Η συνταγματική αναθεώρηση ως μέσο θεραπείας, εξυγίανσης και άμυνας
Τώρα που η οικονομική και κοινωνική κρίση έχει γίνει σύμφυτη με τη ζωή των Ελλήνων. Τώρα που όλοι αναμένουν την έξοδο από το φαύλο κύκλο. Τώρα που όλοι βιώνουν την αβεβαιότητα για το πώς θα είναι η νέα εποχή μετά την κρίση. Τώρα είναι η ώρα για πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα χτυπήσουν στη ρίζα τα αίτια που στάθηκαν αφορμή να ζήσουμε όλα τα οδυνηρά της τελευταίας πενταετίας.
Μόλις την προηγούμενη Παρασκευή ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, ένας καριερίστας δικαστικός λειτουργός και ερασιτέχνης πολιτικός διατύπωσε δημοσίως ορισμένες σκέψεις που μπορούν να αποτελέσουν το πλαίσιο για μία νέα εκκίνηση.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης ζήτησε μεταξύ άλλων εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό με αυξημένες αρμοδιότητες χωρίς όμως να καθίσταται κυρίαρχος πολιτικός παράγοντας. Για λόγους ισορροπίας και συνοχής. Πρότεινε επίσης, ημερομηνία λήξης για όλα τα δημόσια αξιώματα, όπως αυτά του πρωθυπουργού, του βουλευτή και του δημάρχου, στις δύο ή τρεις θητείες. Ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή και ακόμη όταν ο βουλευτής αναλαμβάνει υπουργικό θώκο να παραιτείται της βουλευτικής έδρας. Κατάργηση της ασυλίας βουλευτών και υπουργών για δραστηριότητες που δεν συνδέονται άμεσα με το πολιτικό τους αξίωμα. Ιδια ποινική μεταχείριση των υπουργών με εκείνη των πολιτών. Πόθεν έσχες πραγματικό και όχι εικονικό για όλα τα δημόσια πρόσωπα. Διαφάνεια και αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης πολιτικών και κομμάτων. Απόλυτη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Δεν είναι προτάσεις που διατυπώνονται πρώτη φορά. Στο σύνολό τους ή αποσπασματικά έχουν επαναδιατυπωθεί και στο παρελθόν. Το γεγονός ότι ποτέ δεν υλοποιήθηκαν αυτές οι τόσο αυτονόητες προτάσεις αποδεικνύει τους ισχυρούς αμυντικούς μηχανισμούς ενός συστήματος που έχει χρεοκοπήσει. Απέτυχε αλλά ανθίσταται.
Διέφυγε ίσως του κ. υπουργού Δικαιοσύνης να προσθέσει και κάποιες ακόμη προτάσεις. Για παράδειγμα δεν μπορεί πολιτευτές να χρίζονται πρόεδροι κρίσιμων για την οικονομία και την κοινωνία Οργανισμών, ούτε φυσικά το αντίστροφο, να πολιτεύονται όσοι τοποθετούνται σε δοτές πολιτικές θέσεις της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι αυτονόητο ότι όλοι αυτοί κυρίως θα αποσκοπούν με τις ενέργειές τους στην εκλογή τους στις επόμενες εκλογές και όχι στην επίλυση των προβλημάτων και την ανάπτυξη της χώρας μέσω των Οργανισμών που διοικούν. Ενδεχομένως, θα έπρεπε να αναφερθεί και στην εσωκομματική λειτουργία των κομμάτων, από τον τρόπο που παράγεται η πολιτική μέχρι τον τρόπο που προωθούνται οι υποψήφιοι όλων των επιπέδων. Πολλά πράγματα ξεκινούν από χαμηλά και εκφράζονται με ολέθριες πολλές φορές συνέπειες στα υψηλότερα επίπεδα ή και στην κορυφή της πολιτικής διεργασίας. Ομως, σε μία ομιλία κανείς δεν μπορεί να αναφερθεί σε όλα τα προβλήματα του πολιτικού συστήματος και να διατυπώσει προτάσεις για όλα.
Αν η ομιλία του υπουργού Δικαιοσύνης δεν ήταν μία επικοινωνιακή στρακαστρούκα για λίγες γραμμές δημοσιότητας, μπορεί να αποτελέσει τη βάση μίας ώριμης συζήτησης και μίας ουσιαστικής συνταγματικής αναθεώρησης με την πρώτη ευκαιρία όχι τόσο για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα του παρόντος, όσο για να θωρακιστεί η χώρα από παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.
Μπορεί όλες αυτές οι προτάσεις να δείχνουν απόμακρες και ξένες από την καθημερινότητα του Ελληνα. Μία προσεκτική ανάλυση όμως θα καταδείξει -είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό- ότι βάση και γενεσιουργός αιτία όλων των σημερινών προβλημάτων είναι οι βαρύτατες και αθεράπευτες ασθένειες του πολιτικού μας συστήματος.
Δεν είναι αμβλύνοες οι Ελληνες πολίτες ώστε να μην κατανοούν ότι ένα πολιτικό σύστημα που νοσεί είναι αδύνατο να δώσει λύσεις εξυγίανσης.
Ούτε αγνοούν οι πολίτες ότι οι εσχατέσχατοι που βρίσκουν διαδρόμους να αναρριχηθούν σε αξιώματα, τα οποία κάτω από ελάχιστα αντικειμενικές συνθήκες ούτε καν θα μπορούσαν να ονειρευτούν, πως είναι ανίκανοι να ανοίξουν το δρόμο του μέλλοντος.
Τώρα, πέντε χρόνια μετά την ανθρωποβόρα κρίση την οποία βιώνουμε, όλοι συμφωνούμε ότι δεν υπήρξε φαινόμενο οικονομικό η συγκεκριμένη κρίση, αλλά σε όλες τις φάσεις της υπήρξε μία κρίση αρχών και αξιών. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, που θα αποτελέσουν τον ιμάντα μεταφοράς μας σε ένα καλύτερο μέλλον.
