Μόνο από τύχη και έγκαιρη κινητοποίηση δεν πάθαμε σαν πόλη το… κάζο του αιώνα. Χθες τα ξημερώματα κινδύνεψε σοβαρά από περίεργη πυρκαγιά o καταπράσινος πνεύμονας του Βόλου, ο λόφος της Γορίτσας. Κάηκαν δεκάδες πεύκα, αλλά τελικώς στις τρεις τα χαράματα οι πυροσβέστες έσβησαν τη φωτιά που είχε τρομάξει τους περίοικους και προβληματίσει τους εκατοντάδες Βολιώτες από τους οποίους έγινε αντιληπτή . Είναι σα να λέμε ότι ξέσπασε πυρκαγιά στο λόφο Φιλοπάππου στην Αθήνα!
Ιστορικά, λόγω των σημαντικών γεωγραφικών χαρακτηριστικών του, κτιστηκε πάνω στο λόφο αυτόν μια ισχυρή πόλη, πιθανόν από τον Φίλιππο τον Β΄, όταν οχύρωνε στρατηγικές θέσεις στη Μαγνησία. Το όνομα της πόλης μένει ακόμη και σήμερα άγνωστο, αν και κατά καιρούς διάφοροι μελετητές προσπάθησαν να την ταυτίσουν με την Ιωλκό, τη Νήλεια, το Ορμίνιο, τη Δημητριάδα.
Τα τείχη της καστρόπολης κτίστηκαν πιθανότατα από τον Κάσσανδρο στα χρόνια ανάμεσα στο 316 και 298 π.Χ. Ο παλμός της ζωής στην πόλη αυτή σταμάτησε σύντομα και απότομα και οι κάτοικοί της συνοικίστηκαν περί το 294 π.Χ. στην πόλη της αρχαίας Δημητριάδας, σε ένα λόφο στην απέναντι ακτή του Παγασητικού κόλπου. Έτσι η πόλη της Γορίτσας εγκαταλείφτηκε σιγά – σιγά ως το 250 π.Χ. και έκτοτε δεν ξανακατοικήθηκε. Ο λόφος της Γορίτσας είναι σήμερα προσφιλής στους κατοίκους του Βόλου για τους χώρους περιπάτου, αναψυχής και προσκύνησης της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής.
Αυτά ιστορικά, γιατί η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα μπορεί να γελοιοποιήσει ακόμη και τη διασταυρωμένη και αποτυπωμένη ιστορία.
Λίγο πριν έρθουμε στο σήμερα, επισημαίνουμε ότι αξιωματικοί των Γερμανών κατακτητών είχαν προτείνει να «φαγωθεί» και να γκρεμιστεί ο λόφος προκειμένου οι νοτιοανατολικές αέριες μάζες να φθάνουν πιο εύκολα στο πολεοδομικό συγκρότημα και να βελτιώνουν το κλίμα του λεκανοπεδίου του Βόλου!!! Πίστευαν ότι θα μείνουν μόνιμα και ήθελαν καλό κλίμα! Ευτυχώς δεν πρόλαβαν να ισοπεδώσουν αυτό το μικρό χαρακτηριστικό μνημείο της φύσης. Αυτό όμως που δεν έκαναν οι κατακτητές παραλίγο χθες τα ξημερώματα να το καταφέρουν ο ωχαδελφισμός ασυνείδητων πολιτών και η νεοελληνική διοικητική ανεπάρκεια.
Τι είναι λοιπόν σήμερα ο λόφος της Γορίτσας; Ιδιοκτησιακά ανήκει κατά 23% περίπου στο Δήμο Πορταριάς και στο Δήμο Ιωλκού κατά 77%. Βεβαίως το σύνολο του λόφου γειτνιάζει με πυκνοκατοικημένες περιοχές του Δήμου Βόλου και αποτελεί φυσικό σύνορο με έναν άλλο δήμο, αυτόν της Αγριάς! Κάτι σαν εξ αδιαιρέτου διαμέρισμα δηλαδή.
Αν με ρωτήσετε ποιος είναι υπεύθυνος για τον καθαρισμό, την αποψίλωση και την πυροπροστασία του λόφου, με βεβαιότητα θα σας απαντήσω κανένας! Ο καθαρισμός του λόφου επαφίεται στη φιλοτιμία των ομάδων προσκόπων και κάποιες φορές, στις, θεμιτά επικοινωνιακές, εξορμήσεις των νεολαίων της Ευαγγελικής Εκκλησίας Ελλάδος. Ο πολυσύχναστός εθνικός(!) δρόμος που διέρχεται από τις στροφές της Γορίτσας τα τελευταία χρόνια καθαρίζεται -χωρίς να έχει ο ίδιος καμία αρμοδιότητα- με πρωτοβουλία του αντιδημάρχου Αγριάς Χαράλαμπου Ζάχου μόνο και μόνο επειδή οδηγεί στο βιλαέτι του. Σε διαφορετική περίπτωση τα σκουπίδια θα είχαν καλύψει το οδόστρωμα!
Με τόσα σκουπίδια και βιομάζα από ξηρόχορτα τι πιο εύκολο από το να καεί ο λόφος; Κάτι που ουδέποτε είχαν φανταστεί οι τοπικοί διοικούντες, που από τα μπαλκόνια μάς μιλούν για τη… φαντασία στην εξουσία!
Ολα αυτά τα στραβά βέβαια μάς έρχονται από το διοικητικό σύστημα των κοινοτήτων, οι οποίες τα κληρονόμησαν από τα κιτάπια της Τουρκοκρατίας. Όμως το νεοελληνικό κράτος, κοντά δύο αιώνας τώρα, δεν κατόρθωσε να τα ξεκαθαρίσει.
Ελπίζουμε ο Καλλικράτης να περάσει και καμιά βόλτα από το λόφο και αφού… κρυφογελάσει με τα παράνομα ζευγαράκια, ας ατενίσει τον ήρεμο Παγασητικό, μήπως και κατεβάσει κάποια ιδέα για το τι θα γίνει με το μέλλον του δύσμοιρου τούτου τόπου…
