες ή σε μία εβδομάδα ο υπόχρεος θα πρέπει να καταθέσει το ποσό του φόρου, διαφορετικά θα τίθεται εκτός συστήματος και αυτομάτως παράνομος. Φυσικά η παρανομία του είναι σχετικά μικρή, γιατί δεν σου δίνεται η ευκαιρία να την επαναλάβεις με αποτελέσματα σωρευτικά και καταστροφικά ακόμη και αν μπαίνει θέμα ζωής ή θανάτου. Οι περιπτώσεις μη καταβολής θα μπορούν να ελέγχονται άμεσα και σίγουρα πιο σύντομα από τις λεγόμενες επιχειρήσεις – σκούπα που συνήθως ελάχιστα αποδίδουν. Φυσικά τα 132 τερματικά των Εφοριών μπορούν εύκολα να είναι συνδεδεμένα με το τερματικό του Υπουργείου ώστε ο υπουργός να έχει σαφέστατη και καθημερινή εικόνα και να πάψει να επιδίδεται στο αιώνιο κυνήγι των… χαμένων φόρων. Τόσο απλά και τόσο καθαρά, όσο μια απλή διαχωριστική γραμμή με το κακό μας παρελθόν! Όσοι σκεφτούν ότι αν γίνουν τα πράγματα τόσο ελεγχόμενα οι υπόχρεοι θα αποφεύγουν να τιμολογήσουν, παίρνουν την απάντηση ότι αυτό συμβαίνει και σήμερα που τα πράγματα είναι και χαλαρά και αυστηρά μαζί!
Θέσαμε αυτές τις πρωτόλειες και ανεπεξέργαστες προτάσεις υπόψιν πολύπειρου στελέχους του υπουργείου Οικονομικών από το Βόλο για να τις σχολιάσει και μας έδωσε την εξής απάντηση: «Είναι το πιο απλό, νοικοκυρεμένο, αντιγραφεικρατικό και αποδοτικό σύστημα που έχω ακούσει. Μας δίνει εικόνα σε πραγματικό χρόνο και δεν δίνει την ευκαιρία καμίας υπεξαίρεσης. Επίσης μειώνει τα πλαστά και εικονικά τιμολόγια, τα οποία πρωτίστως εκδίδονται για την ενθυλάκωση των φόρων και κυρίως του Φ.Π.Α.».
Δεν μας σοκάρισε τόσο η αποδοχή μιας απλής πρότασης από ένα εγνωσμένης αξίας στέλεχος των Δημόσιων Οικονομικών Υπηρεσιών, όσο η απάντησή του στο ερώτημά μας «αν τόσοι τσάροι και τσαρόπουλα τόσες δεκαετίες στο υπουργείο Οικονομικών σκέφτηκαν μια τόσο απλή μέθοδο». «Δεν ξέρω αν την σκέφτηκαν, πάντως δεν έχει αναφερθεί κάτι σχετικό τα είκοσι χρόνια που υπηρετώ στο συγκεκριμένο υπουργείο. Αν όμως εφαρμοζόταν ένα τόσο απλό και ξεκάθαρο σύστημα, θα τελείωναν και τα… παιχνίδια και οι πολιτικοί θα έχαναν τα πιόνια τους και την όποια κακώς νοούμενη δύναμή τους να χειρίζονται… ανοικτούς και κατά συνέπεια ευάλωτους πολίτες!!!». Αυτά μας είπε και μας έριξε σε μεγάλη περίσκεψη για να μην πω κατάθλιψη…
