Οι φαρμακοποιοί από χθες εξαγγέλλουν αγώνα διαρκείας για τα όσα φέρνει η λεγόμενη απελευθέρωση του επαγγέλματός τους. Κι όμως πριν λίγες μέρες οι εκπρόσωποι των φαρμακοποιών και ο αρμόδιος υπουργός δήλωναν δημοσίως ότι επήλθε συμφωνία. Δεν υπολόγισαν όμως τα δύο εγχώρια μέρη το τρίτο της παρέας, που δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση ήταν η… τρόικα που ακύρωσε σχεδόν όλα τα συμφωνηθέντα περί φαρμακείων και φαρμακοποιών.
Χαρακτηριστικό και πρόσφατο το παράδειγμα που αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μεγάλο βαθμό και η τρόικα σε ακραίο βαθμό επηρεάζουν με τρόπο ζωτικό και αδιαπραγμάτευτο τη ζωή μας. Βεβαίως οι Έλληνες ελάχιστα ή καθόλουσυμμετέχουν στο λεγόμενο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Παραμένουν παγερά αδιάφοροι, παρότι η ζωή τους εξαρτάται από τις αποφάσεις της Κομισιόν, του Ευρωκοινοβουλίου του Ευρωγκρούπ και της τρόικας.
Φαίνεται όμως ότι παρόμοιοι προβληματισμοί απασχολούν και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και όχι μόνο εμάς τους υπερχρεωμένους. Πιο συγκεκριμένα: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης – Ο δρόμος προς μια υπερεθνική κοινωνία»; Αυτό ήταν το θέμα συζήτησης στο Ευρωκοινοβούλιο πριν από δυο μέρες, όπου πήραν μέρος πολιτικοί, συγγραφείς και επιστήμονες.
Έχει σβήσει σήμερα η ιδέα ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους ή είναι πιο ζωντανή παρά ποτέ; Ορισμένοι μιλούν για την ενίσχυση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ιδίως τώρα με την κρίση του ευρώ, ενώ άλλοι βλέπουν μεγαλύτερα περιθώρια για εναρμόνιση των πολιτικών στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μαρκ Φερί πιστεύει πως οι παλιές βάσεις δεν έχουν πλέον ισχύ: «Μεταπολεμικά ο πιο ισχυρός νομιμοποιητικός λόγος για την υλοποίηση της ευρωπαϊκής ιδέας ήταν η ειρήνη. Κανείς δεν ήθελε πια εμφυλίους. Αυτή η νομιμοποίηση – θα το πω πολύ σκληρά – έπαψε να υφίσταται μαζί με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου» τονίζει χαρακτηριστικά.
Μια από τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας είναι η παγκοσμιοποίηση. Πολλοί φοβούνται όμως την υποβάθμιση του ρόλου των εθνικών κρατών. Ο Ζαν Μαρκ Φερί προτείνει μια πολιτική «επανακατάκτησης της οικονομίας» ως νέο νομιμοποιητικό λόγο: «Το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό να βλέπω τους Ευρωπαίους να ανησυχούν για την παραχώρηση των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και παράλληλα να ξεχνούν πως στην πραγματικότητα παραχωρούν καθημερινά μέρος της κυριαρχίας τους και χάνουν. Δεν παραχωρούν όμως στις Βρυξέλλες κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά κάπου αλλού».
Και αυτό το «κάπου αλλού» δεν είναι ούτε καν πια ο καλός παλιός σύμμαχος, οι ΗΠΑ, αλλά οι χώρες της ανατολικής Ασίας, οι οποίες τώρα με την κρίση του ευρώ μπήκαν δυναμικά στο παιχνίδι προσφέροντας τη βοήθειά τους.
Η θέση του Γίοσκα Φίσερ είναι ότι η Ευρώπη θα πρέπει να αντιπαραθέσει στην επιρροή των χωρών της Ασίας την πολιτική της ενοποίησής της. Ο Γερμανός πολιτικός κάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες να το θέσουν ως θέμα στην κοινωνία. Διότι κατά την άποψή του «η ευρωπαϊκή πολιτική είναι ξένη στους Ευρωπαίους πολίτες, όσο παραμένει ζήτημα μιας ελίτ και ασκείται από λίγους».
Συμπέρασμα λογικό που οδηγεί στη διαπίστωση ότι ζούμε σε μια αποστεωμένη ευρωπαϊκή δημοκρατία χωρίς καμία συμμετοχική διαδικασία. Το γραφικό προ 30ετίας σύνθημα «είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ» δεν πέρασε στην ελληνική κοινωνία. Ουδέποτε ασχοληθήκαμε για τις αποφάσεις που μας καθοδηγούν, ούτε και τώρα που η Ευρώπη ελέγχει ακόμη και την… αναπνοή μας. Κατά συνέπεια όποια και αν είναι η Ευρώπη του μέλλοντος, Ηνωμένες Πολιτείες ή χαλαρή Ομοσπονδία Συμφερόντων, οι Έλληνες δεν θα ρωτηθούν για τη μορφή της, γιατί ελάχιστοι και ελάχιστα ενδιαφέρθηκαν να μάθουν για τα όσα εκεί συμβαίνουν…
