Γαλλία 250.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Πορτογαλία 180.000. Αυστρία 80.000 εργαζόμενοι στο λεγόμενο στενό δημόσιο τομέα. Ελλάδα σύμφωνα με ασφαλείς πλέον εκτιμήσεις, αφού η απογραφή ολοκληρώνεται, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξεπεράσουν το 1 εκατομμύριο!
Και λοιπόν; Τι θα κάνει η Ελληνική κυβέρνηση; Θα τους απολύσει ώστε να εξορθολογήσει το ανθρώπινο δυναμικό της κρατικής μηχανής; Γιατί ; Για να προστεθούν στους 500.000 ανέργους άλλοι τόσοι; Φυσικά κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε αυτόματη κοινωνική ανάφλεξη.
Οι μισθοί του δημοσίου έχουν συμπιεστεί την τελευταία χρονιά σε τέτοιο βαθμό που οποιαδήποτε σκέψη για επιπρόσθετες περικοπές επίσης θα οδηγούσε σε κοινωνική έκρηξη.
Κατά τα φαινόμενα το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να περικόψει περισσότερο από τις δαπάνες μισθοδοσίας, απλά με την απογραφή θα γνωρίζει πόσους πληρώνει και ποιο είναι το αντικείμενό τους, υπαρκτό και ανύπαρκτο. Κάτι είναι και αυτό.
Βέβαια, χθεσινά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για κατάργηση ορισμένων ΔΕΚΟ, απόφαση η οποία θα οδηγήσει στην ανεργία αρκετές χιλιάδες υπαλλήλων.
Ευθύνονται όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι για τη διόγκωση του δημοσίου τομέα στη χώρα μας; Μπορεί να καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο με αιματηρές περικοπές μισθών ακόμη και με ανεργία, δεν είναι όμως οι εργαζόμενοι που ευθύνονται για τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Η φαυλοκρατία των διορισμών και ο καχεκτικός ιδιωτικός τομέας, είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που οδήγησαν σε έναν ανώφελο γιγαντισμό του δημοσίου, τον οποίο σήμερα πληρώνουμε και το μεγαλύτερο κόστος πληρώνουν οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ούτε λίγο, ούτε ανώδυνο είναι να χάνεις δυόμισι μισθούς στα ξαφνικά.
Για να μπορούμε στο μέλλον να ζήσουμε σε ένα κράτος πιο οργανωμένο και λιγότερο δαπανηρό, με ότι αυτό συνεπάγεται, εκτός από την απογραφή χρειάζονται και άλλα βασικότερα πράγματα. Απαιτείται καταγραφή των λειτουργιών του κράτους. Να γνωρίζουμε σταθερά και διαχρονικά ποιους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας θα κρατήσει υπό την ευθύνη της η λεγόμενη κεντρική κυβέρνηση. Κυρίως όμως για ποιους λόγους θα συνεχίσει να έχει τον έλεγχο των συγκεκριμένων τομέων. Έτσι θα είναι εφικτό να υπάρξει και ένας ρεαλιστικός προγραμματισμός μείωσης του προσωπικού τις επόμενες δεκαετίες. Δε μιλάμε για τα επόμενα χρόνια γιατί η αναλογία πέντε φεύγουν, ένας προσλαμβάνεται, ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, ούτε καν από κυβερνήσεις που δήλωναν προσηλωμένες στην οικονομία της αγοράς.
Πρέπει το κράτος να απασχολεί τους υπαλλήλους που χρειάζεται και ούτε έναν παραπάνω. Είναι παράλογο να μην έχουμε νοσηλευτές και να μας περισσεύουν οι γραφιάδες!
Στο κάτω- κάτω τις γραφής ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να παριστάνουν ότι δουλεύουν , ούτε το ελληνικό δημόσιο να καμώνεται ότι τους πληρώνει…με τις σημερινές ψείρες…
Είναι πολλοί οι δημόσιοι υπάλληλοι; Ε και λοιπόν;
