Η επιβράβευση της τεμπελιάς και του βολέματος
Την ώρα που όλοι υπερθεματίζουν ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να βγει από την κρίση μόνο με την αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών, έρχεται στη δημοσιότητα μια χαρακτηριστική υπόθεση που αποδεικνύει πώς φθάσαμε ως εδώ.
Υπόθεση με οσμή σκανδάλου, που επιφέρει ζημιά στα δημόσια ταμεία, ανακάλυψε στον Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ) ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Νότης Μηταράκης, σύμφωνα με στοιχεία που κατέθεσε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, μόλις χθες το απόγευμα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα εν λόγω στοιχεία τα έχει διαβιβάσει προς φορολογική έρευνα στο υπουργείο Οικονομικών.
Ειδικότερα, ο κ. Μηταράκης, κατά τη συνεδρίαση της επιτροπής της Βουλής, στην οποία συζητείται το νομοσχέδιο για τον «ενιαίο φορέα εξωστρέφειας», ανέφερε ότι οι 150 υπάλληλοι του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών λαμβάνουν έξτρα εφάπαξ, που φθάνει έως και 200.000 ευρώ, μέσω ασφαλιστικού συμβολαίου, το οποίο όμως δεν έχει τα κεφάλαια και άρα αυτά πρέπει να αντληθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το κράτος μπορεί να ζητήσει την επιστροφή των καταβληθέντων κεφαλαίων ενώ επισήμανε: «Αυτό που έχω ζητήσει από το υπουργείο Οικονομικών, είναι να δει αν έχει φορολογηθεί σε κάθε έναν που έλαβε αυτό το ποσό, τα τελευταία δέκα χρόνια, ως φόρο εισοδήματος, στο 45% αυτή η μισθολογική παροχή. Θα ζητήσω από το υπουργείο Οικονομικών, με νέο έγγραφο, ονομαστικά να ελεγχθούν οι φορολογικές δηλώσεις των εργαζομένων, που αποχωρήσανε τα τελευταία δέκα χρόνια, αν καταβάλλανε το 45% φορολόγηση την ημέρα που εισπράξανε, αυτά τα 200 χιλιάρικα».
Το αυτονόητο θα ζητήσει ο αρμόδιος Υφυπουργός. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Οι συγκεκριμένες αμοιβές αφορούν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Μιλάμε για πολύ χρήμα δηλαδή. Αλλά ούτε και αυτό είναι το σοβαρότερο. Το ζήτημα είναι κυρίως ηθικό και λιγότερο οικονομικό.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Τις δεκαετίες που η ελληνική οικονομία είδε το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να επιδεινώνεται όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 100 χρόνια, την εποχή που η Ελλάδα είδε τις εισαγωγές να φουντώνουν και τις εξαγωγές να εκμηδενίζονται, κάποιοι πολιτικοί παράγοντες αποφάσισαν να επιβραβεύσουν τους υπεύθυνους της οικονομικής καταστροφής.
Δεν είναι μόνο τα 180.000 ή 200.000 ευρώ που λάμβαναν ως εφάπαξ τα στελέχη της συγκεκριμένης… κυριλέ υπηρεσίας. Είμαστε βέβαιοι ότι αν έρθουν στη δημοσιότητα και οι αποδοχές τους, δεν θα μας μείνει τρίχα στο κεφάλι.
Το ελληνικό κράτος επιβράβευε μια υπηρεσία που αντί να προωθεί τις εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων, μάλλον με το φαγοπότι των στελεχών της, ευνοούσε την κατάκτηση της ελληνικής αγοράς από ξένες εταιρείες και προϊόντα. Αυτό αγγίζει τα όρια του ξεπουλήματος. Δεν χρησιμοποιούμε τον όρο προδοσία γιατί τον έχουν ευτελίσει κάποιοι, που προβαίνουν σε απερίσκεπτη χρήση του.
